Ομάδα Ιταλών επιστημόνων, κατασκεύασε το υλικό ενός προσθετικού οστού από ξύλο. Η δομή του ξύλου, που έχει πόρους και κανάλια, είναι παρόμοια με αυτήν του εσωτερικού των οστών. Μέχρι τώρα όμως το ξύλο θεωρείτο ακατάλληλο γιατί διαβρωνόταν και σάπιζε μέσα στο σώμα.
Οι Ιταλοί ερευνητές έλυσαν το πρόβλημα μεταμορφώνοντας τα δομικά συστατικά του ξύλου στο υλικό από το οποίο φτιάχνονται τα οστά, ενώ παράλληλα κατόρθωσαν να διατηρήσουν την φυσική πορώδη δομή του ξύλου.
Οι ερευνητές θέρμαναν το ξύλο για να απομακρύνουν το νερό και τις πρωτεΐνες που περιέχονταν σε αυτό, αφήνοντας έτσι μόνο ένα σκελετό άνθρακα με την αρχιτεκτονική δομή του ξύλου. Στη συνέχεια προκάλεσαν την χημική αντίδραση αυτού του «σκελετού» με διοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο, μετατρέποντάς τον σε ανθρακικό ασβέστιο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα λευκό υλικό, που από χημική άποψη δεν διακρίνεται από οστό, αλλά που έχει την δομή ενός ξύλου.
Λόγω της ύπαρξης των πόρων και των καναλιών, το νέο υλικό μπορεί να ενσωματωθεί πιο εύκολα στο σώμα σε σχέση με τα συνθετικά οστά από υλικά όπως το τιτάνιο. Οι πόροι επιτρέπουν στα κύτταρα να διαπερνούν το υλικό, όπως συμβαίνει στα φυσιολογικά οστά, ενώ τα κανάλια επιτρέπουν στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία να αναπτυχθούν ξανά μέσα στη δομή του προσθετικού οστού.
Το νέο ξυλώδες υλικό πιθανότατα θα είναι πιο κατάλληλο για τη συμπλήρωση κενών στα οστά ασθενών μετά την αφαίρεση καρκινικών όγκων ή μετά από σοβαρά κατάγματα. Το νέο υλικό μπορεί επίσης να έχει εφαρμογές και πέρα από τον τομέα της ιατρικής, για παράδειγμα στον χώρο της μηχανικής, π.χ. στο διάστημα, επειδή μπορεί να διατηρεί τη δομή του ακόμα και υπό ακραίες θερμοκρασίες και πιέσεις.
