Ο μεγάλος Foucault έλεγε πως φασισμός δεν είναι η απαγόρευση του λόγου αλλά ο υποχρεωτικός λόγος ˙ να μιλάς χωρίς να έχεις κάτι να πεις και δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε όλες τις εκπομπές της βασιλίσσης χωρίς στέμμα και χωρίς πνεύμα, που εύηχα ονομάζεται τηλεόραση ενώ θα’ πρεπε να ονομάζεται μεγάλος αδελφός, όπως στο εφιαλτικό οργουελικό «1984».
Η πρωινή ζώνη τρομοκρατεί με τις ειδήσεις από το μέτωπο του «πολέμου» στο Αιγαίο, με τους Τούρκους ήδη να έχουν φτάσει σχεδόν στη Μύκονο με πολεμικά πλοία βέβαια, γιατί με κότερα ήδη έχουν φτάσει στην Ψαρού και στο κρεατάδικο του γνωστού Nusret.Οι μεσημεριανές ζώνες συμπληρώνουν το τοπίο με χαζά παιδιά, χαρά γεμάτα όπου η αφασία και ο αυτισμός παρέα μας κάνουν τα μυαλά μοιραία.
Αν θες να πεις την αλήθεια, πεσ’ την με χιούμορ έλεγε ο ιδυοφυής Oscar,ειδάλλως οι άνθρωποι θα σε σκοτώσουν, γι’ αυτό και οι βαρώνοι των ΜΜΕ αποφάσισαν πως δε θα πουν ποτέ στους θεατές χωρίς ιδιότητες καμιά αλήθεια, αφού το χιούμορ θέλει και φαιά ουσία που απουσιάζει τόσο από τους ιδιοκτήτες όσο και στις ιδιοκτησίες τους. Χρόνια τώρα αυτή η μαγική συνταγή μετατρέπει τα ανθρώπινα μυαλά σε μυαλά στα κάγκελλα, όπου ανύποπτοι, καχύποπτοι και ύποπτοι θα συνομιλούν χωρίς να ομιλούν αφού δεν έχουν τίποτα να πουν.
Η χαρούμενη γειτονιά όχι των ονείρων των ποιητών, αλλά των πεινασμένων τηλεθεατών έχει μια πείνα ολημερίς και ολονυχτίς γι’ αυτό ξεκινούν τα μαγειρέματα στις πρωινές ζώνες όπου στην θέση του καφέ η κατσαρόλα και τα τηγάνια επιβεβαιώνουν πως η πρώτη ύλη που μετατρέπει τον θεάνθρωπο σε απλό άνθρωπο είναι μια μερίδα γεμιστά ή χταπόδι στιφάδο.
Οι γυναίκες στην κουζίνα να πήζουν την σάλτσα, οι γλυκές παρουσιάστριες να τις δοκιμάζουν με επιφωνήματα οργασμού και να μοιράζουν ευτυχία απλόχερα όπου το τρίπτυχο παιδιά – καρότσια – σορόπια να μας κάνουν τα μυαλά μας τόπια. Σε όλο αυτό το πανηγύρι της χαράς τα ιδιοφυή διαφημιστικά που πουλούν μακροζωία με αλόη βέρα κάνουν και τη νύχτα μέρα…
Η ομιλία και η ευτυχία στις ζώνες των εικονικών παραδείσων είναι υποχρεωτικές και σχεδόν αποκλειστικές ˙ η δυστυχία και η φτώχια, τα ναρκωτικά και η σκέψη απαγορεύονται και μάλλον σωστά και σε αντίθεση με όσα θα’ λεγε ο μεγάλος Miller(«…η σκέψη είναι κατάρα, αλλά αν θέλει κανείς να την κόψει είναι σα να κόβει τα άκρα του βάζοντας τεχνητά μέλη για να μην πονούν οι αρθρώσεις του», επιβεβαιώνοντας τους ιδρυτές της επανάστασης των κανονικών όπου κρύβουν τα σκατά της γάτας κάτω από το χαλί.)
Οι κοινωνικές συγκρούσεις, οι ταξικές διαφορές, οι απελπισμένοι και καταραμένοι του κόσμου τούτου, μετανάστες της ζωής αλλά και του κόσμου, πρέπει να εξαφανιστούν γιατί χαλούν την ιδανική εικόνα μιας πολτισμένης κοινωνίας, ξεχνώντας πως ο πολιτισμός είναι και πηγή δυστυχίας όπως διέγνωσε ο μεγαλοφυής Freud πριν διακόσια σχεδόν χρόνια.
Μοιάζει η μοίρα του ανθρώπου να επαναλαμβάνεται, σέρνοντας τις παλιές αρρώστιες σε συσκευασία δώρου ξεχνώντας πως όποιος προχωρά μπροστά κρύβοντας το παρελθόν του, σέρνει τις αλυσίδες του κατάδικου. Ο παλιός φασισμός με τις καρικατούρες και τις τσιριχτές φωνές που έβαζαν τα πλήθη σε πλατείες να παρελαύνουν ως στρατιωτάκια, ήταν εύκολο να αναγνωριστεί εκ των υστέρων που όλοι γίνονται σοφοί όπως θα’ λεγε και ο θείος Churchill˙όταν κοιτάς το παρελθόν με μαγικό τρόπο γίνεσαι Πλάτωνας, Αριστοτέλης και Σωκράτης τρία σε ένα, αλλά η ζωή έχει αποδείξει πως τυφλοί Οιδίποδες είμαστε όλοι μπροστά στο σκοτεινό μέλλον, γι’ αυτό και οι χαρτορίχτρες και αστρολόγοι συνοδεύουν ισότιμα τις μαγείρισσες των πρωινάδικων.
Ο φασισμός δεν γεννιέται στα κλειστά δωμάτια της εξουσίας. Εκεί ίσως κατοικεί εκ των υστέρων αφού ήδη έχει μεγαλώσει στην Αγία Τριαδα (Πατηρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα) που μεγαλώνει τους μονογενείς σαν αυτιστικές αδηφάγες μηχανές επιθυμιών (Guattari), που στο σύστημα που έγινε προέκταση των μικρών Εγώ για να προσφέρει στους λίγους τα πολλά και στους πολλούς τα λίγα.
Ο σύγχρονος φασισμός δεν χρειάζεται ούτε τανκς, ούτε στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε εξορίες και γκουλάγκ ˙ μια απλή οικογενειακή θαλπωρή χρειάζεται, όπου τα μόμολα θα καταναλώνουν τα σκουπίδια που παράγει ο όμορφος καπιταλισμός με το καλό πρόσωπο του Ιανού, προσωπείο που φωνάζει η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή.
Καταναλώστε για να υπάρχετε και μη σκέφτεστε για να ζείτε ˙ εξάλλου στις πολλές καλημέρες των ευτυχισμένων και των λαμπερών ηρώων της τηλοψίας η ζωή των άλλων αντιγράφεται τόσο εύκολα, με ένα πάτημα του κουμπιού στο τηλεκοντρόλ.
Στη χαρούμενη και άπληστη κοινωνία όλα επιτρέπονται και με τις έξυπνες συσκευές σαν κυρίες επί των τιμών της βασίλισσας τηλεόρασης, η ιδέα της αχαλίνωτης ανάπτυξης, των αδιάκοπων γεννήσεων,της στρογγυλομάγουλης απληστίας, για φίλους που λατρεύουν να λατρεύονται ως σώματα γυμνά στις πασαρέλες και μυαλά δεμένα με χρυσές κορδέλες.
Εκτός από τους διαγωνισμούς μαγειρικής που εθίζουν άρρενες και θήλεις στο ύψιστο επάγγελμα της κατινιάς, ξαναβάζοντας στα κινήματα απελευθέρωσης της γυναίκας τα γυαλιά με όλα τα αντιφεμινιστικά και σεξιστικά στερεότυπα όπου αδελφές και παληκάρια γίνονται μαλλιά κουβάρια.
Στην κοινωνία των φίλων χωρίς φύλο οι πολίτες έχουν μια και μόνο ιδιότητα: να λατρεύουν και να λατρεύονται οπτικοακουστικά, χωρίς ουσία και συνουσία.Γιατί και τα δυο είναι αμαρτία σύμφωνα με την ανοησία και μια ανούσια θυσία για να γίνει η δουλεία θεία!
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
