Όπως γράφτηκε στον Τύπο – δυστυχώς ΧΩΡΙΣ σχολιασμό- προ ημερών, με απόφαση του Υπουργείου Εργασίας, ο νέος κανονισμός λειτουργίας των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας καθορίζει πολύ συγκεκριμένη μεθοδολογία και ευδιάκριτα βήματα που πρέπει να ακολουθούνται στον υπολογισμό του ποσοστού αναπηρίας.
Ο κόσμος της Αναπηρίας χαιρέτισε με ενθουσιασμό την ουσία των νέων ρυθμίσεων που είναι το τέλος στην ταλαιπωρία για χιλιάδες πολίτες με μόνιμη και μη αναστρέψιμη αναπηρία που δεν θα χρειαστεί να ξαναπεράσουν ποτέ και για καμία επανεξέταση της πάθησής τους – ή σωστότερα της αναπηρίας τους- από καμία επιτροπή των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας. Ορθώς το πανηγύρισαν οι πολίτες με μόνιμη και μη αναστρέψιμη αναπηρία αφού ένας εκ γενετής τυφλός ή κωφός ή τετραπληγικός ή με ένα χέρι ή με ένα πόδι δεν θα επανεξετάζεται κάθε τόσο ΜΗΠΩΣ και στο μεταξύ αποκαταστάθηκε η ολική απώλεια της όρασής του , ή η ολική κώφωσή του ή δεν ξαναφύτρωσε το πόδι ή το χέρι του. Αλλά έμειναν με την είδηση. Χωρίς την ηθική ικανοποίηση ενός «συγγνώμη». Και χωρίς την ευρεία ικανοποίηση ότι η τεράστια αδικία εις βάρος τους έγινε αντιληπτή από τα Μ.Μ.Ε. και σχολιάστηκε κατάλληλα. Γιατί άραγε έγινε αυτό; Κανείς δεν το παρακολουθούσε αυτό τόσα χρόνια; Κανείς δεν ήξερε τι γινόταν και τι έπρεπε να γίνει ; Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με αναπηρίες, δεκάδες χιλιάδες ανάπηροι με μόνιμη και μη αναστρέψιμη αναπηρία, χιλιάδες οικογένειες που στο μεταξύ είχαν «χάσει» τους ανθρώπους τους δεν βρήκαν την ελάχιστη ικανοποίηση που θα τους προσέφερε έστω ένα σχόλιο, ένα άρθρο, μια ανάλυση του τι περνούσαν τόσοι άνθρωποι, τόσα χρόνια πηγαίνοντας δυο φορές το χρόνο για να τους «πιστοποιήσουν» ότι η εμφανής και μόνιμη αναπηρία τους παρέμενε μόνιμη;
Ορθώς το πανηγύρισαν αλλά μαζύ με τον πανηγυρισμό, θα έπρεπε , μέσα στην πίκρα και την ταλαιπωρία τους να είχαν «ρίξει» το ….γέλιο της αρκούδας μπροστά στην ανοησία τής μέχρι σήμερα ισχύος της ρύθμισης που επί ΠΟΛΛΑ χρόνια αντιμετώπιζε πράγματι ως πιθανό το… ξαναφύτρωμα του χεριού ή του ποδιού τους. Και γι αυτό τον έσερναν από κάθε μέρος της Ελλάδος στις Επιτροπές τον κάθε ανάπηρο για να το ….διαπιστώσουν.
Και μπορεί από 1η Σεπτεμβρίου 2011 να έχουν καταργηθεί οι υγειονομικές επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας που λειτουργούσαν αλλά παρ΄όλα ταύτα «κάτι» δεν είχε γίνει σωστά γι αυτό χρειάστηκε ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά ένας νέος Κανονισμός Λειτουργίας που να εξαιρεί από την πιστοποίηση της αναπηρίας για τις ΜΟΝΙΜΕΣ αναπηρίες (π.χ. ακρωτηριασμούς, τετραπληγίες κλπ). Κάτι έγινε το 2011. Αλλά μέχρι τότε; Και μετά το 2011; ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ για το απόλυτα αυτονόητο. Ότι τα κομμένα πόδια, τα κομμένα χέρια, οι τετραπληγίες, η ολική τύφλωση ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ. Καλώς ισχύει η ανάγκη εξέτασης του βαθμού αναπηρίας. Αλλά η ολική και μη αναστρέψιμη αναπηρία; Χρειαζόταν πιστοποίηση κάθε χρόνο; Και οι πίνακες των περιπτώσεων και παθήσεων ολικής και μη αναστρέψιμης αναπηρίας; Διορθώθηκαν κι αυτοί; Ή ΘΑ διορθωθούν;
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Υπουργός κ. Χατζηδάκις δήλωσε ότι «πράξαμε κάτι που ήταν αυτονόητο αλλά δεν είχε γίνει ως σήμερα». Καλώς το έπραξε και μπράβο του. Και καλώς παραδέχτηκε ότι έπραξε το αυτονόητο. Αλλά ήταν τόσο τερατώδεις οι προηγούμενες «ρυθμίσεις» – που καλώς αποκατέστησε- που θα χρειαζόταν κάτι περισσότερο : Να βγει ο ίδιος ο κ. Χατζιδάκης και να εξηγήσει αυτοπροσώπως και ζωντανά από την τηλεόραση ΓΙΑΤΙ επί τόσα χρόνια δεν υπήρχε στοιχειώδης λογική στο επίσημο Κράτος που ανεχόταν να ταλαιπωρείται κάθε έξη μήνες και να μεταφέρεται ένας τετραπληγικός ή ένας ακρωτηριασμένος ή ένας τυφλός από τον Έβρο, την Κρήτη, την Ήπειρο ή τα νησιά στην έδρα των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΕΞΟΔΑ για να πιστοποιηθεί ότι …ήταν ΑΚΟΜΗ μόνιμα ή μη αναστρέψιμα ανάπηρος ώστε να δικαιούται αυτά που δικαιούται.
Και αυτό συνέβαινε ΚΑΙ στα δυο χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη ΚΑΙ στα 4 χρόνια της κυβέρνησης Τσίπρα ΚΑΙ στα χρόνια των κυβερνήσεων 2010-2015 ΚΑΙ στα χρόνια των κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου ΚΑΙ Κώστα Καραμανλή και Κώστα Σημίτη ΚΑΙ των προηγουμένων κυβερνήσεων .
Το ζητούσαν, το επιζητούσαν, το δικαιούνταν , το διεκδικούσαν όλοι όσοι είχαν στερηθεί των αυτονόητων δικαιωμάτων τους επειδή «το αυτονόητο δεν είχε γίνει ακόμα». Και ΚΑΝΕΙΣ δεν το είχε σκεφτεί, δεν το είχε προτείνει , δεν το είχε συζητήσει καν. Κανείς υπουργός ή υφυπουργός ΚΑΜΙΑΣ κυβέρνησης.
Το ότι το έκανε, έστω με μνημειώδη καθυστέρηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο υπουργός Χατζηδάκις δεν απαλλάσσει των ευθυνών τους ΟΛΟΥΣ τους υπουργούς ΟΛΩΝ των πρωθυπουργών, όλων των κυβερνήσεων. Και το μπράβο που αξίζει στη σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να ισοσταθμίσει το «γιούχα» που αξίζει σε όλους τους προηγούμενους. Χιλιάδες σημερινοί με μόνιμοι ή με μη αναστρέψιμη αναπηρία Έλληνες πολίτες δικαιώθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ανάπηροι στο παρελθόν που αδικήθηκαν κατάφωρα, προφανώς δεν ζουν πλέον ώστε να ακούσουν ΕΣΤΩ ένα «συγγνώμη».
