Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν μικρό παιδί ήταν: «Η μηχανή του χρόνου». Μου εξίταρε την φαντασία. Δημιουργούσα στο μυαλό εικόνες σχετικές με το πώς ήταν τα πράγματα στο παρελθόν ή το πώς θα είναι στο μέλλον. Ήμουν αφενός παιδί, και αφετέρου δεν είχα τις απαιτούμενες παραστάσεις για να αναπολώ.
Κάπως έτσι λοιπόν για να έρθουμε και στο προκείμενο, είδα την επαφή μου με το εκπληκτικό 500 Abarth της Fiat. Ως άλλη μηχανή του χρόνου. Το πρώτο μου αυτοκίνητο (και έρωτας) ήταν ένα Autobianchi A112. Μικρό, ευκίνητο μέσα στην πόλη, αλλά με τσαγανό που έκανε πολύ ακριβότερες κατασκευές της εποχής να… αισθάνονται άσχημα. Ειδικότερα αυτά που έφεραν περήφανα στα πλαϊνά τους, στη μάσκα του καπό και στην τρίτη πόρτα την εικόνα του «Σκορπιού» δάγκωναν άσχημα. Σκέτο δηλητήριο το τσίμπημα τους, Abarth το όνομά τους. Δεν έβρισκες εκείνα τα χρόνια 70 ίππους από 1.048 κυβικά εκατοστά. Τότε τα 100 άλογα ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Φανταστείτε λοιπόν 70 από δαύτα σε ένα όχημα που ζύγιζε κανένα 700 κιλά. Πέταγε το πράμα.
Ο χρόνος κύλισε. Ο σκορπιός έφυγε τόσο από τη δική μου ζωή όσο και γενικότερα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου για την αναγέννηση. Η Fiat πάτησε πάλι το μαγικό κουμπάκι και από την γραμμή παραγωγής άρχισαν να βγαίνουν εκ νέου αυτοκίνητα με το σήμα της Abarth. Με έμβλημα τον τιμημένο και μπαρουτοκαπνισμένο στους αγώνες σκορπιό. Η αρχή έγινε το Grande Punto, αλλά η συνέχεια ήταν αυτή που με άφησε άγαλμα. Ήρθε το 500 Abarth.
Ποιος να το πίστευε σε μια εποχή που όλα είναι προσανατολισμένα στον πολιτισμό και την οικολογία ότι θα βρισκόταν μια αυτοκινητοβιομηχανία που θα δημιουργούσε ένα τετράτροχο που θα συνδύαζε αφενός όλες τις νέες τάσεις, αλλά συνάμα θα διατηρούσε τις αρχές του παρελθόντος, όσον αφορά στην χαρά της οδήγησης. Το έκανε η Fiat. Δικαιολογώντας ταυτόχρονα και όλους τους πιστούς φίλους της που μπορούν εκ νέου να κλείνουν πονηρά του μάτι στον κάτοχο μιας 1600άρας μπέμπας λίγο πριν σκάσει το «πράσινο» στο σηματοδότη. Έχει απεριόριστη πλάκα να βλέπεις τις εκφράσεις των οδηγών που τους παίζεις φώτα, εκεί κοντά στην δεύτερη εκατοντάδα χιλιομέτρων ή και λίγο παραπάνω, την ώρα που αντιλαμβάνονται τι τους άφησε… χρόνια και καιρούς. Όσοι δεν το πράξουν, νιώθουν την πίεση και τελικά ανοίγουν δρόμο. Το διαπίστωσα την προηγούμενη Κυριακή ανηφορίζοντας από Αθήνα για Λειβαδιά.
Εντάξει δεν είναι και κανένα GT. Δεν αλλάζεις σε αυτές τις ταχύτητες λωρίδες, όπως με ένα Bravo, αλλά στρίβει υποδειγματικά αν μείνεις στις γραμμές σου και δεν χρειαστεί να «τσαρουχώσεις» τα φρένα κατά τη διάρκεια της καμπής. Οι ιταλοί είναι μάγοι στο στήσιμο των «γρήγορων» αυτοκινήτων τους αλλά οι νόμοι της φυσικής υπάρχουν πάντα. Τους «στρεβλώνουν» αλλά δεν τους υπερκερνούν.
Από ντιζάιν και ποιότητα υλικών βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πάνω από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί στην «γειτονιά» του. Βρίσκεσαι μέσα σε «μικρό» και οι αισθήσεις στέλνουν στον εγκέφαλο σήματα για όχημα που υπάγεται σε άλλη πολύ μεγαλύτερη κατηγορία. Μόνο όταν παρκάρεις και κοιτάς πίσω αντιλαμβάνεσαι το πραγματικό του μέγεθος. Μανούλες οι ιταλοί στην εκμαίευση χώρων, πολλά χρόνια τώρα.
Εξοπλισμένο με όλα τα ηλεκτρονικά της εποχής (μέχρι και άναμμα των αλάρμ σε απότομο φρενάρισμα), με στυλ και καρδιά «πρωταθλητή» 135 ίππων, θεωρώ ότι είναι ο Βασιλιάς της κατηγορίας του από όλες τις απόψεις. Συμπεριφορά καρτ, παιχνιδιάρικη. Αν το έχεις η διαδρομή ακόμα και σε σφιχτές από μποτιλιάρισμα μετακινήσεις είναι… διασκεδαστική. Η εποχή της «σφήνας» επιστρέφει.
Οι διαφοροποιήσεις του από τα μικρότερα αδέλφια του εστιάζονται αφενός στον «Σκορπιό» που το κοσμεί, τις διπλές απολήξεις της εξάτμισης που βρίσκονται τοποθετημένες στις δύο άκρες που αεροδυναμικού διαχύτη, την «τσαμπουκαλεμένη» μάσκα, τις κόκκινες δαγκάνες στα φρένα και τις 17αρες ζάντες κόσμημα. Στο εσωτερικό υπάρχει επιπλέον το τουρμπόμετρο που στο κέντρο του λειτουργεί και όργανο οπτικής ειδοποίησης για σωστή αλλαγή ταχυτήτων, με διττή παρακαλώ λειτουργία. Όταν είναι απενεργοποιημένος ο διακόπτης σπορ, εστιάζει στην απόλυτη οικονομία καυσίμου, ενώ όταν βρίσκεται εν λειτουργία στοχεύει στις επιδόσεις. Επιπλέον το 500 Abarth εφοδιάζεται και με το σύστημα TTC που στην ουσία αποτελεί ένα ηλεκτρονικό βοήθημα για την προοδευτικότερη μεταφορά της ροπής του κινητήρα στους τροχούς όταν αυτοί βρίσκονται υπό κλίση.
Τα 18 χιλιάρικα και κάτι που χρειάζονται για την κτήση είναι θεωρητικά λίγα σε σχέση, με την οδηγική χαρά που προσφέρει, την ευκολία μετακίνησης στην πόλη αλλά και αυτή την απορία στο βλέμμα των άλλων όταν γίνεται… καπνός.
ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
Το στήσιμο του. Δεν κρύβει τι είναι. Ένας μονομάχος των πόλεων που μπορεί ευκολότατα να κινηθεί και εκτός των τειχών καλύπτοντας αποστάσεις σε ξέφρενο ρυθμό.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ – ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
FIAT 500 1,4L 135PS
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.368cc
ΚΥΛΙΝΔΡΟΙ-ΒΑΛΒΙΔΕΣ 4-16
ΙΠΠΟΔΥΝΑΜΗ 135/5.500
ΡΟΠΗ 21Kgm/3.000
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 205km (τσε βάλε δρόμο να’ χει)
0-100 km/h 7,9sec
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΜΠΡΟΣ Γόνατα Μακ Φέρσον, ψαλίδια βάσης, αντιστρεπτική ράβδος
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΙΣΩ Ημιάκαμπτος άξονας
ΜΕΤΑΔΟΣΗ Στους εμπρός τροχούς
ΚΙΒΩΤΙΟ 5 σχέσεων
ΦΡΕΝΑ Αεριζόμενοι δίσκοι εμπρός δίσκοι πίσω
ΒΑΡΟΣ 1.030 Κg
ΜΗΚΟΣ/ΠΛΑΤΟΣ/ΥΨΟΣ 3.657mm / 1.627mm / 1.485mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.300
ΠΟΡΤΜΠΑΓΚΑΖ 185Lit.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ 6,5 Lit/100km
