«Είναι δυνατόν να σκοτώσει κανείς για μερικά βινύλια» αναρωτιέται στο τέλος της έρευνάς του ο ντετέκτιβ που έχει αναλάβει από τη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Υποθέσεων να εξιχνιάσει την εξής περίεργη υπόθεση: στην Αθήνα του σήμερα, ο Σταμάτης, ένας πενηντάχρονος παθιασμένος συλλέκτης παλιών δίσκων, περιμένει στο διαμέρισμά του μια Σαββατιάτικη επίσκεψη φιλικού του προσώπου. Καθώς έχει ανοίξει την πόρτα, ξέροντας ποιoς θα είναι ο επισκέπτης, διαβάζει μια δισκοκριτική για την επιστροφή των Gang of Four, τη διάσημη “συμμορία των τεσσάρων”, που ήταν οι πιο διάσημοι “μαρξιστές της ροκ σκηνής”».
Αλλά σε λίγα δευτερόλεπτα ο επισκέπτης, κρατώντας μια βαριά μινιατούρα με τη ροζ Κάντιλακ του Έλβις Πρίσλεϊ, τον χτυπάει αλύπητα στο κεφάλι.
Ξεκινώντας με μια κλασική σκηνή φόνου, η Χίλντα Παπαδημητρίου στο βιβλίο της «Για μια χούφτα βινύλιο», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας διηγείται την προσπάθεια του Χάρη, ενός ερευνητή παραδοσιακών αντιλήψεων και παλιομοδίτη περί τα μουσικά, να λύσει το αίνιγμα μιας … μοντέρνας δολοφονίας.
Κάτι δύσκολο γι’ αυτόν, αφού, εκτός ότι παραμένει ακόμη παιδί της μαμάς του, η πείρα του είναι μηδαμινή, γιατί χρόνια ολόκληρα υπηρετούσε στο… κυλικείο της αστυνομίας.
Ωστόσο, με τη μεθοδικότητά του πλησιάζει στη λύση του μυστηρίου. Στο ημερολόγιο του νεκρού βρίσκει γραμμένο το όνομα του Φώντα, ενός καταστηματάρχη δισκάδικου και μια κλίση στο κινητό του ίδιου.
Ο ύποπτος, ανακρινόμενος απαντά με απάθεια πως ο δολοφονημένος συλλέκτης ήταν πελάτης του και ότι είχε περάσει από το δισκάδικο για να αγοράσει σπάνια κομμάτια, όπως έκανε εδώ και 20 χρόνια.
Μετά από πολλές περιπέτειες και γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω από το δισκάδικο, ο Φώντας ομολογεί ότι είναι ο δολοφόνος. Όμως: Ο ντετέκτιβ παίρνει ένα γράμμα προερχόμενο από την πρώην σύζυγο του Φώντα, τη Σόνια που ομολογεί ότι εκείνη σκότωσε το Σταμάτη, με τον οποίο ήταν ερωτευμένη εδώ και χρόνια, αλλά το κρατούσαν κρυφό. Και του εξηγεί ότι το έκανε γιατί ετοιμαζόταν να ανοίξει δισκάδικο με βινύλια , κάτι που θα πλήγωνε τον πρώην σύζυγό της που πάνω απ’ όλα αγαπούσε τους παλιούς δίσκους.
Εν τω μεταξύ, ένας άλλος μάρτυρας δημιουργεί αμφιβολίες για αυτή την ομολογία και…
Και το αστυνομικό σαΐνι, την ώρα που σπάει το κεφάλι του για το ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος, αντικαθίσταται από άλλον συνάδελφό του.
«Είναι δυνατόν σκοτώσει κανείς για μια χούφτα βινύλια; Ναι. Διότι το πάθος δεν αφορά μόνο στα ερωτικά και στις οικονομικές διαφορές. Οι άνθρωποι, καμιά φορά, λατρεύουν παράφορα τα αντικείμενα παρά τα …υποκείμενα».
Η ελκυστική γραφή, οι γνώριμοι αθηναϊκοί χώροι, η βαθειά γνώση της μουσικής δισκογραφίας από τη συγγραφέα, κάνουν το βιβλίο ,εκτός από ψυχαγωγικό και ανατομικό για τα «αντικείμενα του πόθου»: τα δοξασμένα βινύλια.
Η συγγραφέας, που γεννήθηκε το 1957, μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη ακούγοντας, όπως υπογραμμίζει στο βιογραφικό της, Young και Bob Dylan.
Σπούδασε Νομικά και για μια εικοσαετία είχε δισκάδικο , ενώ έχει γράψει δύο μονογραφίες για τους Βeatles και τους Clash. Αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
