Άνδρες που δεν είναι και ιδιαίτερα εμφανίσιμοι συνήθως δεν έλκονται από τις πανέμορφες γυναίκες, σε αντίθεση με τους πιο γοητευτικούς άνδρες. Σίγουρα, πίσω από αυτό κρύβεται κατά κάποιον τρόπο μία στρατηγική του τύπου «δεν μπορώ να την έχω, οπότε γιατί να προσπαθήσω;»
Τα στοιχεία δείχνουν ότι, πέρα από τον ελιγμό, το γούστο σε καθέναν από εμάς έχει την τάση να προσαρμόζεται αυτόματα σε αυτό που είναι εφικτό. Σύμφωνα με τον Glenn Scheyd Jr., ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο Nova Southeastern, αν και οι ελκυστικοί άνδρες τείνουν να συμφωνούν για το ποιες γυναίκες είναι πιο γοητευτικές, οι γνώμες των λιγότερο επιθυμητών ανδρών διαφέρουν. Αυτό ερμηνεύεται ως απόδειξη μιας βαθμιαίας προσαρμογής, που υπαγορεύεται από την εσωτερική ανάγκη για τη μείωση της μάταιης προσπάθειας στο θέμα της αναζήτησης συντρόφου.
Ασφαλώς, η διαμόρφωση των προτιμήσεων με βάση αυτό που μπορεί να αποκτηθεί δεν περιορίζεται στον τομέα του ζευγαρώματος. Για παράδειγμα, ένα άτομο μετρίου εισοδήματος σίγουρα θα ονειρεύεται να αποκτήσει ένα ακριβό αυτοκίνητο, όμως θα αγοράσει εκείνο που του επιτρέπει η τσέπη του. Η υποκειμενική αξιολόγηση είναι εντονότερη στην επιλογή συντρόφου -κι αυτό γιατί η ζημιά στη φήμη ενός ατόμου από μία απόρριψη είναι πολύ μεγαλύτερη στον ερωτικό απ’ ό,τι σε άλλους τομείς.
