Οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Μπορούν να αγαπήσουν με πάθος και να μισήσουν με το ίδιο πάθος. Χιλιάδες εγκληματικές ενέργειες έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης και του μίσους. Είναι συναισθήματα που δεν υπολογίζουν τίποτα και φέρνουν τον άνθρωπο προ εκπλήξεως για όσα μπορεί να κάνει εν βρασμώ. Είναι συναισθήματα για όσους λέγονται άνθρωποι.
Όσο πιο πολύ αγάπησες έναν άνθρωπο, το ίδιο δυνατά θα νομίζεις πως τον μισείς. Όσο πιο πολύ του δόθηκες, τόσο θα θες να τον αφανίσεις. Δεν χρειάζονται πολλά για να συμβεί. Μια προδοσία, υποσχέσεις που δεν τήρησε, όνειρα από κοινού που τα πήρε μαζί φεύγοντας και μια θιγμένη αξιοπρέπεια.
Η υπέρμετρη αγάπη μπορεί να φτάσει στο μεγαλύτερο μίσος που σκέφτηκες ποτέ. Γιατί αγάπησες όσο η καρδιά αντέχει. Επειδή έδωσες χρόνο, στιγμές και φαιά ουσία που τα πέταξε στα σκουπίδια χωρίς να υπολογίσει ότι είχε να κάνει με άνθρωπο. Γιατί, ακόμα και τη στιγμή που έφευγες, είπες σε αγαπώ και δεν άκουσες την πολυπόθητη συγγνώμη. Επειδή τα χρόνια σας ήταν τελικά μια τσιχλόφουσκα που έσπασε χωρίς να αφήσει τη γλυκιά γεύση από ζάχαρη που νόμιζες πως είχε.
Κι έτσι η αγάπη σου γίνεται θυμός που πίστεψες λόγια. Θυμός που έκλεισες τα μάτια και εμπιστεύτηκες να σου περιγράψει το μέλλον που ζωγράφιζε στο χαρτί για τους δυο σας. Κι εσύ χαμογελώντας, άνοιξες τα μάτια, μα δεν υπήρχε κανένα χρώμα στο χαρτί και φυσικά καμιά δική σας φιγούρα. Η αγάπη σου γίνεται απέχθεια για όσα σου έδιναν ζωή στο παρελθόν. Η αγάπη σου γίνεται μίσος για ό,τι με πάθος αγάπησες. Μίσος σε πολλά βατ.
Μέχρι σήμερα ακούγαμε ότι είναι πολύ διακριτή η γραμμή μεταξύ της αγάπης και του μίσους. Το ένα και το αυτό είναι τελικά. Έρευνα των Σεμίρ Ζέκι και Τζον Πολ Ρομάγια του Κολλεγίου του Λονδίνου αναφέρει ότι παρατηρείται δραστηριότητα στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου όταν τα άτομα αντικρίζουν τόσο ένα αγαπητό όσο κι ένα μισητό για εκείνους πρόσωπο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
