Αν το μυαλό των αντρών έπαιρνε τις μισές στροφές από τις στροφές που παίρνει το μυαλό μιας γυναίκας για να πείσει -εαυτόν και αλλήλους- ότι δεν είναι «πεταχτούλα» για να το πω κομψά, θα είχαμε παγκόσμια ειρήνη. Το γιατί μια γυναίκα δεν θέλει με τίποτα να “στιγματιστεί” ως τέτοια (εξαιρουμένων περιπτώσεων όπως Paris Hilton, Lindsay Lohan και του ντόπιου παραδείγματος Τζούλιας Αλεξανδράτου) δεν είναι μόνο θέμα ηθικών κανόνων και επιταγών του σύγχρονου κοινωνικού γίγνεσθαι και φαίνεσθαι. Γνωρίζει, έστω και υποσυνείδητα, ότι όσο πιο δυσεύρετο είναι ένα προϊόν, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει. Αν είναι γνωστό, στην ίδια και τους άλλους, ότι δίνεται ανά τρία σφηνάκια, δυο γλυκόλογα και τίποτα χαδάκια, απαξιώνεται.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι το πώς τις εντοπίζουμε.
Έχουν δυο χέρια και δυο πόδια
Γεννήθηκαν από μπαμπά και μαμά
Είναι ξανθιές, μελαχρινές, ψηλές και κοντές. Οτιδήποτε.
Κάνουν οποιοδήποτε επάγγελμα – από θυρωρός μέχρι διευθυντής.
Ψηφίζουν οτιδήποτε. Ζουν και αναπαράγονται, κρύβοντας το πραγματικό τους πρόσωπο και τάζοντας πίστη και αφοσίωση.
Δεν κάνουν όλες για μόνιμη σχέση.
Στο τέλος, αν είναι τυχερή, θα νυμφευθεί το κεφάλαιο. Δυστυχώς…
