«Ουφ! Μπούχτισα εδώ, γι’ αυτό λέω να φύγω, αγαπούλες μου, να πάω σε ένα εξωτικό νησί, μακριά από το θόρυβο της πόλης… Να μην υπάρχουν τηλέφωνα, φαξ, internet… Να ζήσω πρωτόγονα».
Με αυτά τα λόγια προλόγισα στους φίλους μου τον περσινό καλοκαιρινό προορισμό μας. «Έχω σταμπάρει στο χάρτη καιρό ένα νησί μαγικό», τους είπα και τους ζήτησα να μάθουν αυτό το σκοπό. «Πάμε για τρέλες… στα Κύθηρα».
Η Πωλίνα είχε βγει από μέσα μου… Το μόνο που έψαχνα ήταν ένα room to let, γιατί η τσιφουτιά μου είχε αγγίξει πάλι την τσέπη της. Η βαλίτσα φουσκωμένη με τις στολές μου, βλέπετε ονειρευόμουν τρελό clubbing. Η παρέα μου τρελή, σαν κι εμένα. Δυο αγόρια, δυο κορίτσια! Και το party μόλις ξεκινούσε…
Ημέρα αναχώρησης 2 Αυγούστου 2008. Ώρα: 1.00 π.μ.
Πιο πριν είχα πάει μια βόλτα για να αποχαιρετίσω την καυτή Αθήνα. Επιστρέφοντας στο σπίτι η μαμά μου είχε την φαεινή να κλείσει και την ενδιάμεση πόρτα των υπνοδωματίων λόγω air- condition. Αποτέλεσμα; Χτύπησα την μύτη μου, η οποία πρήστηκε σαν μελιτζάνα παπουτσάκι νούμερο 57… «Με τι μούτρα θα αντικρύσω τον καλοκαιρινό μου έρωτα;», αναρωτιόμουν. Πού να ήξερα!
Ώρα: 4.00 π.μ.
Ο φίλος μου ο Γιώργος με όλο τον Σκλαβενίτη στο αυτοκίνητο μου χτυπάει το κουδούνι. Με το που ανοίγω την εξώπορτα απαρτία, Γιώργος, Γιάννης, Φλώρα κοιτάζουν εναγωνίως προς την πόρτα να δουν αν θα βγω. Ένα χαμόγελο ανακούφισης παγώνει στα χείλη τους, μέχρι να βεβαιωθούν ότι κρατώ την βαλίτσα μου.
«Καλό καλοκαίρι!», φωνάζει ο Γιάννης που τραβά φωτογραφίες και αυτοφωτογραφίζεται, μιας και κανένας άλλος – όπως λέει – δεν του αναδεικνύει τη φωτογένειά του. Έχουμε ξεσηκώσει τη γειτονιά από τα γέλια μας. Μια ακόμη δύσκολη χρονιά έφτανε στο τέλος της…
Τα αυτοκίνητα μπρος, πίσω… Στα ηχεία η ρεμιξαριμένη Madonna ζητά να «της το δώσουμε», “Gimme”. Η Φλώρα άυπνη και υποχρεωμένη να ακούει την παρλαπίπα μου σε όλη τη διαδρομή προς την Νεάπολη. «Δεν νομίζετε ότι είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα;»
Ώρα: 10.00 π.μ.
Στη Νεάπολη φανερώνεται για άλλη μια φορά η ανοργανωσιά μου. Πάλι τελευταία στιγμή τρέχουμε να βρούμε εισιτήρια για να ταξιδέψουμε όλοι μαζί με το περιβόητο Express Πήγασος, αφού το Μυρτιδιώτισσα είχε την τύχη του Τιτανικού λίγο έξω από το λιμάνι των Κυθήρων. Λόγω ακυρώσεων όλα γίνονται τάχιστα.
Ο καιρός θαυμάσιος, η θάλασσα «λάδι» και η παρέα ιδανική για ξέφρενες διακοπές μετά από δύο χρόνια… Νόμιζα ότι η μαυρόγατα με είχε εγκαταλείψει, αλλά βιάστηκα!
Ώρα: 11.30 π.μ.
Λογικά θα έπρεπε να ήμασταν στα Κύθηρα αλλά… Λόγω προβλήματος στο λιμάνι το πλοίο ξαναγύρισε προς Νεάπολη. WhAt? Ποια «μαυρόγατα» ταξιδεύει μαζί μας; Βάζει ο Θεός το χέρι του, ο Ποσειδώνας την τρίαινά του, ρίχνει και η Τασία ένα ξεμάτιασμα και σπάει η γκαντεμιά.
Ώρα: 12.30 π.μ. ΛΙΜΑΝΙ
Έπειτα από δύο ώρες εν πλω είδαμε επιτέλους στεριά… «Land, land», αναφωνούσαμε σαν άλλοι ναυαγοί σαν άλλοι Ρωβινσόνες Κρούσοι, καθώς το πλοίο άραζε στο λιμάνι του Διακόφτη.
Βουρ για τα δωμάτια που θα φιλοξενούσαν τα καλοκαιρινά μας όνειρα. Ευχάριστη διαδρομή με λίγες στροφές, αλλά μπρος τη χαρά μας, ποιος νοιάζεται;
«Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες» ακούγεται η Πωλίνα από τα χαλασμένα ηχεία του πλοίου… Ο Γιάννης μας απαθανατίζει τη στιγμή!
Συνεχίζεται…
