Γιώργος Αρκουλής
Δικαίως το πρωτάθλημα της πρέμιερ λιγκ Αγγλίας θεωρείται το συναρπαστικότερο, το πλέον αξιόπιστο και υγιέστερο ποδοσφαιρικό τουρνουά του πλανήτη. Όπως έχει διαπιστώσει καθένας μας, οι μάχες που διεξάγονται στο τελευταίο κομμάτι του πρωταθλήματος είναι συγκλονιστικές. Δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές και προπονητές που σκέφτονται να κρυφτούν πίσω από το παραβάν της σκοπιμότητας. Η τελευταία ομάδα της βαθμολογίας, είναι σε θέση να φέρει σε δύσκολη θέση ή και να κόψει βαθμούς εκτός έδρας από την πρωτοπόρο ή τις ομάδες της κορυφής που αναμένεται να μοιραστούν τις ευρωπαϊκές εξόδους. Και βέβαια, τόσο ψηλά όσο και χαμηλά, όλα παίζονται από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο με θέαμα που δικαίως γεμίζει ασφυκτικά τα είκοσι γήπεδα της πρέμιερ λιγκ. Ένα μικρό παράδειγμα από την τελευταία αγωνιστική: στους δέκα αγώνες του τριημέρου, σημειώθηκαν σαράντα (αριθμός 40) γκολ 36 το Σαββατοκύριακο και τέσσερα την Πρωτομαγιά στο 2-2 της μάχης της «ουράς» μεταξύ Λέστερ και Έβερτον, δηλαδή δύο ομάδων που έχουν κερδίσει τίτλο!
Εννοείται πως είναι εντελώς αστείο να θελήσει κάποιος να συγκρίνει το εγγλέζικο πρωτάθλημα με το ελληνικό, ειδικά της τωρινής περιόδου που παίζεται η κωμωδία των πλεϊ οφ. Κι’ αυτό γιατί θα νοιώσει το στομάχι του να «ανακατεύεται» από τα όσα συμβαίνουν. Μεγαλομέτοχοι (τρεις εφοπλιστές και ένας ξενόφερτος επιχειρηματίας) ερίζουν παρατεταμένα, προβάλλοντας παράπονα για την διαιτησία. Η ΕΠΟ με το προεδρείο της να βιώνει εξευτελισμούς από ενέργειες παραγόντων γνωρίζει πως θα φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης ό,τι κι’ αν προκύψει στην λήξη της διαδρομής. Και τι θα μείνει; Θα μείνουν η αναξιοπιστία, η χλεύη (μέχρι και αυτό διατυπώθηκε από μεγαλομέτοχο σε βάρος συναδέλφου του αντίπαλης ομάδας: «Εγώ δεν έχω κάνει φυλακή»!). Και όλα αυτά μέσω του αγαθού της ενημέρωσης που επιχειρεί την στρέβλωση των γεγονότων, προφανώς λόγω φόβου των δημοσιογράφων ή κάποιων που έχουν αποφασίσει να υπερασπιστούν το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ.
