Ο ρόλος της Τουρκίας στην τροφοδότηση της σύγκρουσης μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν γίνεται όλο και πιο εμφανής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ειρηνευτική συμφωνία θα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί και η σύγκρουση μπορεί να εξελιχθεί σε παρατεταμένο περιφερειακό πόλεμο. Πόλεμο που θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρωσία σε μάχες στον Καύκασο στη νότια περιφέρεια ενάντια στους αντιπροσώπους του ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν και ο σύμμαχός του Αζερμπαϊτζάν έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι η μόνη αποδεκτή λύση για αυτούς είναι οι Αρμένιοι αυτονομιστές να παραιτηθούν από το αίτημά τους για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν -που δεσμεύονται από την κοινή τουρκική κουλτούρα- έχουν αποκαλέσει από καιρό τον αρμενικό θύλακα παράνομη κατοχή του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν από τον πόλεμο στα σύνορα που έληξε το 1994.
Για σχεδόν δύο εβδομάδες έως τον Αύγουστο, οι αντίπαλοι χρησιμοποίησαν πυροβολικό, αεροπλάνα και μονάδες αεροπορικής άμυνας σε προφανή σημαντική κίνηση από την Άγκυρα και το Μπακού να συντονίσουν τους στρατούς τους για να εκπληρώσουν κοινές επιχειρήσεις. Επιπλέον, αναφορές έδειξαν ότι οι τουρκικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών F-16, παρέμειναν στο Αζερμπαϊτζάν μετά από άνευ προηγουμένου στρατιωτικές ασκήσεις.
Παράλληλα με τις ασκήσεις, σημειώθηκε επίσης δραματική αύξηση των πωλήσεων στρατιωτικών όπλων από την Τουρκία στο Αζερμπαϊτζάν.
Σύμφωνα με τα τουρκικά στοιχεία για τις εξαγωγές, πραγματοποιήθηκε εξαπλάσια αύξηση στις συμφωνίες όπλων σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με το μεγαλύτερο μέρος της προσφοράς να παραδίδεται το τρίτο τρίμηνο του 2020 μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου.
Οι εξοπλισμοί περιλάμβαναν αεροσκάφη και εκτοξευτές πυραύλων που έχουν εμφανιστεί με τόσο καταστροφικό αντίκτυπο από τότε που ξέσπασαν εχθροπραξίες στις 27 Σεπτεμβρίου.
Τρίτος παράγοντας που υποδηλώνει την προγραμματισμένη τουρκική επιθετικότητα ήταν η αναφερόμενη μεταφορά μισθοφόρων από τη Συρία και τη Λιβύη για να πολεμήσει με το Αζερμπαϊτζάν.
Χιλιάδες μαχητές που ανήκουν σε τζιχαντιστικές ταξιαρχίες υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είχαν φτάσει στην πρωτεύουσα των Αζέρων Μπακού πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών στις 27 Σεπτεμβρίου.
Φαίνεται, λοιπόν, αδιαμφισβήτητο ότι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν είχαν λάβει στρατηγική απόφαση να εφαρμόσουν «τελική λύση» στην παρατεταμένη διαμάχη με την Αρμενία σχετικά με την αντιπαράθεση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
