Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Η Ιταλία μπαίνει και πάλι στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι εξαιτίας πολλών παραγόντων αλλά κυρίως λόγω του Μάριο Ντράγκι.
Το γεγονός ότι οι οίκοι αξιολόγησης δεν έχουν υποβαθμίσει τη χώρα μετά τις αλλαγές του προϋπολογισμού του περασμένου έτους, οφείλεται μόνο στην προσωπική εγγύηση του πρώην προέδρου της ΕΚΤ.
Με τη Γερμανίδα Καγκελάριο στο τελευταίο μίλι της καριέρας της, και με τον Γάλλο Πρόεδρο να ακολουθείται στενά από τη Λε Πεν, μόνο ο Ντράγκι μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα.
Μην ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ έχουν στόχο να ενώσουν τις χώρες της ΕΕ σε ένα μέτωπο κατά της Κίνας. Και λαμβάνοντας υπόψη τις διμερείς σχέσεις που έχουν ορισμένες χώρες με το Πεκίνο, για παράδειγμα το Βερολίνο, είναι ο Nτράγκι που αυτή τη στιγμή μπορεί να αναλάβει το τιμόνι και να φέρει την Ιταλία στη θέση που της αξίζει στην Ευρώπη.
Η Μεσόγειος θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το παιχνίδι στη Λιβύη είναι μόνο η αρχή, εκεί όπου βασιλεύει ο Ερντογάν. Επίσης και το θέμα με το φυσικό αέριο είναι σημαντικό, με τον αγωγό Eastmed που χτίζει νέες συμμαχίες.
Φυσικά, υπάρχει και η αμφιλεγόμενη απόσυρση των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν που θα βλάψει όχι μόνο την Ιταλία αλλά και ολόκληρη τη Δύση, με τους Ταλιμπάν να επιστρέφουν. Αλλά από την άλλη πλευρά, ο Nτράγκι έβαλε στοπ στα κινέζικα προϊόντα προς την Ιταλία και στη Huawei για το 5G.
Η Ιταλία εξοπλίζεται επίσης με ένα νέο τηλεματικό δίκτυο για τη Δημόσια Διοίκηση, το οποίο θα αποτρέψει τις εξωτερικές επιθέσεις. Η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο είναι στο επίκεντρο του υπουργού Vittorio Colao, πρώην αφεντικού της Vodafone.
Έτσι, η παρουσία στην Ευρώπη του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν αυτές τις μέρες θα πρέπει να επικεντρωθεί σε πολλά θέματα, συμπεριλαμβανομένου αυτού που σχετίζεται με τις απερίσκεπτες πολιτικές του Ερντογάν στη Μεσόγειο. Υπενθυμίζεται πως ο Ιταλός πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον Ερντογάν «δικτάτορα».
Η Ουάσιγκτον δεν θέλει να δώσει την Άγκυρα στο Πεκίνο και τη Μόσχα, και επικεντρώνεται σε μια νέα στρατηγική που θα ανατεθεί σε εκείνους που αυτή τη στιγμή έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να ηγηθούν της Ευρώπης μετά τη Μέρκελ. Ο Μάριο είναι στο παιχνίδι και μπορεί να κάνει τη δουλειά.
