Επισκόπηση των Ηνωμένων Πολιτειών του Πολέμου: Παγκόσμια ιστορία των ατελείωτων συγκρούσεων της Αμερικής, από το Κολόμπους έως το Ισλαμικό Κράτος. Οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ είναι βασικά κομμάτια της παγκόσμιας πολεμικής μηχανής.
Οι εκτιμώμενες οκτακόσιες αμερικανικές βάσεις σε περισσότερες από εβδομήντα χώρες σε όλο τον κόσμο αποτελούν μαζική στρατιωτική παρουσία, αλλά σπάνια αναγνωρίζεται στον πολιτικό λόγο των ΗΠΑ, και έχουν διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στη μετατροπή ολόκληρου του κόσμου σε ένα αιματηρό πεδίο μάχης. Οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής της αμερικανικής αυτοκρατορίας πρέπει να περιλαμβάνει την αποσυναρμολόγηση των μηχανισμών στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον David Vine, καθηγητή Πολιτικής Ανθρωπολογίας του Αμερικανικού Πανεπιστημίου, αυτές οι στρατιωτικές βάσεις κατέχουν το κλειδί για να κατανοήσουμε τον λόγο για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σταθερά σε κάποια κατάσταση πολέμου ή στρατιωτικής εισβολής για σχεδόν κάθε χρόνο της ύπαρξής τους ως χώρα.
Ενώ η ιδέα για την παγκόσμια επέκταση των στρατιωτικών βάσεων να αντιστοιχεί στην άνοδο της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ μπορεί να φαίνεται προφανής, δείχνει πειστικά ότι είναι και συνέπεια και αιτία. Ο David Vine τεκμηριώνει με εξαιρετικό τρόπο τον τρόπο με τον οποίο οι διαδεδομένες παγκόσμιες στρατιωτικές θέσεις -που πωλούνται πάντα στο κοινό ως αμυντικές- είναι, από τη φύση τους, επιθετικές και γίνονται για δικούς τους λόγους αυτοεκπληρούμενων οικοσυστημάτων κατάκτησης.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες επέκτειναν τα σύνορά τους, το Ναυτικό τους επιδίωκε επίσης την κατασκευή οχυρών στο εξωτερικό, από την ακτή της Μπαρμπαριάς στη Βόρεια Αφρική έως τη Χιλή, συχνά με σκοπό την εξασφάλιση εμπορικών πλεονεκτημάτων.
Στα τριάντα χρόνια μετά τον πόλεμο του 1812 -κυρίως πόλεμος επεκτατικός των ΗΠΑ- οι έποικοι σπρώχθηκαν προς τα δυτικά μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χτίζοντας υποδομές – δρόμους, μονοπάτια και περισσότερα από εξήντα μεγάλα οχυρά δυτικά του ποταμού Μισισιπή μέχρι το 1850.
Μετά την πολεμική πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών με το Μεξικό, κατασκευάστηκαν στρατιωτικές βάσεις και Οχυρώσεις στο Γουαϊόμινγκ και προστατευμένα μονοπάτια, επιτρέποντας στους εποίκους να επεκταθούν στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Η βίαιη κατάκτηση και η σφαγή των Αμερικανών ιθαγενών δεν σταμάτησε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, και κλιμακώθηκε από το 1865 έως το 1898, όταν «ο αμερικανικός στρατός πολέμησε τουλάχιστον 943 διακριτές εμπλοκές εναντίον των ιθαγενών λαών, που κυμαίνονταν από« αψιμαχίες έως πλήρους κλίμακας σε δώδεκα ξεχωριστές καμπάνιες» γράφει ο Vine.
Σύμφωνα με τον Vine, ο πόλεμος του 1898 ήταν «η αρχή νέας μορφής αυτοκρατορίας στο εξωτερικό» που «είδε τη χώρα να επεκτείνεται σε ολόκληρη την ήπειρο με τη βοήθεια των οχυρών του στρατού των ΗΠΑ και του σχεδόν συνεχούς πολέμου».
Ο Nelson A. Miles, αρχιστράτηγος του αμερικανικού στρατού, διεξήγαγε βάναυσες μάχες εναντίον των φυλών Kiowa, Comanche, Sioux, Nez Perce και Apache και στη συνέχεια διέταξε τον στρατηγό George Custer να σφαγιάσει έως και τριακόσια Lakota Sioux το 1890. Έπειτα κατέλυσε βίαια την απεργία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους Pullman, Illinois το 1894.
Ο Miles οδήγησε επίσης έναν αιματηρό πόλεμο κατά της εξέγερσης στις Φιλιππίνες, με στόχο να νικήσει το κίνημα ανεξαρτησίας.
Παρόμοια συνέχεια μεταξύ εγχώριας και παγκόσμιας καταστολής μπορεί να αναφερθεί σήμερα, καθώς οι τακτικές κατά της εξέγερσης και τα στρατιωτικά μέσα και εξοπλισμός χρησιμοποιούνται από τις αστυνομικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
