Aπό τα ζητήματα που απασχολούν τους διεθνείς αναλυτές είναι αυτό της Ευρύτερης Ευρασίας – της ρωσικής πορείας για την ολοκλήρωση της επέκτασή της.
Ο καθηγητής Σεργκέι Καραγκάνοφ –που είναι ανεπίσημα γνωστός στους κύριους κύκλους εξωτερικής πολιτικής ως «Ρώσος Κίσινγκερ», έχει επεκτείνει τις κύριες ιδέες του για έναν Ατλαντικό που κατασκευάστηκε στην Ιταλία -όχημα συνήθως πιο διακεκριμένο για τους χάρτες του από τις προβλέψιμες «αναλύσεις» του απευθείας από ένα δελτίο τύπου του ΝΑΤΟ.
Ακόμη και επισημαίνοντας, σωστά, ότι η ΕΕ είναι ένας «βαθύτατα αναποτελεσματικός θεσμός» σε αργή πορεία προς τη διάλυση – και αυτό είναι τεράστια υποτίμηση – ο Καραγκάνοφ παρατηρεί ότι οι σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ βρίσκονται στο δρόμο προς σχετική εξομάλυνση.
Να μην χρειάζεται να αναφερθεί η ετικέτα «εγκληματίας πολέμου» από το Βιετνάμ και την Καμπότζη στη Χιλή και πέραν αυτής, για τους κάποτε χαρακτηρισμούς του.
Αυτό είναι κάτι που συζητείται ενεργά στους διαδρόμους των Βρυξελλών εδώ και μήνες. Όχι ακριβώς επειδή η ατζέντα που προβλέπει το βαθύ κράτος των ΗΠΑ – ή έστω μόνον η κυβέρνηση Τραμπ, για αυτό το θέμα. Ο βαθμός αγανάκτησης για την στάση της ομάδας Trump είναι άνευ προηγουμένου.
Ακόμα, όπως αναγνωρίζει ο Karaganov: «Οι δυτικές δημοκρατίες δεν γνωρίζουν πώς να υπάρχουν χωρίς εχθρό». Δείτε τις συνήθειες του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Stoltenberg σχετικά με τη ρωσική «απειλή».
Ακόμη και όταν το εμπόριο της Ρωσίας με την Ασία είναι τώρα ισοδύναμο με το εμπόριο με την ΕΕ, νέα «απειλή» εμφανίστηκε για την Ευρώπη: Η Κίνα.
Διακοινοβουλευτική Συμμαχία για την Κίνα μόλις εφευρέθηκε ως νέα πλατφόρμα δαιμονοποίησης, συγκεντρώνοντας εκπροσώπους από την Ιαπωνία, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νορβηγία και τη Σουηδία, καθώς και μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η Κίνα «επειδή ακριβώς ηγείται το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα», πρέπει να αντιμετωπιστεί ως «απειλή» για τις «δυτικές αξίες».
Την ίδια παλιά τριάδα της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του νεοφιλελευθερισμού.
Η παράνοια που ενσωματώνεται στη διπλή «απειλή» Ρωσίας-Κίνας δεν είναι παρά η γραφική απεικόνιση της πρωταρχικής σύγκρουσης της Μεγάλης Σκακιέρας: Η διαμάχη του ΝΑΤΟ εναντίον της ενιαίας Ευρασίας.
Η μεγάλη ασιατική δύναμη
Ο Karaganov διασπά την κρίσιμη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας σε εύκολα απορροφούμενη φόρμουλα: Όσο το Πεκίνο βρίσκει ισχυρή υποστήριξη στη στρατηγική δύναμη της Ρωσίας ως αντίβαρο προς τις ΗΠΑ, η Μόσχα μπορεί να βασιστεί στην οικονομική δύναμη της Κίνας.
Οι συνομιλίες με άλλους Ρώσους αναλυτές αποκαλύπτουν ότι ο φόβος για υπερβολική κινεζική εξουσία συνεχίζεται, ειδικά όταν πρόκειται για τις σχέσεις της Κίνας με αδύναμα και μη κυρίαρχα κράτη.
Αλλά η κατώτατη γραμμή, για έναν τόσο ασήμαντο ασκούμενο του realpolitik όπως ο Karaganov, είναι ότι ο «άξονας προς την Ανατολή» και ο στρατηγικός φορέας με την Κίνα ευνόησαν τη Ρωσία στη Μεγάλη Σκακιέρα.
Ο Karaganov θεωρεί τον Kissinger και τον Brzezinski «λαμπρούς στρατηγούς» και θρηνεί ότι ακόμα κι αν πρότειναν διαφορετικά, «για την αμερικανική πολιτική τάξη» εγκαινίασαν τον «νέο Ψυχρό Πόλεμο» ενάντια στην Κίνα. Το αποτέλεσμα είναι ότι το όνειρο προσέγγισης Ρωσίας-ΕΕ παραμένει πολύ ζωντανό, αλλά υπό την «Ευρασιατική οπτική».
Υποστηρίζει ακόμη πως η Ουάσινγκτον, δίνοντας την «τελευταία μάχη» επωφελείται και οι ΗΠΑ εξακολουθούν να κυριαρχούν σε αυτό που ο Wallerstein ορίζει ως το καταρρέον παγκόσμιο σύστημα μας.
Ο ρωσικός ρόλος, στο πλαίσιο αυτό, θα είναι να «εξισορροπήσει τις δύο πιθανές ηγεμονικές δυνάμεις», ως «εγγυήτριες μιας νέας ένωσης μη ευθυγραμμισμένων εθνών». Αυτό υποδηλώνει πολύ ενδιαφέρουσα νέα διαμόρφωση του Κινήματος των Αδεσμεύτων χωρών.
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
