Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο οποίος διήρκησε παραπάνω από 20 χρόνια, τουλάχιστον 1 εκατ. κάτοικοι του Νότιου Σουδάν αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, μετακινούμενοι στα βόρεια. Από τότε έχει περάσει αρκετός καιρός, ωστόσο φαίνεται ότι η ώρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη έχει έρθει. Τον Ιανουάριο πραγματοποιήθηκε το ιστορικό δημοψήφισμα με το οποίο χωρίστηκε το Νότιο από το Βόρειο Σουδάν, απόφαση που θα επισημοποιηθεί τον Ιούλιο και ουσιαστικά έχει λειτουργήσει ως αφορμή για τη «μεγάλη» επιστροφή.
Εδώ λοιπόν και δύο μήνες, τουλάχιστον 70.000 κάτοικοι έχουν μετακινηθεί από το Βόρειο Σουδάν και ειδικά από την περιοχή γύρω από την πρωτεύουσα Khartoum προς τον Νότο για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα.
Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που βρισκόμουν εδώ. Νόμιζα ότι δεν θα ξαναέβλεπα ποτέ τη γενέτειρά μου» αναφέρει ο Bak Geng, ένας μετανάστης από την πρωτεύουσα Κhartoum.
Και συνεχίζει, λέγοντας ότι οι συνθήκες στην πρωτεύουσα ήταν πολύ δύσκολες.
«Η ζωή στο Khartoum ήταν πολύ δύσκολη καθώς έπρεπε να δουλεύουμε συνεχώς με σχεδόν καθόλου ανάπαυση. Είχαμε αναγκαστεί να εγκαταλείψουμε το χωριό χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας, όταν ξέσπασε ο πόλεμος με αποτέλεσμα να χάσουμε τα πάντα. Ό,τι μας άνηκε, λεηλατήθηκε».
Ωστόσο, διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις τονίζουν ότι η επανεγκατάσταση του πληθυσμού στην περιοχή δυσχεραίνεται από την έλλειψη τροφής και νερού. Η Roseann Dennery, μέλος της ανθρωπιστικής οργάνωσης Samaritan’s Purse αναφέρει ότι άνθρωποι σε έναν καταυλισμό υποδοχής χρειάζεται να περιμένουν παραπάνω από 12 ώρες προκειμένου να μαζέψουν νερό για την οικογένειά τους.
«Αυτή η ροή του πληθυσμού έχει προκαλέσει αρκετά προβλήματα στις περιοχές του νότιου Σουδάν, οι οποίες δεν είναι προετοιμασμένες γι αυτό το πρωτοφανές κύμα εσωτερικών μετακινήσεων» συμπληρώνει.
Έχοντας ως βάση την περιοχή Bahr el Ghazal, η Roseann Dennery αναφέρει ότι έχει γίνει μάρτυρας χιλιάδων ανθρώπων να έρχονται με το λεοφωρείο φορτωμένοι από την πρωτεύουσα Khartoum, στο βορρά, τραγουδώντας και γεμάτοι όνειρα.
«Ο κόσμος είναι χαρούμενος και έρχεται γεμάτος αισιοδοξία για μια καινούρια αρχή στο Νότο. Στον Βορρά αισθάνονταν περιορισμένοι και ξένοι, καθώς δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να εργαστούν».
