Τόσο θρησκευόμενοι όσο και κοσμικοί φίλοι μου, μού εξήγησαν πρόσφατα ότι κάθε φορά που αποκαλώ τους Εβραίους φονταμενταλιστές «μεσσιανικούς», κάνω ένα τακτικό και πολιτικό λάθος. Πολλοί Εβραίοι πιστεύουν στην έλευση του Μεσσία, ακόμη και εκείνοι που είναι μετριοπαθείς στις απόψεις και τις αξίες τους, και ο όρος «μεσσιανικός» τους προσβάλλει και τους αποστασιοποιεί. Δέχομαι αυτή την εξήγηση.
Τους θέλω στο στρατόπεδο ως μέρος μιας τελικής προσπάθειας να διασωθεί το κράτος από την απειλή του στρατοπέδου των ακροδεξιών υπουργών Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς (kόμμα Θρησκευτικού Σιωνισμού), και Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ (κόμμα Otzma Yehudit) και του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου (Likud). Επομένως, από εδώ και στο εξής θα αποκαλώ τους αντιπάλους μου εβραϊκή τζιχάντ.
Οι συγκλονιστικές εικόνες αυτής της εβδομάδας καθιστούν σαφές ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας υπαρξιακής σύγκρουσης μεταξύ της εβραϊκής τζιχάντ και του κράτους του Ισραήλ που ιδρύθηκε από τους πατεράδες μας. Από την Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας , από το Mercaz HaRav στην πρωτεύουσα μέχρι τη Διάσκεψη Sderot στη Be’er Sheva. Η συγκόλληση και η συγχώνευση στην αντίπαλη πλευρά είναι ολοκληρωτική. Δεν υπάρχει πλέον καμία ιδεολογική διαφορά μεταξύ του κόμματος Likud του Νετανιάχου, του κόμματος Otzma Yehudit του Ben-Gvir και του Θρησκευτικού Σιωνιστικού Κόμματος του Smotrich.
Προφανώς, στις επόμενες εκλογές θα κατέβουν σε δύο μπλοκ, το ένα με επικεφαλής τον Μπεν-Γκβιρ και το άλλο ως τεχνικό μπλοκ Νετανιάχου και Σμότριτς, προκειμένου να διασώσουν τα θραύσματα υποστήριξης που έχουν απομείνει για τον δεύτερο. Αλλά από ιδεολογική άποψη θα πρέπει να κατέβουν ως ένα ενιαίο φασιστικό μπλοκ. Όλοι τους μπορούν να χορεύουν εκστατικά την Ημέρα της Ιερουσαλήμ, η οποία έχει γίνει μια ετήσια αναπαράστασητης ναζιστικής Νύχτας των Κρυστάλλων και να χαίρονται για την καθημερινή σφαγή παιδιών, γυναικών και ανυπεράσπιστων αμάχων στη Γάζα.
Ο λόγος για την κλιμάκωση της υποκίνησης από την πλευρά του εβραϊκού τζιχάντ είναι η βαθιά δυσφορία. Βρίσκονται στην εξουσία εδώ και δυόμισι χρόνια. Ξέρουν ότι έχουν επιφέρει στο Ισραήλ τη χειρότερη ήττα του. Βλέπουν τις δημοσκοπήσεις. Αποτυγχάνουν να απορρίψουν τον κύκλο της λατρείας του μιλιταρισμού και του «αιώνιου πολέμου» μαζί με την ενθάρρυνση της αποφυγής στράτευσης και του παρασιτισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σμότριτς δελέασε κάθε είδους «influencers» όπως τον ΓινόνΜαγκάλ και την Έμιλι Αμρούσι με πληρωμές για να προβάλουν βίντεο που επαινούσαν την ανησυχία του για τους εφέδρους στρατιώτες.
Οι Εβραίοι τζιχαντιστές τρελαίνονται επίσης με την αφοσίωση του κοινού και των μέσων ενημέρωσης στους ομήρους και τις οικογένειές τους. Είναι απογοητευμένοι από το χάσμα που υπάρχει αφενός μεταξύ της φλυαρίας περί «ολικής νίκης» και «ήττας της Χαμάς» και της αφετέρου της πλήρους απουσίας αυτών των πραγμάτων. Και στην περίπτωση του Νετανιάχου και των ανόητων οπαδών του στο Λικούντ και στο Channel 14 – είναι σοκαρισμένοι και ταπεινωμένοι από τη δραματική «προδοσία» εκ μέρους του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο είχαν υποδεχτεί χορεύοντας, από τότε που τα είχε κανονίσει μόνος τουμε τους Χούθι, τους Σύρους, τους Καταριανούς και τους Χαμάνικους– και ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να υπογράψουν μια γενναιόδωρη πυρηνική συμφωνία με τους Ιρανούς.
Ο [καταδικασμένος για τρομοκρατικές ενέργειες και απορριφθείς από την στρατιωτική θητεία λόγω των εξτρεμιστικών ιδεών του] ακροδεξιός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, καθώς την Ημέρα της Ιερουσαλήμ, Δευτέρα 26/5. Φωτογραφία: Ammar Awad/ REUTERS
Αυτή την εβδομάδα, ο πράκτορας της καταστροφής Σίμτσα Ρόθμαν, βουλευτής του κόμματος του Θρησκευτικού Σιωνισμού που ηγείται της Επιτροπής Συντάγματος, Νόμου και Δικαιοσύνης της Βουλής, κατηγόρησε την γενική εισαγγελέα για «εξέγερση κατά του βασιλείου». Βέβαια, δεν υπάρχει τέτοιο έγκλημα στο ισραηλινό νομικό κώδικα, κι ούτε βασιλικό καθεστώς στο Ισραήλ (ακόμα). Ωστόσο, στο ραβινικό δίκαιο, η τιμωρία για την εξέγερση κατά του βασιλείου είναι ο θάνατος με αποκεφαλισμό. Είναι το ντιν ροντέφ (ο θρησκευτικός νόμος που επιτρέπει τη δολοφονία κάποιου που προσπαθεί να σε σκοτώσει, που επικαλέστηκε ο δολοφόνος του του Γιτζάκ Ράμπιν). Ο Γιαΐρ Γκολάν είναι σίγουρα υποψήφιος επόμενος Γιτζάκ Ράμπιν, 30 χρόνια μετά τη δολοφονία του. Ο Μπεν-Γκβιρ τον αποκαλεί ήδη «προδότη».
Η αναταραχή στη Διάσκεψη του Σντερότ, η οποία διοργανώθηκε από τον Υφυπουργό Τεχνητής Νοημοσύνης Άλμογκ Κοέν (του ακροδεξιου κόμματος Ότζμα Γεχουντίτ), θύμιζε τις προσπάθειες να βλάψουν τον Ράμπιν στο Ινστιτούτο Γουίνγκεϊτ και στην Ιερουσαλήμ, που προηγήθηκαν της δολοφονίας. Αυτό που τους τρελαίνει με τον Γκολάν είναι ακριβώς αυτό που τους τρέλανε και με τον Ράμπιν –ο Γκολάν είναι ένας απόστρατος στρατηγός, ο οποίος εκπροσωπεί τις αριστερές σιωνιστικές αξίες και δεν εκφοβίζεται με τις απειλές. Ενώ ο θρησκευόμενος κεντρώος πρώην πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ δεν αποτελεί προς το παρόν άμεση απειλή για το καθεστώς του Νετανιάχου, όταν προκύψει ανάγκη, θα στραφούν εναντίον και αυτού.
Υπό αυτές τις συνθήκες, εναπόκειται στον επικεφαλής της Γενικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Shin Bet, Ronen Bar, να αποσύρει αμέσως την παραίτησή του. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Eyal Zamir πρέπει να σταματήσει να συναινεί στην κυβέρνηση της εβραϊκής τζιχάντ και στους κορυφαίους εκπροσώπους της στις ένοπλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των διοικητών μεραρχιών όπως ο Barak Hiram και ο Yehuda Vach. Και εναπόκειται στον Επίτροπο της Αστυνομίας Danny Levy να συνεχίσει να διατηρεί την ψυχραιμία και την ανεξαρτησία του. Οι επικεφαλής της επιχειρησιακής κοινότητας πρέπει να ξεπεράσουν τη δειλία τους. Και πρέπει όλοι να ξυπνήσουμε.
Άλλα άρθρα της Haaretz:
- Όχι: Το Ισραήλ δεν πρέπει να επιτεθεί στο Ιράν
- Στο Ισραήλ, η ενότητα έχει γίνει όπλο
- «Ο κόσμος είναι εναντίον μας»: Πώς τα ισραηλινά ΜΜΕ λογοκρίνουν τις φρικαλεότητες της Γάζας
