Η αλλαγή στη ζωή του, η λατρεία στους γιους του και η συνεργασία με τη Ζέτα Μακρυπούλια είναι τα κύρια σημεία της συνέντευξης που παραχώρησε ο γνωστός ηθοποιός στο περιοδικό «People».
Από το περασμένο καλοκαίρι ο Πέτρος και η Μυρτώ ζουν χωριστά. Οι τίτλοι τέλους στον γάμο τους ξάφνιασαν. Επρόκειτο για ένα ζευγάρι χαμηλών τόνων, που παρέμενε συστηματικά μακριά από κοσμικά καλέσματα. Μπορεί πλέον να είναι μακριά ο ένας από τον άλλον, όμως τα δύο παιδιά τους θα τους ενώνουν για πάντα.
«Δύο άνθρωποι μπορεί να είναι χρόνια μαζί, αλλά οι δρόμοι τους κάποια στιγμή ενδέχεται να χωρίσουν. Οι σχέσεις, γενικότερα, είναι δύσκολες. Οι ρυθμοί πολύ γρήγοροι, η ανάγκη για να βγάλεις τα προς το ζην τρελή, τα άγχη πολλά». Εκείνος και η Μυρτώ αποφάσισαν να γράψουν το «the end» στη σχέση τους, θεωρεί όμως ότι «άνδρες και γυναίκες ψάχνουν τους καινούργιους ρόλους τους. Νομίζω ότι η γυναίκα κέρδισε πολλά πράγματα τα τελευταία πενήντα χρόνια –και καλά έκανε–, αλλά δεν ξέρει πώς να τα διαχειριστεί. Ούτε ο άνδρας γνωρίζει πώς να διαχειριστεί αυτές τις αλλαγές. Η γυναίκα μοιάζει με σκλάβο που ελευθερώθηκε: Είναι επιθετική ακόμη, γιατί έχει οργή. Ο άνδρας, μαθημένος σε άλλα πρότυπα, δεν ξέρει πώς να αντεπεξέλθει. Όπως ο άνδρας έχει στην άκρη του μυαλού του το πρότυπο του προπάππου του, έτσι και η γυναίκα θεωρώ πως λειτουργεί με την οργή της προγιαγιάς της, την οποία ο προπάππους του καταπίεζε. Πιστεύω ότι εμείς οι άνδρες την πληρώνουμε για την ιστορία μας».
Είναι καλή ηθοποιός η Ζέτα Μακρυπούλια;
«Η Ζέτα έχει φτάσει εκεί που έφτασε. Το αν είναι καλή θα το συζητούσα μόνο με τους φίλους μου και με την ίδια, αν κάναμε παρέα και στο πλαίσιο του “να κάνουμε κριτική ο ένας στον άλλο”. Δεν είμαι υπέρ του να βγαίνεις και να σχολιάζεις δημόσια συναδέλφους. Από τη στιγμή που επιλέγουμε να παίξουμε στην τηλεόραση γιατί αφενός “φαινόμαστε”, αφετέρου κερδίζουμε χρήματα, δεν μπορούμε να πουλάμε και κουλτούρα. Την κουλτούρα ας την πουλήσουμε στο θέατρο, όπου έχουμε φτιάξει τις συνθήκες όπως μας αρέσουν, κι αν δεν θέλουμε να είμαστε στην τηλεόραση, ας μην είμαστε. Αν είμαστε όμως, καλό είναι να μην κάνουμε τέτοιου είδους διακρίσεις. Ακόμα και να μη θέλεις να παίξεις με έναν συνάδελφό σου και να τον θεωρείς κακό, καλύτερα είναι, θεωρώ, να κρατάς την άποψή σου για τον εαυτό σου».
Διαβάστε επίσης: Π. Λαγούτης – Μ. Αλικάκη: Οι λόγοι του χωρισμού
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 7 Φεβρουαρίου 2011
