Η απαράδεκτη δευτερολογία τού Κανάκη και οι χείριστοι χειρισμοί.
Διάρκεια ανάγνωσης: 15 λεπτά
Η προσοχή των πολιτών ήταν στραμμένη την Τρίτη το βράδυ στο «Ράδιο-Αρβύλα»,
καθώς μετά το αρχικό μούδιασμα που επέφερε στη δημοφιλή τηλεοπτική παρέα
η «Εκδικητική Πορνογραφία» τού Στάθη Παναγιωτόπουλου εις βάρος μίας (πρώην) συντρόφου του,
αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η δευτερολογία των συντελεστών τής εκπομπής.
Επέκειτο άραγε η Συνειδητοποίηση..;
Ο Αντώνης Κανάκης -ως ο ιθύνων νους και το ιθύνον στόμα τής εκπομπής-
εξεκίνησε να μιλάει, και να λέει, και να λέει, και να λέει…
Και όσο περισσότερο εμιλούσε, τόσο μάς πέφταν’ τ’ αφτιά με ό,τι ακούγαμε…
…
Παραλήρημα.
Λόγος ασύντακτος, ανερμάτιστος, με απανωτούς πλατειασμούς και νοηματικά κενά.
Η συνεχιζόμενη σύγχυση ήταν εμφανής,
η επήρεια τού σοκ από τις καταιγιστικές εξελίξεις κορυφωνόταν ενώπιόν μας.
Κι όμως,
ετούτο το χαοτικό πλαίσιο θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο
και θα αντιμετωπίζαμε το ξέσπασμα τού δημοφιλούς παρουσιαστή με κατανόηση,
αν δεν γινόμασταν αυτήκοοι μάρτυρες ενός ανεπανάληπτου φεστιβάλ θράσους
που εκαπέλωσε σε απόλυτο βαθμό τη σωστή απόφαση
για πρόωρη διακοπή εν όψει και τής επερχόμενης εορταστικής περιόδου.
Μετά την εκπομπή τής Δευτέρας,
είχα γράψει στο πόνημά μου με τίτλο «Το κύκνειο… μίασμα τού “Ράδιο-Αρβύλα”»
(https://www.zougla.gr/media/article/to-kiknio-miasma-tou-radio-arvila),
πως σε συναισθηματικό επίπεδο ήθελα να πιστέψω ότι οι έτεροι τρεις τής παρέας
δεν ήξεραν για το έγκλημα ηθικής που διέπραξε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος,
αλλά η Λογική δεν μού επέτρεπε να είχα ξεκάθαρη άποψη περί τού θέματος.
Ε, λοιπόν,
μετά από όσα εξεστόμιζε ο Κανάκης
και συνυπέγραφαν εμφατικά οι Σερβετάς-Κιούσης κατά τη διάρκεια τού λογυδρίου του,
αντί οι αμφιβολίες μου να εξαλειφθούν -ή έστω να ελαχιστοποιηθούν- μεγεθύνθηκαν.
…
Δεν με ενοχλεί η επίκληση των οικογενειών τους και δη των παιδιών τους·
είναι ανθρώπινο να πεις ότι
«Εγώ ως γονιός δεν θα δεχόμουν να έχω δίπλα μου ένα άτομο που έκανε τέτοιες πράξεις,
διότι θα έβλεπα στο πρόσωπό του
μία απειλή και για τη δική μου τη γυναίκα, και -ιδίως- για τη δική μου την κόρη.».
Όμως, δεν αποθεώνω a priori μία τέτοια επίκληση,
καθώς οι πρακτικές που συναντάμε επί καθημερινής βάσεως
έχουν δείξει ότι συχνά οι οικογένειες και τα παιδιά
χρησιμοποιούνται ως ακλόνητα επιχειρήματα και ως σεσημασμένοι συναισθηματικοί χειρισμοί
για να πεταχτεί στάχτη στα μάτια τής Κοινωνίας.
…
Επίσης,
αξιολογώ θετικά την άμεση απομάκρυνση τού άτιμου συνεργάτη από την εκπομπή,
αλλά και τη δεδηλωμένη πρόθεση των συντελεστών της
να θέσουν την πάσης φύσεως αρωγή τους στη διάθεση τής παθούσης.
Όμως, δεν αποθεώνω a priori τις συγκεκριμένες κινήσεις,
διότι ήταν αυτονόητες, επιβεβλημένες και απετελούσαν μονόδρομο
μετά την τεράστια δημοσιότητα που πήρε το αποκρουστικό συμβάν.
…
Ως εκ τούτων, επικροτώντας αυτές τις αναμφιβόλως σωστές ενέργειες,
ευελπιστούσα ότι συνολικώς η προσέγγιση των τριών (πρώην) φίλων τού Παναγιωτόπουλου
θα με οδηγούσε να απέσυρα τις όποιες επιφυλάξεις μου·
το είχα ανάγκη ως άνθρωπος, ως πολίτης, ως δημοσιογράφος,
αλλά και ως άνδρας που αισθάνθηκε ότι ένας άνανδρος προσέβαλε το φύλο μου.
Φευ· ο Αντώνης Κανάκης απεδείχθη κατώτατος των περιστάσεων.
Κατά τη διάρκεια τής δευτερολογίας του έκανε τόσα τραγικά λάθη Ουσίας και Επικοινωνίας,
που εν τέλει έφτασε να μην παίζει καν ρόλο αν ήξερε ή αν δεν ήξερε.
Αλαζονεία. Αμετροέπεια. Λαϊκισμός. Επιθετικότητα. Καταγγελτικό Ύφος.
…
Πάμε να δούμε γιατί κάνω λόγο για παραλήρημα
και γιατί επέλεξα σήμερα τον σχετικό τίτλο «Αντώνη, παραληρείς…»
Σημείο 1ο
«Νιώθουμε συγκλονιστικά πληγωμένοι, εξοργισμένοι, προδομένοι.
Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν για ’μάς, είναι πέρα από τη φαντασία μας,
να συμβαίνει όλο αυτό και να είμαστε κάπου αλλού.
Πρέπει να είμαστε εδώ…
Βέβαια, δεν θέλουμε και να το ξεχειλώσουμε (το θέμα),
γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε κι εμείς κομμάτι από όλο αυτό το μιντιακό πανηγύρι
που θα ξεκινήσει και έχει ήδη ξεκινήσει…
Δεν είμαστε σε φάση να γιορτάσουμε αυτό που γίνεται,
γιατί πολλοί το γιορτάζουν και έχουν τούς λόγους τούς δικούς τους που το γιορτάζουν,
και είναι εντελώς άσχετοι με το γεγονός, με την εκπομπή.».
Είναι εξαιρετικά έντιμο να παρίστασαι και να μην απουσιάζεις,
είναι παντελώς άστοχο να μπαίνεις στην ατέρμονη και άκρως τοξική διαδικασία
να κάνεις λόγο για «μιντιακό πανηγύρι» και για «γιορτή».
Δεν έχουν θέση τέτοιες ορολογίες
σε μία κατάσταση όπου οφείλεις να φερθείς με ταπεινότητα και με συγκατάβαση,
δεν δικαιούσαι να διασπείρεις υπονοούμενα τέτοιου είδους
όταν η εκπομπή σου είναι -έστω εμμέσως, έστω ακουσίως κι ανεφταίγως- υπόλογη
για τις πράξεις τού -μέχρι προ ελαχίστων ημερών- φίλου και συνεργάτη σου.
Εν κατακλείδι,
οφείλεις να είσαι φειδωλός και τα λόγια σου να είναι μετρημένα·
δεν επιτρέπονται οι παρεκκλίσεις, δεν επιτρέπονται οι περιττολογίες,
διότι δύνανται να εκληφθούν ως προσπάθειες αποπροσανατολισμού.
…
Σημείο 2ο
(ο Αντώνης Κανάκης απευθύνεται από τηλεοράσεως στην παθούσα)
«Μπήκες στη διαδικασία να δηλώσεις ότι ο ίδιος (ο Στάθης Παναγιωτόπουλος)
σού είπε ότι δεν γνωρίζει κανένας γι’ αυτήν τη μήνυση,
δεν έχω ενημερώσει κανέναν, δεν ξέρει κανένας τίποτα,
δεν ξέρει ούτε η οικογένειά του, δεν ξέρουμε εμείς, δεν ξέρει κανένας τίποτα γι’ αυτό·
στο είπε ο ίδιος και το επιβεβαίωσες.».
Εδώ ξεκινάει η Κατρακύλα. Εδώ ξεκινάει ο Βιασμός τής Λογικής.
Ο άτιμος και άνανδρος που προέβη -εν αγνοία τής πάλαι ποτέ συντρόφου του-
σε δημοσιοποίηση των προσωπικών στιγμών τους,
αυτός ο ψεύτης, αυτός ο ανάξιος εμπιστοσύνης,
ξάφνου αποκτά διά στόματος Κανάκη τη χαμένη αξιοπιστία του·
ο Στάθης Παναγιωτόπουλος είπε στη γυναίκα
που με την πράξη του οδήγησε στα πρόθυρα τής αυτοκτονίας,
ότι ουδείς εγνώριζε για τη μήνυσή της εναντίον του,
ότι ουδέναν είχε ενημερώσει,
ότι δεν ήξερε καν η οικογένειά του για αυτήν την εξέλιξη,
ότι δεν ήξεραν και οι τρεις (πρώην) φίλοι του.
Και όλο αυτό, αίφνης γίνεται τόσο εύκολα πιστευτό.
Και όλο αυτό -ενώ το ισχυρίζεται ο πιστοποιημένα αφερέγγυος Παναγιωτόπουλος-
αντιμετωπίζεται ωσάν να είναι η Υπέρτατη Αλήθεια
(σημειωτέον ότι το εν λόγω διάτρητο «επιχείρημα»
χρησιμοποιήθηκε μετ’ επιτάσεως ΚΑΙ στο δελτίο ειδήσεων τού «ΑΝΤ1»).
Το τραγελαφικό τής υπόθεσης είναι,
ότι ο ίδιος ο Κανάκης προς το τέλος τής εκπομπής ομολόγησε
πως αυτό το «επιχείρημα» προσφερόταν για εύλογες αμφισβητήσεις.
Το Ζενίθ τής Αυτο-Αναίρεσης.
…
Σημείο 3ο
«Το βαρύ κομμάτι τής εκπομπής είναι σάτιρα·
και, η Σάτιρα έχει αυτόν τον μαγικό συνδυασμό
να λέει πράγματα που μπορεί να είναι πολύ σοβαρά,
αλλά να τα λέει με έναν πολύ διασκεδαστικό και αστείο τρόπο·
κι αυτό λειτουργεί λυτρωτικά πολλές φορές στην ασχήμια τού κόσμου μας.
Όμως εμείς αυτήν την ασχήμια την εισπράττουμε συνεχώς
όταν δουλεύουμε γι’ αυτήν την εκπομπή.
Συνεχώς, δηλαδή, εισπράττουμε πράγματα, τα οποία μάς εξοργίζουν, μάς θυμώνουν.
Και , όταν δεν είσαι στρατευμένος κάπου, αυτά τα πράγματα έρχονται από παντού.
Και έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν
ότι αν υπάρχει κάτι το οποίο μάς κάνει να νιώθουμε καλά και είναι ένα παράσημο,
είναι ότι όλοι αυτοί οι στρατοί που υπάρχουν εκεί πέρα έξω,
οι ακροδεξιοί, οι ακροαριστεροί, οι ακραίοι θρησκόληπτοι χριστιανοί,
οι ακραίοι αντιεμβολιαστές και τα λοιπά,
όλοι αυτοί τα έχουνε μαζί μας.
Κι αυτό για ’μάς είναι πραγματικά μία επιβεβαίωση και ένα παράσημο.
Αλλά αυτό το πράγμα είναι κάτι το οποίο ειλικρινά δεν μάς απασχολεί,
οπότε προσπερνάμε όλους αυτούς.
Ξέρουμε τι συμβαίνει, πώς ακριβώς λειτουργούν,
είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν 60 διαφορετικές αναρτήσεις το δευτερόλεπτο.
Προσπερνάμε τούς δημοσιογράφους συγκεκριμένων καναλιών·
δυο-τρεις δημοσιογράφους,
πρώην-νυν συγκεκριμένων καναλιών, συγκεκριμένου καναλιού,
που ξέρουμε τι ρόλο παίζουν·
όλους αυτούς τούς επαγγελματίες τού είδους,
που αυτό κάνουν και αυτό είναι το ποιόν τους.
Αν όμως εκεί πέρα έξω υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος,
ο οποίος είναι ένας κανονικός άνθρωπος, είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος
-γιατί υπάρχει κι η άλλη κατηγορία, εκτός από αυτούς τούς στρατευμένους,
υπάρχουν κι αυτοί που απλά διψάνε για αίμα,
γιατί έτσι νομίζουν ότι η ζωή τους θα αποκτήσει νόημα και αξία,
δηλαδή νομίζουν ότι εκείνη τη στιγμή
“Α, έκανα κάτι πολύ φοβερό, είμαι πολύ σημαντικός, ενόχλησα κάποιον.”·
είναι ο μόνος τρόπος (να αποκτήσει νόημα και αξία η ζωή τους),
είναι θλιβερό αλλά συμβαίνει.
Κι αν διψάνε τόσο πολύ για αίμα,
μπορούμε να τούς το προσφέρουμε κυριολεκτικά σε λίγο,
γιατί είμαστε στα πρόθυρα νααα…, …καταλαβαίνετε, με τα ίδια μας τα χέρια.».
ΘΛΙ-ΒΕ-ΡΟ.
Από πού να το πρωτοπιάσουμε…
Το ρεζουμέ είναι,
πως όποιος ετόλμησε -μετά τις πρόσφατες εξελίξεις-
να εκφράσει τις ενστάσεις του ή τη δυσπιστία του προς την εκπομπή «Ράδιο-Αρβύλα»,
είναι αυτομάτως «στρατευμένος», είναι ξεπουλημένος δημοσιογράφος,
είναι, ή ακροδεξιός, ή ακροαριστερός, ή ακραίος θρησκόληπτος χριστιανός,
ή ακραίος αντιεμβολιαστής, ή διψάει για αίμα, ή και όλα αυτά μαζί (sic).
Ειδικής μνείας χρήζει δε,
η αναφορά στους «δυο-τρεις δημοσιογράφους συγκεκριμένου καναλιού».
Αντώνη, επειδή εικάζω ότι το «συγκεκριμένο κανάλι» είναι ο «Σκάϊ»
-και το εικάζω δικαιολογημένα,
αφού το προ διετίας «διαζύγιό» σας με τον εν λόγω σταθμό ήταν άκρως επεισοδιακό-
δεν είχατε ακούσει όλοι εσείς η δημοκρατική και αστράτευτη παλιοπαρέα
ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών έχει συνδέσει τον «Σκάϊ»
-δικαίως ή αδίκως, δεν το εξετάζω εν προκειμένω-
με τούς προσδιορισμούς «βοθροκάναλο» και «ξευτίλες»;
Πώς επήγατε εκεί, λοιπόν..;
Ως «επαγγελματίες» δεν επήγατε;
Και να ’ταν μόνο ότι επήγατε…
Σού θυμίζω πως,
καθ’ όλο εκείνο το διάστημα είχατε δεχθεί αναρίθμητες δριμύτατες κριτικές,
διότι η σάτιρά σας είχε γείρει μονόπαντα
και απετελούσε μία απροσχημάτιστη εκδούλευση
στις πολιτικές-κομματικές βουλές τού ιδιοκτήτη Γιάννη Αλαφούζου.
Σού θυμίζω επίσης,
πως η κορωνίδα τής ντροπιαστικής και συνάμα ξεδιάντροπης παρουσίας σας
στη συχνότητα τού συγκεκριμένου σταθμού,
ήταν το «ξέπλυμα», ήταν το «πλυντήριο»,
που αφειδώς προσεφέρατε στον χουντικό Νίκο Μαστοράκη
ως διά ζώσης καλεσμένο σας στην εκπομπή «Βινύλιο»
(δυστυχώς για την υστεροφημία σας,
σε αυτόν που μέχρι και σήμερα επιδίδεται σε διαδικτυακές αναρτήσεις
με απροκάλυπτα φασιστικό-ρατσιστικό περιεχόμενο,
είχατε αφιερώσει 90 λεπτά τηλεοπτικού χρόνου
για να απεκαθιστούσε την αναποκατάστατη εικόνα του).
Ήταν τότε που ο ιδιαίτερα δραστήριος στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης», Χρήστος Κιούσης,
έκανε «block» σε όποιον ομιλούσε Δημοκρατικά Ελληνικά
και σε όποιον ετολμούσε να αμφισβητήσει τη «μεγαλειότητά» σας.
…
Και μιλάς εσύ, Αντώνη, για «Επαγγελματίες τού Είδους»;
Εσύ και η παρέα σου, που έχετε μονίμως βήμα σε συστημικά κανάλια επί δεκαετίες..;
Ή μήπως είχατε-έχετε την εντύπωση ότι η σάτιρά σας διαθέτει κάποια βαρύτητα;
Αν διέθετε αληθινή βαρύτητα,
αν δεν ήσασταν απλώς μία βολική επίφαση
προκειμένου το Σύστημα να καμώνεται ότι υποστηρίζει την Ελευθερία τού Λόγου,
θα ήσασταν ήδη ανεπιθύμητοι, λογοκριμένοι, αποσιωπημένοι, ίσως και άνεργοι.
Αντώνη, υποπίπτοντας σε ντελίριο αυτο-αναφορικότητας,
έκανες λόγο για «τεράστιο κύμα αγάπης» που δεχθήκατε
μετά από τις αποκαλύψεις για τη δράση τού Στάθη Παναγιωτόπουλου.
Πού είναι αυτό το «τεράστιο κύμα αγάπης»;
Εγώ γιατί δεν το είδα;
Εγώ γιατί είδα το Διαδίκτυο να πλημμυρίζει από ερωτηματικά,
από προβληματισμούς, από ενστάσεις, από μομφές;
Ναι, υπήρξαν και αρκετοί συμπολίτες μας που εξεδήλωσαν τη συμπάθειά τους,
ναι, υπήρξαν και αρκετοί συμπολίτες μας
που πιστεύουν ότι οι έτεροι τρεις είστε «αθώοι τού αίματος»,
αλλά από πού προκύπτει το «τεράστιο κύμα αγάπης»;
Και μόνο το γεγονός ότι κατέφυγες σε αυτήν τη μεγαλοϊδεατική διαστρέβλωση
-σε συνδυασμό με τις ομαδοποιήσεις που μετήλθες για τούς επικριτές σας-
κινεί(ς) υποψίες και παράγει(ς) τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
…
Εκεί, δε, που το τερματίζεις,
είναι με τη θλιβερή, λαϊκίστικη, μελοδραματική διατύπωση
«Κι αν διψάνε τόσο πολύ για αίμα,
μπορούμε να τούς το προσφέρουμε κυριολεκτικά σε λίγο,
γιατί είμαστε στα πρόθυρα νααα…, καταλαβαίνετε, με τα ίδια μας τα χέρια.».
ΝΤΡΟΠΗ, Αντώνη. ΝΤΡΟΠΗ.
Ντροπή σου να αφήνεις υπονοούμενα
που (αν)ισορροπούν ανάμεσα στην Αυτοδικία και στην Αυτοχειρία.
Αντώνη, αυτό λέγεται ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
Σημείο 4ο
«Βγήκε ο αντιπρόεδρος τής Κυβέρνησης, ο Άδωνης Γεωργιάδης
-αφού προηγήθηκε, βέβαια, ο “στρατός” του-
για να μάς κάνει τον εξής συμψηφισμό και την εξής εξίσωση
τής κριτικής που είχαμε ασκήσει πριν από μήνες
όταν η Λίνα η Μενδώνη δεν παραιτήθηκε μετά την υπόθεση Λιγνάδη·
και βέβαια, είχαμε διατυπώσει τι εστί “Πολιτική Ευθιξία”,
(και ότι) ένας άνθρωπος σε μία τόσο σημαντική θέση
δεν είναι δυνατόν να μην έχει ελεγχθεί
και να μην υπάρχουν έλεγχοι συνέχεια για το ποιόν του και για τη δράση του,
και πάει λέγοντας·
και το γεγονός, λοιπόν, ότι γίνονται αυτοί οι συμψηφισμοί και αυτές οι εξισώσεις,
ότι γίνεται, δηλαδή,
αυτή η εξίσωση μεταξύ τής υπουργού Πολιτισμού μίας χώρας,
και μίας τηλεοπτικής σατιρικής εκπομπής…,
ότι γίνονται αυτές οι εξισώσεις και αυτοί οι συμψηφισμοί στο Διαδίκτυο,
άντε το καταλαβαίνω·
είναι αυτό που λέγαμε και πριν: “Ό,τι να ’ναι, ό,τι να ’ναι.”.
Το ότι γίνονται επίσης αυτοί οι συμψηφισμοί από συγκεκριμένους δημοσιογράφους,
όχι μόνο το καταλαβαίνω· δεν θα περιμέναμε τίποτα διαφορετικό:
αυτοί είναι αυτοί οι άνθρωποι,
αυτούς έτσι κι αλλιώς όλοι μαζί σιχαινόμαστε όλα αυτά τα χρόνια,
δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από αυτούς.
Το να πρέπει όμως να εξηγήσουμε εμείς στον πρόεδρο τής Κυβέρνησης
(αναφέρει λανθασμένα τον Σπυρίδωνα-Άδωνη Γεωργιάδη ως “πρόεδρο”,
ενώ είναι απλώς αντιπρόεδρος στη “Νέα Δημοκρατία”),
ο οποίος είναι πολιτικό ον,
και ο οποίος θεωρητικά έχει και πολύ καλή σχέση με την Αρχαία Ελλάδα,
και (με) τη “Φιλοσοφία τής Δημοκρατίας”,
και (με) τούς κανόνες που διέπουν τη Δημοκρατία, και την Πολιτική,
και την Πολιτική Ευθύνη, και τα λοιπά…
Ότι πρέπει εμείς να τού εξηγήσουμε,
ότι το να συμψηφίζεις το Υπουργείο Πολιτισμού, την πολιτική ηγεσία αυτού τού τόπου,
με μια τηλεοπτική σατιρική εκπομπή,
δεν θα το ’κανε ούτε ένα παιδάκι τού Δημοτικού,
εντάξει, αυτό πραγματικά ξεπερνάει…,
λες “Πού ζω και ποιοι είν’ αυτοί οι άνθρωποι,
οι οποίοι παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μου..;”.
Αν πρέπει, λοιπόν, να τού εξηγήσουμε αυτού τού ανθρώπου,
ότι είναι τελείως διαφορετική οι κώδικες, οι κανόνες,
που διέπουν την Πολιτική Ευθύνη, την Πολιτική Ευθιξία, το Πολιτικό Βάρος,
την αξιολόγηση αυτών των ανθρώπων,
ότι λειτουργεί τελείως διαφορετικά όλο αυτό για αυτούς που έχουν τις ζωές μας στα χέρια τους,
από μια οποιαδήποτε τηλεοπτική εκπομπή, σατιρική, οτιδήποτε,
πραγματικά, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Αν πρέπει να τού εξηγήσουμε ότι εμείς δεν έχουμε θεσμικό ρόλο
-γιατί, τα ’χουμε κάνει κουλουβάχατα σ’ αυτήν τη χώρα-
δεν έχουμε θεσμικό ρόλο σ’ αυτήν τη χώρα, δεν αποφασίζουμε για τις ζωές των άλλων ανθρώπων·
αν θέλει κάποιος μάς παρακολουθεί, αν θέλει δεν μάς παρακολουθεί.
Δεν είμαι εγώ, (δείχνει τούς έτερους δύο τής εκπομπής) αυτός, αυτός,
που αποφασίζει για το τι θα συμβεί στις ζωές των πολιτών.
Ενώ εσείς, είστε.
Ότι λοιπόν δεν έχουμε κανέναν θεσμικό ρόλο και δεν έχουμε καμία εξουσία,
κι εσείς έχετε.
Κι ότι η Πολιτική Ευθιξία λειτουργεί τελείως διαφορετικά στις ηγεσίες…
Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να πούμε.
Αν πρέπει να υπενθυμίσουμε δε,
ότι είχε βουΐξει ο τόπος για τη δράση τού ανθρώπου αυτού (εννοεί τον Λιγνάδη)
και η κυρία Μενδώνη κρυβόταν και δεν έκανε τίποτα,
ενώ αντίθετα εμείς είμαστε εδώ που είμαστε, τηλεοπτική εκπομπή,
και δεν είμαστε η ηγεσία αυτού τού τόπου,
και αμέσως απομακρύναμε αυτόν τον άνθρωπο από κοντά μας,
πραγματικά δεν ξέρω τι να πω.».
Αντώνη, μετά από αυτό το κακοποιητικό για την Ελληνική Γλώσσα ντελίριό σου,
να σού πω -πριν σού επισημάνω τα λάθη και τις σοφιστείες σου-
ότι ο Σπυρίδων-Άδωνης Γεωργιάδης και ο «στρατός» του
δεν συμπεριλαμβάνονταν στους επικριτές σου
για τη συνέντευξη-χάδι που είχατε κάνει στον χουντικό Μαστοράκη·
τουναντίον, είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο,
ότι εκείνην τη νύχτα ο πάλαι ποτέ τηλεπωλητής βιβλίων (θα) σάς είχε λατρέψει
που φιλοξενούσατε με τόσην ευγένεια και αβρότητα τον ομοϊδεάτη του.
…
Πάμε τώρα στο θέμα «Ευθιξία».
Σωστά επισημαίνεις μεν
τη διαφορετική χροιά που υπάρχει μεταξύ των όρων «Ευθιξία» και «Πολιτική Ευθιξία»,
αλλά σού διαφεύγει ή δεν σε συμφέρει να συνυπολογίσεις
ότι η «Ευθιξία» -είτε μόνη της, είτε με συνοδεία- είναι η κομβική έννοια, είναι η Αφετηρία·
ως εκ τούτου,
αν διαθέτεις αυτό το στοιχείο ως άνθρωπος και ως πολίτης, θα το εκφράσεις και ως πολιτικός,
ενώ αν δεν το διαθέτεις ως άνθρωπος και ως πολίτης, δεν θα το εκφράσεις και ως πολιτικός.
Είχες εγκαλέσει την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, για απουσία (πολιτικής) ευθιξίας·
πολύ σωστά είχες πράξει.
Τώρα όμως που εγκαλείσαι εσύ για απουσία (τηλεοπτικής) ευθιξίας,
βαφτίζεις τούς εγκαλούντες σου ως «υποστηρικτές τής Μενδώνη».
Απαράδεκτο -έως και προβοκατόρικο- το ολίσθημά σου.
…
Αντώνη, με χαρακτηριστική ευκολία απαρνιέσαι τη Δυναμική τής Σάτιρας,
προκειμένου να πετάξεις το μπαλάκι των ευθυνών εξ ολοκλήρου στους πολιτικούς.
Συνολικώς η τοποθέτησή σου είναι μία σοφιστεία
που τη χρησιμοποιείς για να αποδυναμώσεις την εκπεφρασμένη άποψη
ότι οφείλετε -για λόγους ευθιξίας- να σταματήσετε την εκπομπή σας·
εξ ου και είναι διάχυτος στα λεγόμενά σου ο λαϊκισμός χειρίστης μορφής
που αναπαράγει το θλιβερό τσιτάτο «Εκεί μάς κατάντησαν οι αλήτες.»
και αθωώνει τον κάθε ρίψασπι πολίτη από την «Ατομική Ευθύνη».
Και βεβαίως, με ακριβώς το ίδιο οπορτουνιστικό σκεπτικό,
απαρνιέσαι με επίσης χαρακτηριστική ευκολία τη Δυναμική τής Τηλεόρασης
(και δη, όταν μιλάμε για την τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
όπου η Εθνική Κουλτούρα και τα Εθνικά Ήθη διαμορφώνονται μέσα από το «γυαλί»,
και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών εκλέγεται ελέω Τηλεόρασης).
Επιμύθιο:
Αντώνη Κανάκη,
θέλω να πιστεύω ότι εσύ και οι εναπομείναντες φίλοι-συνεργάτες σου
δεν ξέρατε τι έκανε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος.
Όμως, εσείς, τα λεγόμενά σας, αλλά και τα διαρκώς τροφοδοτούμενα γεγονότα,
δεν μού επιτρέπουν να κάνω πράξη τη θέλησή μου.
…
Αν έπρεπε να συμπυκνώσω τη δευτερολογία σου σε μία φράση,
αυτή θα ήταν η χριστιανοταλιμπανική διδαχή
«Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας.».
Μετήλθες το «Συλλήβδην Τσουβάλιασμα».
Συλλήβδην τσουβάλιασμα επειδή κάποιοι τολμούν να διατηρούν επιφυλάξεις.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δεν ήξερες,
απαιτείς με αυτές τις απαράδεκτες, χειριστικές, επιθετικές τοποθετήσεις,
να σε πιστέψουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι ότι δεν ήξερες ποιος ήταν ο επί 14 χρόνια συνεργάτης σου
(και ακόμη περισσότερα χρόνια φίλος σου).
Μιλάμε για άκρατο παραλογισμό.
Εσύ που όπως απεδείχθη ελάθευες επί τουλάχιστον 14 χρόνια στην επιλογή σου,
εσύ που επίστευες έναν αήθη άνθρωπο με τον οποίο είχες καθημερινή επαφή,
απαιτείς από ανθρώπους που σε ξέρουν μόνο από τηλεοράσεως να σε πιστέψουν τυφλά
και επιχειρείς να γκετοποιήσεις όσους δεν το πράξουν.
Κι όμως,
θα μπορούσε ένας σκεπτόμενος άνθρωπος να σού απευθύνει ευλόγως και δικαίως το ερώτημα
«Αντώνη Κανάκη,
όπως εσύ λες ότι δεν ήξερες τι συνέβαινε,
και πως έπεσες από τα σύννεφα με τις αισχρές πράξεις
τού -μέχρι πρότινος, και επί πολλά έτη- φίλου και συνεργάτη σου,
γιατί να μη σκεφτούμε κι εμείς για εσένα
ότι υπάρχει περίπτωση να πέσουμε από τα σύννεφα
με δικές σου πράξεις που έως τώρα δεν ξέρουμε..;».
Συνελόντι ειπείν,
οι χείριστοι χειρισμοί σου υπεδαύλισαν έτι περαιτέρω τη Δυσπιστία
και -αντί να λειτουργήσεις εκτονωτικά- έχεις εξωθήσει την κατάσταση στα άκρα.
Η Απολογία και η Συγγνώμη ΔΕΝ συνδυάζονται με «Κούνημα Δαχτύλου».
Επί τού Πιεστηρίου:
Αντώνη, εχθές είδε το φως τής δημοσιότητας η είδηση,
ότι εκάνατε -και ως φυσικά πρόσωπα, και ως εκπομπή- αγωγή στον Στάθη Παναγιωτόπουλο.
Αναμφίβολα έχετε το νομικό έρεισμα,
αλλά -κατά την προσωπική μου άποψη-
αυτή η κίνηση αποτελεί ομολογία ήττας τού «Ράδιο-Αρβύλα»
και είναι ένα «προπέτασμα καπνού» που έχει ως βασικό στόχο του τις Εντυπώσεις.
Γιατί το λέω αυτό..;
Διότι, οποία σύμπτωσις, την ίδια ημέρα (δηλαδή, χθες),
είδε επίσης το φως τής δημοσιότητας
η διαδικτυακή ανάρτηση μίας πρώην εργαζόμενης στο «Ράδιο-Αρβύλα»,
που δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες τού τύπου
«Δεν είδαμε τίποτα, δεν ακούσαμε τίποτα, δεν ξέραμε τίποτα.».
Να τι έγραψε η πάλαι ποτέ συνεργάτιδά σας στο «Facebook»:
«Ως πρώην εργαζόμενη στο “Ράδιο Αρβύλα” θα τα πω,
γιατί ως γυναίκα τα έχω πει πολλάκις και τα είπαν κι άλλοι καλύτερα από ’μένα.
Το θέμα της δημοσίευσης πορνογραφικού υλικού εν αγνοία των συμμετεχόντων,
έχει προφανώς πολλές διαστάσεις, κοινωνικές, ψυχολογικές, νομικές.
Θέλω εδώ να αναφερθώ σε μία μόνο· αυτή που αφορά την ανοχή των άλλων.
Ας δεχτούμε ότι οι υπόλοιποι τρεις τού πάνελ δεν ήξεραν
ότι ο τέταρτος ανεβάζει στο Internet προσωπικές στιγμές άλλων ανθρώπων εν αγνοία τους.
Μιας και είναι αδύνατο να ξέρουμε αν ισχύει στ’ αλήθεια ή όχι,
ας δεχτούμε ότι δεν το ήξεραν.
Θέλω, όμως, ως άνθρωπος που συνεργάστηκα μαζί τους, να πω τι ήξεραν.
Ήξεραν ότι ο εν λόγω τύπος είναι ένας γλοιώδης παρενοχλητής.
Ήξεραν ότι την πέφτει σε ό,τι κινείται,
προχωρώντας άμεσα και σε κινήσεις-χοντράδες
αν τυχόν η εκάστοτε κοπέλα προσπαθούσε να αρνηθεί με ευγενικό τρόπο·
γιατί δεν έφτανε να δείξεις ευγενικά ότι δεν ενδιαφέρεσαι,
καθώς κάθε ευγένεια την έπαιρνε ως αφορμή για περισσότερο μπάσιμο.
Ήξεραν όλοι ότι παρενοχλούσε τα κορίτσια στο γραφείο, στο στούντιο,
όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν·
φαίνεται, βέβαια, και στην ίδια την εκπομπή όλα αυτά τα χρόνια,
πως είναι αποδεκτό από τους υπόλοιπους το γλοιώδες πέσιμό του
σε συνεργάτιδες και καλεσμένες μουσικούς.
Έχω πολλά παραδείγματα να δώσω και από τη συμπεριφορά του προς εμένα.
Όπως ότι με προσεκάλεσε μέσα στο στούντιο την ώρα τής ραδιοφωνικής του εκπομπής
(και ενώ βρισκόμουν στον χώρο για θέματα τής τηλεοπτικής εκπομπής),
για να μου δείξει πώς γίνεται η εκπομπή και να μου την πέσει εντός και εκτός “αέρα”.
Όπως ότι μού έφερε λουλούδια “από τον κήπο της μητέρας του”, στα καλά καθούμενα,
και μπροστά στους συναδέλφους μου στη συντακτική ομάδα τής “Αρβύλας”.
Για το πόσο ντράπηκα, φυσικά, ούτε λόγος.
Όταν παραιτήθηκα από την “Αρβύλα”,
με επλησίασε για να μού τάξει άλλη δουλειά
και όταν δέχτηκα να συναντηθούμε (για) να το συζητήσουμε,
μού είπε έξω από τα δόντια ότι θα χρειαστεί πρώτα
“Να περάσω από το σπίτι του για να μού δείξει τη συλλογή με τα CD του.”.
Και όταν έφυγα αηδιασμένη από εκείνην τη συνάντηση, φυσικά δεν πτοήθηκε,
καθώς μού έστελνε μηνύματα -στα οποία ποτέ δεν ανταποκρινόμουν- για ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ.
SMS και “Viber”, πρωΐ ή βράδυ, χωρίς ποτέ να ανταποκρίνομαι,
δεν είχε καμία σημασία για τον “Σκύλο”.
Το τελευταίο μήνυμα μού το έστειλε πριν 4 περίπου χρόνια
(8 χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδα!!),
για να με ενημερώσει, έτσι στο άσχετο, για τις επιδόσεις του στον στοματικό έρωτα.
Ναι, καλά διαβάσατε.
Δεν ξέρω λοιπόν να σάς πω αν ήξεραν για τις παράνομες πράξεις του,
μπορώ όμως σίγουρα να σάς πω ότι ήξεραν για τις “νόμιμες” και τις φανερές.
Αυτές που στην καθημερινότητα γίνονται ανεκτές, εν μέσω αστείων,
με βλέμματα που κάνουν πως δεν βλέπουν
και με σκέψεις τύπου “Έλα, μωρέ, έτσι είναι ο Στάθης.”.
Με ανοχή, λοξές ματιές και σιωπηλή συγκάλυψη,
έτσι συνέπλεαν με τον γυμνοσάλιαγκα οι υπόλοιποι.
Αναγνωρίζω τις καλές τους προθέσεις εν γένει,
αλλά το σύννεφο από το οποίο δείχνουν να έπεσαν, όχι.
Στην τελική, γιατί όχι;
Έτσι κι αλλιώς,
με αυτόν τον τρόπο δεν συμπλέει και η πλειονότητα των Ελλήνων
που έχει στο περιβάλλον της έναν φίλο, έναν γνωστό, έναν ξάδερφο, έναν θείο ή έναν συνεργάτη
που είναι ένας γλοιώδης πέφτουλας που παρενοχλεί γυναίκες..;».
…
Κατόπιν ετούτης τής συγκλονιστικής εξομολόγησης-αποκάλυψης,
αισθάνομαι το ηθικό χρέος
προς τα -έως τώρα γνωστά και άγνωστα- θύματα τού Στάθη Παναγιωτόπουλου,
να διατυπώσω τα δέοντα ρητορικά ερωτήματα:
Αντώνη Κανάκη, (δεν) ήξερες;
Αντώνη Κανάκη, Γιάννη Σερβετά, Χρήστο Κιούση, (δεν) ξέρατε;
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
