Χούντα στην Ελλάδα και στο Παλλάς της οδού Βουκουρεστίου, τότε σινεμάς, έπαιζε την ταινία για το θρυλικό Woodstock, που όπως και να το χαρακτηρίσεις πχ., φεστιβάλ μουσικής, είσαι μακριά και εκτός σέντρας. Δεν ήταν μόνο μουσική, ήταν κάτι περισσότερο το Woodstock, το τριήμερο μεθύσι που έγραψε Ιστορία και μνημονεύεται πάντα, σε κάθε ευκαιρία. Το Woodstock με την συμμετοχή παικταράδων της ροκ, όπως τους γούσταραν οι χίπις της εποχής.
Νοέμβριος του 1970, λοιπόν, έξω από το Παλλάς, πιτσιρικαρία, οργισμένη και ψιλομαστουρωμένη με τσικλόφουσκες, ακούει τον μέγιστο αράπη Richie Havens, μακαρίτη από το 2013 στα 72 του χρόνια, να τραγουδάει στο φιλμ, περισσότερο ντοκιμαντέρ το λες, το εκκλησιαστικό Freedom και τα κτίρια της πλατείας Συντάγματος να τρέμουν. Freedom και πάλι Freedom να επαναλαμβάνει τη λέξη ο εμβληματικός μουσικός, με φωνή ικανή να παρασύρει επτά γήπεδα μαζί, και οι μπάτσοι της δικτατορίας να μην παίρνουν χαμπάρι το έργο. Είναι οι πρώτες οδομαχίες των, μακρυμάλληδων κι όχι, νεολαίων με την αστυνομία στην Αθήνα της δικτατορίας.
Τελικά, τι ήταν το Γούντστοκ που μάλλον απρογραμμάτιστα στήθηκε σ’ ένα απέραντο χωράφι, κάπου έξω από το κέντρο της Νέας Υόρκης, σα σήμερα στις ημέρες μας, συγκεκριμένα από 15 μέχρι 18 Αυγούστου, το 1969; Από τότε και μέχρι σήμερα, περισσότερο από μισό αιώνα, αποθεώνεται το Woodstock, ντύνεται και στολίζεται επετειακά, στο έτσι και στο αλλιώς. Όλα μέσα, ροκ, ναρκωτικό, γυμνισμός, χιπισμός, ψυχεδέλεια, κινήματα ειρήνης, διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, υπέρ του ελεύθερου σεξ, αριστερισμός, διαλογισμός, γιόγκα, σύγκρουση με το κατεστημένο κλπ. κλπ.
Ό,τι θέλει ο καθένας, ό,τι τον βολεύει πιστώνει στην έκρηξη, στην κορυφαία εκείνη μάζωξη της νεολαίας, στο πνεύμα της επαναστατικότητας, της ανατρεπτικότητας που πράγματι ή δήθεν επέφερε το τριήμερο συναυλιακό Woodstock, που μόνο μουσικό δρώμενο δεν έκατσε. Ο Πητ Τάουσεντ (1945), ο σπουδαίος Λονδρέζος κιθαρίστας των Who, που εμφανίστηκε με το πολύ αξιόλογο συγκρότημα του στο Γούντστοκ, είπε:
– Οι χίπις είχαν σαλτάρει με τη σκέψη ότι κάποια μέρα ο κόσμος θα… αλλάξει. Έκανα μια περατζάδα ανάμεσα τους και ήθελα να τους φτύσω. Ποια εναλλακτική κοινωνία μας περιμένει, επειδή αυτοί φτιαχνόντουσαν με LSD, σ’ ένα χωράφι τρία μέτρα λάσπη.
Και μετά το Woodstock; Ο κόσμος δεν γύρισε σελίδα. Οι άπλυτοι χίπις παρέμειναν κουρελήδες, οι περισσότεροι απ΄ αυτούς μπήκαν στην κρεατομηχανή του συστήματος, το οποίο συνεχίζει να γαμεί και να δέρνει. Και γερά στηριζόμενο πάντα σε λαϊκές βάσεις να γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι κάθε… μύθο και θρύλο ενάντια στο κατεστημένο
……………………………………………………….
Ο Μέσι έκανε τη μεταγραφή της… ξεστραβομάρας, διάβασε apodytiriakias.gr
