Ο Sir John Sultson, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής για τη συμβολή του στην αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου έλικα DNA, είναι ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης που πραγματοποιείται την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 18:00, στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου με τίτλο: «Ο κεντρικός ρόλος του Πανεπιστημίου για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας βασισμένης στις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης».
Στην ομιλία του, η οποία είναι ελεύθερη για το κοινό, θα αναφερθεί στη σημασία της συμβολής των Πανεπιστημίων ως Ιδρυμάτων έρευνας και εκπαίδευσης και παράλληλα ως θεσμών με αναντικατάστατο ρόλο στη διασφάλιση του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Επίσης, θα αναφερθεί σε κρίσιμα διλήμματα της επιστήμης, τα οποία θα συνδέσει με διακριτές πτυχές της ακαδημαϊκής δραστηριότητας, όπως τα κίνητρα που ωθούν στην απόφαση είτε να υπηρετήσει κανείς την επιστήμη είτε ή να υποστηρίξει οικονομικά την επιστημονική αναζήτηση.
Ένα απόσπασμα της ομιλίας του Νομπελίστα καθηγητή είναι το εξής:
«Μέσα από την καινοτομία και τη γνώση, η επιστήμη διαρκώς βελτιώνει τη θέση του ανθρώπου. Ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Έχει αναδειχθεί μια επιφανειακή αντίληψη ότι κάθε καινοτομία είναι θετική και αντιμετωπίζεται από πλευράς πολιτικής, ως ο μοναδικός στόχος για τον οποίον θα πρέπει να πασχίζουν η επιστήμη και η τεχνολογία. Αυτό συνάδει με τη φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς και φαινομενικά υπερέχει της στασιμότητας που υπαγορεύει η εμμονή σε αμετάβλητα δόγματα. Όμως, η ελεύθερη αγορά, ένας θαυμάσιος υπηρέτης στη μικρή κλίμακα, όταν πρόκειται για την παγκόσμια κλίμακα, μεταβάλλεται σε επικίνδυνο δεσπότη.
Καθοδηγούμενη από τον οικονομικό ανταγωνισμό, η καινοτομία προχωρά με ξέφρενους ρυθμούς, σε σημείο που να καταστρέφεται πλέον ο πλανήτης και να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια μας η επιβίωση. Ολοένα και περισσότερο γίνεται ορατό ότι ο μοναδικός εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι, καταναλώνουν υπερβολικά πολλούς πόρους, σε έναν κόσμο που, όχι μόνον δεν έχει ενστερνιστεί την ισότητα εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, αλλά είναι πιο άνισος από ποτέ.
Δεν έχουμε επιτύχει να αντιμετωπίσουμε την ευθύνη που φέρουμε, ως οι εξέχουσες, σκεπτόμενες, και άρα περισσότερο ισχυρές, μορφές ζωής στον πλανήτη μας. Η κατάσταση δεν έχει εξισορροπηθεί όσον αφορά στο καλό της ανθρωπότητας. Ξεχνούμε ότι η πίεση είναι ένα δημιούργημα των ωμών οικονομικών συστημάτων.
Στην πραγματικότητα, έχουμε ακόμη καιρό. Η γη διαθέτει μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ζωής ακόμη, αν της το επιτρέψουμε. Ο ατελεύτητος ανταγωνισμός για ακόμη γοργότερη καινοτομία αποτελεί ψευδεπίγραφο, όσο και επικίνδυνο στόχο. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε σωστά την καινοτομία.
Για να μπορέσει να επιτύχει το στόχο της βιωσιμότητας, η παγκόσμια κοινωνία έχει ανάγκη να εξισορροπήσει τα διαφορετικά συμφέροντα. Οι διεθνείς μη-κυβερνητικοί οργανισμοί είναι απαραίτητοι για να αποκαταστήσουν αυτήν την ισορροπία. Τα πανεπιστήμια έχουν το δυναμικό να είναι οι πιο σημαντικοί μη-κυβερνητικοί οργανισμοί, καθώς είναι σε θέση να διαχειρίζονται και να καλλιεργούν διαφορετικούς σκοπούς, να ανακαλύπτουν τρόπους προώθησης έρευνας, η οποία δεν έχει ως στόχο την οικονομική κερδοφορία, να κρατούν ζωντανή τη φλόγα της σκέψης, όπως άλλωστε ανέκαθεν πράττουν .
Η δράση στα πρότυπα της επιχειρηματικότητας, δεν είναι αρκετή. Ο πρώτιστος ρόλος των πανεπιστημίων είναι να προσφέρουν στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να επιβιώσει και να μεγαλουργήσει».
