Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Απόστολος Ψαρρός έχει αφήσει ήδη το στίγμα του στον θεατρικό χώρο τόσο από το μετερίζι του ηθοποιού όσο και από αυτό του σκηνοθέτη. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου μίλησε στη Ζούγκλα με αφορμή την επιτυχημένη παράστασή του «Τα Ζευγαρώματα», η οποία παρουσιάζεται φέτος για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός.
«Η σκηνική εμπειρία και η αδρεναλίνη σου προσφέρουν ασύγκριτες στιγμές. Νιώθεις πως είσαι μέρος της ψευδαίσθησης και του παραμυθιού, όταν αναπνέεις τον κοινό αέρα με τον θεατή. Γι αυτό και όταν σκηνοθετώ έρχομαι πάντα στην πλευρά του ηθοποιού» λέει ο Απόστολος Ψαρρός και συμπληρώνει: «Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί σκηνοθέτες. Υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν τους ηθοποιούς, και εκείνοι που δεν τους αγαπούν».
Ακόμη ο Απόστολος Ψαρρός επισημαίνει «Αν δε πάρεις τόσο πολύ σοβαρά τα πρέπει της κοινωνίας, θα αγαπήσεις πολύ περισσότερο τον εαυτό σου και τους γύρω σου»
Πείτε μας λίγα λόγια για σας και πώς προέκυψε στην ζωή σας το θέατρο
Με λένε Αποστόλη. H ζωή μου μοιράζεται σε Γαλάτσι και Κυψέλη όπου μεγάλωσα. Συνεχίζω να ζω εκεί με σύντροφο και σκύλο, και κυρίως, έχω την υγεία μου. Δεν εννοούνται αυτά. Μεγάλωσα με πολύ παιχνίδι, γέλιο και ανεμελιά. Ούτε αυτά εννοούνται. Και καλό είναι να τα θίγουμε αυτά τα πράγματα και να δείχνουμε ευγνωμοσύνη, γιατί ζούμε σε ζοφερές εποχές.
Παίζω στη σκηνή, στην τηλεόραση, σκηνοθετώ, και διδάσκω θέατρο. Ασχολούμαι επίσης με την εστίαση και το ραδιόφωνο.
Το θέατρο με συντρόφευε σε όλη μου την παιδική ηλικία, σε κάθε φανταστικό παιχνίδι που έφτιαχνα. Και πορευόταν πλάι μου παράλληλα, δίχως να καταλαβαίνω συνειδητά την επίδραση του. Όταν την κατάλαβα, οι δρόμοι μας ενώθηκαν, άρχισα να το μελετώ, έβαλα στόχο, παρακολούθησα σεμινάρια, διάβασα, πέρασα στο εθνικό θέατρο με την πρώτη, και άλλαξε η ζωή μου.
Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης; Ποια είναι τα στοιχεία του έργου που έγιναν αιτία να ακολουθήσει ο κόσμος και να αγαπήσει τα «Ζευγαρώματα»;
Οφείλεται στο γεγονός ότι η ομάδα είναι αγαπημένη και δεμένη. Αυτό το απέδειξε στις διάφορες δυσκολίες που αντιμετώπισε, στο νοιάξιμο και τη στήριξη που έχουμε όλοι, για όλους. Ο θεατής φεύγει από το θέατρο γεμάτος. Έχει γελάσει και το γέλιο αυτό έχει στιβαρό υπόβαθρο. Δεν βλέπει τίποτα το επιφανειακό. Πολύ συντροφικότητα και ζεστασιά. Μεράκι, φρεσκάδα, αλήθεια, χιούμορ και καμία πρόθεση δηθενιάς.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Ότι αν δε πάρεις τόσο πολύ σοβαρά τα πρέπει της κοινωνίας, θα αγαπήσεις πολύ περισσότερο τον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Πού εστιάσατε τη ματιά σας στη σκηνοθεσία και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Δεν με δυσκόλεψε κάτι, καθώς με όλα τα παιδιά έχω ξανασυνεργαστεί και γνωρίζω από τι εξαιρετική πάστα είναι φτιαγμένα. Είναι υπέροχοι ηθοποιοί, και κυρίως δοτικοί και καλόψυχοι άνθρωποι. Εστιάσαμε στο τι σημαίνει για τον καθένα ξεχωριστά ο έρωτας. Πώς είναι ο ιδανικός σύντροφος, και όλα αυτά τα αφηγηθήκαμε σε υψηλούς ρυθμούς, μέσα από το όχημα του χιούμορ και της ομαδικότητας.
Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης. Με ποια ιδιότητα νιώθετε πιο ολοκληρωμένος
Ηθοποιός σπούδασα, κι αυτό μ’ αρέσει περισσότερο απ’ όλα. Απολαμβάνω και την ιδιότητα του δασκάλου του σκηνοθέτη, παρόλο που εμπεριέχουν περισσότερο άγχος και μεγάλες ευθύνες. Η σκηνική εμπειρία και η αδρεναλίνη σου προσφέρουν ασύγκριτες στιγμές. Νιώθεις πως είσαι μέρος της ψευδαίσθησης και του παραμυθιού, όταν αναπνέεις τον κοινό αέρα με τον θεατή. Γι αυτό και όταν σκηνοθετώ έρχομαι πάντα στην πλευρά του ηθοποιού. Πώς νιώθει, τι πρέπει να κάνει, τι είναι αυτό που θα ακούσει και θα τον εμπνεύσει να πάει παραπέρα. Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί σκηνοθέτες. Υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν τους ηθοποιούς, και εκείνοι που δεν τους αγαπούν.
Ποιες στιγμές και συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;
Η καλύτερη συνεργασία ίσως είναι και αυτή που λαμβάνει χώρα αυτή την στιγμή. Ο Ερμής, ο Τζώρτζης, η Βάσω, η Ειρήνη, ο Πάνος, ο Ιορδάνης. Το συναίσθημα είναι υπέροχο κάθε φορά που συναντιόμαστε. Σαν να επρόκειτο να πάμε σε πάρτι. Όλες μου οι συνεργασίες με τη φίλη μου την Ζωή Ξανθοπούλου. Που πρωτίστως με έκανε οικογένεια της. Και αντιλήφθηκα, πως το θέατρο μόνο τότε λειτουργεί. Όταν δημιουργείται οικογένεια. Άνθρωποι που δημιουργούσαν οικογένεια με έκαναν να αισθάνομαι ξεχωριστά και μοναδικά, και μέσα σ αυτό το πλαίσιο να εξελίσσομαι. Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, ο Νίκος Καραθάνος, ο Γιάννης Κωνσταντακόπουλος, η Μαργαρίτα Αμαραντίδη, ο Γιώργος Καπουτζίδης. Οι υπέροχοι Φώτης Λαζάρου και Ευγενία Παναγοπούλου, που τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Να έχω την όρεξη και το κουράγιο να αφηγούμαι όμορφες ιστορίες
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
None but ourselves can free our minds,
Have no fear for atomic energy, cause none of them can stop of the time
Bob Marley, redemption song
(Κανείς εκτός από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να ελευθερώσει το μυαλό μας.
Μην φοβάστε την ατομική ενέργεια, γιατί κανένας από αυτούς δεν μπορεί να σταματήσει το χρόνο).
Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητα σας;
Απ’ τα ζώα, απ’ την ευγένεια, απ’ τη μουσική, την έστω και μικρή επαφή με τη φύση, απ’ τους μαθητές μου, απ’ την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία. Και φυσικά από μια βόλτα με τη μηχανή μου.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Κάτι που θα παιχτεί το νέο έτος στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός και θα ανακοινωθεί σύντομα.
Info:
Κάθε Δευτέρα (από τις 6 Οκτωβρίου) στις 21:30 στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός
Παίζουν: Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Ερμής Κρούσκος, Βάσω Παγιοπούλου, Πάνος Πασχάλης,Τζώρτζης Χορταριάς.
