«Ήμουν περίπου οκτώ χρόνων όταν έμαθα να πλέκω, με βελόνες και βελονάκι. Από την αρχή, απέκτησα εξάρτηση. Πέρασα πολλές ευτυχισμένες ώρες στο πατρικό μου στην Ουαλία, τελείως απορροφημένη στο να δημιουργώ με νήμα! Το πάθος μου δεν μετριάστηκε ποτέ» εξομολογείται η Κέιτ Τζένκινς (Kate Jenkins).

Το πάθος της την οδήγησε στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον, από όπου αποφοίτησε με BA Honours σε Fashion & Textiles, το 1995. Έκτοτε, δραστηριοποιήθηκε σε ντιζάιν μόδας. «Σχέδιά μου έχουν χρησιμοποιηθεί από ορισμένους από τους πιο φημισμένους οίκους, παγκοσμίως. Από Missoni, από Donna Karan, από Ralph Loren, για ν’ αναφέρω λίγους» λέει με υπερηφάνεια.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Σύντομα, επικεντρώθηκε σε art food, αλλά με βελονάκι. «Το καθημερινό με γοήτευε και με ενέπνεε πάντα, ειδικά τα τρόφιμα. Άρα, άρχισα να παίρνω πράγματα που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε – όπως fish and chips – και να τα επινοώ εκ νέου σε μαλλί».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η πρώτη της έκθεση, με τίτλο «Comfort Food» έγινε στο στούντιό της, στο Μπράιτον, όπου έχει εγκατασταθεί. Ήταν νευρική, αλλά πολύς κόσμος συνωστίστηκε εκεί και η Κέιτ πούλησε αρκετά κομμάτια της. Η εμπιστοσύνη που απέκτησε την έφτασε να εκθέσει σε γκαλερί στο Σόχο (Λονδίνο). Στη Mott Street New York. Στο Δουβλίνο, με την πρώτη εγκατάστασή της πλεκτών ψαριών. Σε μια περιοδική εγκατάσταση στο London Eye.

Σήμερα, συλλέκτες από όλον τον κόσμο αναζητούν την τέχνη της. Είτε είναι χαρτόκουτο με τηγανιτές πατάτες, είτε σαρδέλες σε κονσέρβα.

 Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης