«Greece welcomes you» με πολύ αισθητική Eurovision και λιγότερη Ελλάδα

Νικόλας Αρώνης

«Ξεφυλλίζοντας» το zougla.gr για την πρωινή μου ενημέρωση και πίνοντας το καφεδάκι μου, είχα την «τύχη» να διαβάσω την είδηση με τίτλο «Greece welcomes you… in London», η οποία αφορούσε στο Flash mob που μας καλωσορίζει στην Ελλάδα και συνέβη στο Λονδίνο υπό το βλέμμα της Όλγας Κεφαλογιάννη.

Επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, πρέπει να ομολογήσω πως η σκέψη διοργάνωσης ενός Flash mob για προωθητικούς λόγους δεν είναι κακή, το συγκεκριμένο όμως -για τη δική μου αισθητική- ήταν κάπως πρόχειρο.

Για να γίνω πιο κατανοητός, τα Flash mob ξεκίνησαν το 2003 και αφορούσαν στην ξαφνική συγκέντρωση μιας ομάδας ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Εκεί εκτελούσαν μία χορογραφία ή οποιαδήποτε καλλιτεχνική δραστηριότητα performance, για σύντομο χρονικό διάστημα, με σκοπούς κυρίως σατιρικούς ή ψυχαγωγικούς, προκαλώντας αίσθηση στους περαστικούς, ενώ μετά διαλύονταν προς διαφορετικές συνήθως κατευθύνσεις.

Στις μέρες μας, Flash mob οργανώνονται για διάφορους λόγους, προωθητικούς, διαφημιστικούς, πολιτικούς, δημοσίων σχέσεων. Χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι πως έχουν μία θεματική, προκειμένου να περάσουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα, ενώ συνήθως λαμβάνουν χώρα σε κεντρικά και πολυσύχναστα σημεία, έτσι ώστε να προκαλέσουν την ανάλογη αίσθηση.

Το Flash mob που παρουσιάστηκε στο Λονδίνο από το Υπουργείο Τουρισμού θεωρώ πως, ενώ σαν σκέψη ήταν καλή, σαν υλοποίηση και περιεχόμενο, χαρακτηρίζεται από αισθητική Eurovision. Το σημαντικότερο κομμάτι στη διοργάνωση ενός τέτοιου γεγονότος είναι να αποφασίσεις ποιος είναι ο στόχος που έχεις, δηλαδή το μήνυμα που θέλεις να περάσεις, και με βάση το μήνυμα αυτό να επιλέξεις τη μουσική ή το τραγούδι, τα μέσα δηλαδή που θα σε βοηθήσουν να μεταδώσεις το μήνυμα.
 
Στην προκειμένη περίπτωση, αν εξαιρέσουμε το αρχικό μουσικό κομμάτι του Γιώργου Ζαμπέτα, το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά μουσικά γνωρίσματα της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας που είναι γνωστή στο εξωτερικό, η επιλογή των υπόλοιπων τραγουδιών θεωρώ πως είναι άστοχη. Είναι άστοχη γιατί η ελληνική pop μουσική δεν είναι διαδεδομένη εκτός συνόρων, δεν αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της πατρίδας μας. Θα ήταν εύστοχη, αν απευθυνόταν σε ένα target group Ελλήνων συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας και για κάποιον άλλο σκοπό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως είναι άστοχη, γιατί ο μέσος Βρετανός δεν έχει ιδέα τι ήταν αυτά που άκουγε και από πού προέρχονταν. Σε περίπτωση που έχεις πάρει τη στρατηγική απόφαση να κάνεις κάτι πιο μοντέρνο, για να ξεφύγεις από το κλασικό τρίπτυχο -μπουζούκι, τζατζίκι και όπα- καλό θα είναι να επιλέγεις ένα τραγούδι με διεθνή στίχο, που θα είναι πολύ κοντά στο concept του μηνύματός σου και το οποίο λόγω γλώσσας θα είναι κατανοητό σε όλους τους παρευρισκομένους, περαστικούς, δίνοντάς τους τη δυνατότητα συμμετοχής.

Μέχρι το video να καταλήξει στα παιδιά που εμφανίζουν τα μπλουζάκια με το μήνυμα «Greece Welcomes you», θεωρούσα πως πρόκειται για προωθητική ενέργεια του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision και της συμμετοχής μας σε αυτόν.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, όταν αποφασίζεις να διοργανώσεις ένα τέτοιου είδους και ύφους event, πρέπει οπωσδήποτε η υλοποίησή του να πραγματοποιηθεί σε σημείο με εξασφαλισμένη τη συνεχή προσέλευση μεγάλου αριθμού ανθρώπων, οι οποίοι θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Στην προκειμένη περίπτωση, ούτε αυτό μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένο. Θεωρώ πως υπάρχουν κεντρικότερα σημεία στο Λονδίνο για μια τέτοιου είδους προσπάθεια.

Κατά την άποψή μου, το συγκεκριμένο Flash mob είχε έλλειμμα σε επίπεδο πολιτιστικής ταυτότητας, δεν είχε τίποτα το χαρακτηριστικά ελληνικό, δεν δημιουργεί κίνητρο επίσκεψης στη χώρα και δεν επικοινωνεί άμεσα το μήνυμα που θέλει. Όπως προανέφερα, η σκέψη είναι σωστή, η υλοποίηση όμως κατά την άποψή μου θέλει περισσότερη φαντασία και ευρηματικότητα.

Παρακάτω σας παραθέτω μερικά από τα πιο πετυχημένα Flash mob των τελευταίων ετών. Κάποια από αυτά έχουν διαφημιστικούς λόγους και τα έχουν οργανώσει μεγάλες εταιρείες. Δύο από αυτά, όμως, έχουν θέμα την Ελλάδα. Το ένα το οργάνωσαν Έλληνες και Κύπριοι φοιτητές στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας και το δεύτερο η ελληνική κοινότητα της Οττάβα στον Καναδά με πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι η σχέση της μουσικής με το μήνυμα (όπως και να το κάνουμε ο Ζορμπάς του Θεοδωράκη είναι ένα άκουσμα γνωστό στα πέρατα του κόσμου) και φυσικά το σημείο στο οποίο λαμβάνουν χώρα, το οποίο είναι κατάμεστο από κόσμο.

Ελπίζω η επόμενη προσπάθεια του Υπουργείου Τουρισμού να λάβει αυτές τις παραμέτρους υπ’ όψιν και να οργανώσει ένα Flash mob που πραγματικά θα διαφημίζει την Ελλάδα και όλα όσα αυτή αντιπροσωπεύει πολιτιστικά και κοινωνικά. Κάτι το λιγότερο πιο καλαίσθητο από αυτό που παρουσίασε στο Λονδίνο.

(promotional Flashmob εταιρείας τηλεφωνίας στην πλατεία Trafalgar του Λονδίνου με τη συμμετοχή 13.500 ατόμων, σημαντική παράμετρος η επιλογή του τραγουδιού)

(promotional Flashmob εταιρείας τηλεφωνίας στην πλατεία στον σταθμό τρένων της οδού Liverpool, σημαντική παράμετρος η επιλογή των τραγουδιών)

(promotional Flashmob εταιρείας τηλεφωνίας στο αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου με τίτλο «Welcome Back» και σκοπό η άφιξη των επιβατών να τους μείνει αξέχαστη, σημαντική παράμετρος η επιλογή των τραγουδιών)

(promotional Flashmob αεροπορικής εταιρείας στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας, σημαντική παράμετρος η επιλογή των τραγουδιών)

(Flashmob μπροστά από την όπερα του Σύδνεϋ, οι τουρίστες που επισκέφτηκαν το πιο γνωστό σημείο της πόλης έμειναν άφωνοι)

(promotional Flashmob στο Δουβλίνο, μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας, με σκοπό την προώθηση ενός ραδιομαραθωνίου και θέμα την τηλεοπτική σειρά Glee)

(ένα από τα πιο γνωστά Flashmob διοργανώθηκε στη Στοκχόλμη και συνιστούσε ένα αφιέρωμα στον Michael Jackson)

Για το τέλος, σας άφησα τα δύο Flashmob που έχουν θέμα την Ελλάδα και στοιχεία που, καλώς ή κακώς, κυλάνε στο αίμα μας.