Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο «Πρίγκιπας της ελληνικής ροκ», έφυγε από τη ζωή, μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν από τριάντα πέντε χρόνια. Μόλις στα 42 του χρόνια, έζησε μια ζωή έντονη, γεμάτη πάθος, ταλέντο και ασταμάτητη δημιουργικότητα. Παρά το πρόωρο τέλος, το έργο του άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του, παραμένοντας ζωντανό και διαχρονικό. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της ποιήτριας Έλλης Αλεξίου, και πίστευε ότι αυτές οι δύο τόσο διαφορετικές καταβολές του εξηγούσαν γιατί μέσα του συνυπήρχαν ο ρόκερ και ο σκεπτικιστής.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μπήκε στη ζωή του η ηρωίνη — στην αρχή σαν πείραμα χωρίς φόβο. Πίστεψε πως θα την άφηνε όποτε ήθελε, πως δε θα τον άγγιζε. Όμως πολύ σύντομα κατάλαβε πως ο δρόμος που άνοιγε μπροστά του ήταν σκοτεινός και δαιδαλώδης. Αυτό το αδιέξοδο αποτυπώθηκε στους στίχους του, στις εξομολογήσεις του, στις σιωπές του. Πάλεψε πολλές φορές να βγει από τον κύκλο, και υπήρξαν περίοδοι που άντεξε «καθαρός», μόνος του, χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Μα η φυγή δεν κράτησε.
Το 1990 ήρθε να τον βρει η απώλεια της μητέρας του, για την οποία είχε μεγάλη αδυναμία, γεγονός που τον βύθισε ακόμα περισσότερο. Το χτύπημα αυτό τον λύγισε. Κι όταν, λίγους μήνες μετά, ένα σοβαρό πρόβλημα στο χέρι του απείλησε ακόμα και την ίδια τη δυνατότητα να κρατά κιθάρα, η ψυχή του βάρυνε ακόμη περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, ο Παύλος συνέχισε να δημιουργεί. Με τους «Απροσάρμοστους» έφτιαξε τον δίσκο που θα κυκλοφορούσε μετά θάνατον, Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες, και βγήκε στη σκηνή όσες φορές άντεξε, σαν να ήθελε να ξοδέψει και την τελευταία σπίθα που του είχε απομείνει.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990 η μοίρα τον βρήκε στο σπίτι μιας γνωστής του, στον Νέο Κόσμο. Έπεσε σε κώμα και άφησε την τελευταία του πνοή καθ’ οδόν προς τον «Ευαγγελισμό», χάνοντας τη μάχη που είχε αρχίσει χρόνια πριν. Στις 10 Δεκεμβρίου τον αποχαιρέτησαν στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου, εκεί όπου αναπαύεται ένας άνθρωπος που προσπάθησε να χωρέσει τον πόνο, την αλήθεια και την ελευθερία μέσα σε τραγούδια.
Παύλος Σιδηρόπουλος
Παύλος Σιδηρόπουλος
Η διαδρομή ενός ασυμβίβαστου: Η ζωή και το έργο του Παύλου Σιδηρόπουλου
Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα. Η μουσική του διαδρομή ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη και μαζί φτιάχνουν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Κυκλοφορούν έναν δίσκο 45 στροφών με τίτλο «Το ξέσπασμα – Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν επίσης στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο».
Από το 1972 ως το 1974 συνεργάζονται με τα «Μπουρμπούλια», περίοδος που αποτυπώνεται στο 7ιντσο «Ο Ντάμης ο σκληρός». Με τη δικτατορία να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» συνεχίζουν με τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, όμως, προτιμά να πορευτεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, συμμετέχοντας ως τραγουδιστής στους δίσκους «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».
Το 1976 ενώνει τις δυνάμεις του με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, δημιουργώντας τους «Σπυριδούλα». Μαζί κυκλοφορούν τον «Φλου», έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής ροκ σκηνής. Παρόλο που η μπάντα δεν διατηρήθηκε για πολύ, άφησε πίσω της έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και πολλές δυνατές συναυλίες.
Το 1979 δημιουργεί το σχήμα «Εταιρεία Καλλιτεχνών», αυτή τη φορά με αγγλόφωνο ρεπερτόριο, χωρίς όμως να προκύψει κάποια επίσημη δισκογραφική δουλειά. Την ίδια χρονιά κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου Ο Ασυμβίβαστος, για την οποία ερμηνεύει και το soundtrack — από εκεί προέρχονται μερικά από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια, όπως το «Να μ’ αγαπάς». Συμμετέχει επίσης στο Αλδεβαράν του Δημήτρη Πουλικάκου, που προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στο ενεργητικό του έχει και μια τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή» στην ΕΡΤ-1.
Το 1980 σταματά τις συνεχείς αλλαγές συνεργατών και καταλήγει στο σχήμα «Απροσάρμοστοι», με το οποίο θα παίξει —με μικρές μόνο εναλλαγές— μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», που αντιμετωπίζει προβλήματα λογοκρισίας σε τρία τραγούδια για «προτροπή στη χρήση ναρκωτικών» και «προσβολή της δημοσίας αιδούς».
Το 1985 ακολουθεί ο δίσκος «Zorba the Freak», σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου, και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ», ηχογραφημένο ζωντανά στο «Μετρό».
Ακούστε το τραγούδι «Κάποτε θα ‘ρθουν»:
Δείτε το βίντεο:
Ακούστε το τραγούδι «Ο Μπάμπης ο Φλου»
Παύλος Σιδηρόπουλος
Δισκογραφία
1. Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)
3. Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
4. Φλου (ΕΜΙ, 1978)
5. Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
6. Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
8. Χωρίς μακιγιάζ – Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI, 1992)
11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
13. O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
15. Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
16. Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
17. Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)
Επιλεγμένες Συμμετοχές
1. Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
2. Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI – COLUMBIA, 1975)
3. Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
4. Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
6. Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
7. Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986)
8. H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)
