Στην Ελλάδα ήταν άγνωστος. Με την ευκαιρία του θανάτου του αξίζει να του χαρίσουμε δυο λόγια. Όχι ακριβώς για να τον γνωρίσουμε απλά τον μπαγάσα, όσο να αποκαταστήσουμε την τιμή και την υπόληψή του, που του τη στέρησαν στην πατρίδα του την Αμερική.
Αλ Γκολντστάιν. Ένας ιερωμένος της θρησκείας του σεξ. Όπως λένε για κάποιον ότι είναι άνθρωπος της τέχνης, της επιστήμης, της μουσικής, της πολιτικής, της αρχαιολογίας, της δημοσιογραφίας, της μαγειρικής, της μόδας. Ε, αυτός, ο Εβραιοαμερικανός ήταν ταγμένος στην υπηρεσία του σεξ.
Θρυλικό το περιοδικό του, το «Screw». Πρωτοποριακό, όχι σκέτο τολμηρό, προκλητικό. Εύκολα το χαρακτηρίζεις χυδαίο, πορνό. Καμία σχέση με το «Playboy» του σαχλαμάρα του Χιου Χέφνερ.
Ο Γκολντστάιν ήταν αγωνιστής. Ιδεολόγος. Βγήκε μπροστά από την εποχή του. Στην απόλυτη κόντρα. Γεννημένος αλητάμπουρας, ψοφούσε για την κόντρα με ό,τι παραπέμπει σε κράτος. Τον είχαν τρελάνει σε δικαστικές διώξεις, άλλο που δεν ήθελε ο τσόγλανος.
Πέθανε στα 78 του χρόνια, σαν ξεπερασμένος, άρα «δικαιωμένος». Σήμερα, όπου το σεξ και το γυμνό κυριαρχούν στο σινεμά, στα μίντια, στη διαφήμιση, στο διαδίκτυο, το περιοδικό «Screw» θα περνούσε στο ντούκου. Σαν ένα μέσα στα τόσα.
ΤΟ ΓΥΜΝΟ στην τέχνη είναι επιδειξιομανία ή, λατρεία του Ωραίου, αναρωτιέται ο apodytiriakias.gr
