Έρευνες φέρνουν στο φως έναν «νέο» ναό στα βουνά μεταξύ Ηλείας και Μεσσηνίας, απέναντι από τον πασίγνωστο Επικούρειο Απόλλωνα.
Ο χώρος γύρω ήταν διάσπαρτος από αρχιτεκτονικά μέλη που είχαν χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση μικρής εκκλησίας, με την αρχαιολόγο δρ Ξένη Αραπογιάννη, μέχρι πρότινος προϊσταμένης της ΛΗ’ Εφορείας Αρχαιοτήτων, να σημειώνει πως, όταν το εκκλησάκι κατεδαφίστηκε για να κτισθεί νέο, γέμισε ο τόπος από επιστήλια, τρίγλυφα και άλλα μέλη του αρχαίου ναού.
Η ανασκαφή, όπως αναφέρει το «Βήμα», ξεκίνησε το 2010 και αποκάλυψε όχι μόνο την ύπαρξη του οικοδομήματος αλλά και εξαιρετικά ευρήματα, όπως χάλκινα αντικείμενα και μεγάλο αριθμό σιδερένιων όπλων και κυρίως αιχμηρών δοράτων που υπήρξαν αφιερώματα στον ναό. Βρέθηκε επίσης ένα χάλκινο αγαλματίδιο γυμνού άνδρα, πιθανόν πολεμιστή, καθώς κρατά δόρυ στο ένα χέρι.
«Το γεγονός αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος σε μια πολεμική θεότητα» σημειώνει η κυρία Αραπογιάννη, επισημαίνοντας ότι η άμεση οπτική επαφή με τον ναό του Επικούρειου Απόλλωνα αλλά και η ομοιότητα των αναθημάτων, κυρίως των σιδερένιων δοράτων, θα μπορούσαν να αποδώσουν τον ναό της Άνω Μέλπειας στον Απόλλωνα, χωρίς όμως να αποκλείεται η λατρεία της Αρτέμιδος ή της Αθηνάς.
Το εσωτερικό του «έκρυβε» ένα μικρότερο κτίσμα σωζόμενων διαστάσεων 15,60×2,18 μέτρα, κατασκευασμένο από αργούς λίθους, χωρίς συνδετικό υλικό, η ανατολική πλευρά του οποίου ήταν επίσης κατεστραμμένη. Το δάπεδο του ναού και του εσωτερικού κτίσματος καλυπτόταν από μικρούς, σχεδόν πλακοειδείς λίθους συνδεδεμένους με κονίαμα.
«Κατά τη γνώμη μου αυτός ήταν ο πρώτος ναός, ο αρχαϊκός, που χρονολογείται στα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα. Τον έκτισαν μάλλον οι Σπαρτιάτες που ήταν οι κατακτητές της Μεσσηνίας κι όταν αργότερα οι Μεσσήνιοι απελευθερώθηκαν έκτισαν μεγαλύτερο ναό στην ίδια θέση» σημειώνει η αρχαιολόγος.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
