Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Βλαχουτσάκος
Mία απίστευτη περιπέτεια βιώνει τα τελευταία τρία χρόνια η οικογένεια ενός Θεσσαλονικιού επιχειρηματία, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας.
Μία πυρκαγιά, μια αποζημίωση και δύο πλειστηριασμοί στάθηκαν αφορμή για να δει ο Απόστολος Ναλμπάντης την ζωή του να καταστρέφεται εν μία νυκτί.
Ανεξήγητες δικαστικές αποφάσεις και σοβαρά νομικά λάθη από τους δικηγόρους του, οδήγησαν εκείνον και την οικογένεια του σε οικονομικό αδιέξοδο καθώς είδε όλη την περιουσία του να «κάνει φτερά».
Κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσαν δύο… περίεργοι πλειστηριασμοί. Ο επιχειρηματίας είδε να βγαίνουν «στο σφυρί» ένα οικόπεδο και ένα υπόγειο.
Το περίεργο δεν είναι αυτό αλλά το ότι ενώ το οικόπεδο είχε αντικειμενική αξία 1,5 εκατ.
ευρώ, τελικά αποτιμήθηκε στις 50.000 ευρώ (!), ενώ το οικόπεδο το οποίο ξεκίνησε από τις 120.000 ευρώ, τελικά δόθηκε έναντι 5.000 ευρώ (!). Όσο δηλαδή θα κόστιζε και ένα σχετικά παλιό αυτοκίνητο…
Οι παραπάνω ύποπτοι πληστειριασμοί κίνησαν και το εισαγγελικό ενδιαφέρον του κ. Ισίδωρου Ντογιάκου ο οποίος, τον Ιανουάριο του 2012, απέστειλε σχετική αναφορά στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, ωστόσο, μέχρι σήμερα η υπόθεση εξακολουθεί να βρίσκεται ανέγγιχτη σε κάποια συρτάρια…
Η ιστορία από την αρχή
Η μοιραία πυρκαγιά
Η οικογενειακή επιχείρηση του κ. Ναλμπάντη ήταν μια βιοτεχνία που παρήγαγε χημικά προϊόντα (στόκους, μονωτικά υλικά και διαλυτικά υλικά) σε έκταση 500 τ.μ. και μεσοτοιχία υπήρχε μια βιοτεχνία υποδημάτων.
Τον Ιούνιο του 1996 στην επιχείρηση του ξέσπασε πυρκαγιά ύστερα από λάθος της μητέρας του, προερχόμενο από επεξεργασία χημικών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή και των δυο βιοτεχνιών. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε και ο δικαστικός αγώνας με τις δυο πλευρές να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση.
Στο ποινικό κομμάτι η μητέρα του επιχειρηματία καταδικάστηκε για εμπρησμό εξ’ αμελείας. Από εκεί και πέρα όμως ξεκινάνε τα παράξενα της υποθέσεως.
Αποζημίωση-«μαμούθ»
Η υπόθεση των δυο βιοτεχνιών κατέληξε και στην αστική Δικαιοσύνη με την πλευρά της βιοτεχνίας
υποδημάτων να ζητεί αποζημίωση από την οικογένεια Ναλμπάντη ύψους 170.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τον κ. Ναλμπάντη οι απαιτήσεις τους ήταν «τρελές», καθώς θεωρεί οι αντίδικοί του είχαν υπερκοστολογήσει τα μηχανήματα και επικαλέστηκαν έναν κύκλο εργασιών που απείχε παρασάγγας από την πραγματικότητα.
Όπως μάλιστα επισημαίνει ο ίδιος βρήκε τιμολόγια τα οποία αποδείκνυαν ότι η αξία των μηχανημάτων μαζί με τα διαφυγόντα κέρδη ήταν γύρω στις 20.000 ευρώ!
Τα συγκεκριμένα έγγραφα τα κατέθεσε στο Πρωτοδικείο, φαίνεται όμως ότι κάπου παράπεσαν (;) καθώς όλως περιέργως δεν αποτέλεσαν υλικό της δικογραφίας.
«Ενώ σε αυτά τα τιμολόγια αναφέρονται λεπτομερώς (ημέρες, αριθμός, πόσο κόστιζε) και υπάρχει και χαρτί ότι κατατέθηκαν, ο δικαστής λέει ότι δεν τα βρήκε μέσα», αναφέρει.
Τελικά το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο εκδίκασε την υπόθεση επιδίκασε σε βάρος του επιχειρηματία ποσό ύψους 135.000 ευρώ, το οποίο με την πάροδο του χρόνου και τις προσαυξήσεις των τόκων έφτασε τις 300.000 ευρώ.
Το Εφετείο που δεν έγινε ποτέ
Στη συνέχεια η οικογένεια απευθύνθηκε σε γνωστή δικηγόρο της Θεσσαλονίκης ζητώντας να καταθέσει έφεση κατά της Πρωτόδικης απόφασης.
Οι μέρες περνούσαν μέχρις ότου ένα πρωί η δικηγόρος ανακοίνωσε στην οικογένεια ότι η αίτηση εφέσεως είναι εκπρόθεσμη. Στην ερώτηση δε, γιατί δεν κατατέθηκε εμπρόθεσμα, η απάντηση ήταν ότι η δικηγόρος είχε παρευρεθεί στο δικαστήριο αλλά χρειάστηκε να πάει σε μια εξωτερική δουλειά και έχασε την σειρά της!
Τον πρόλαβαν οι πλειστηριασμοί
Όμως οι πλειστηριασμοί των ακινήτων της οικογένειας δεν μπορούσαν να περιμένουν. Ο επιχειρηματίας είδε να βγαίνει «στο σφυρί» τόσο το οικόπεδο που υπήρχε η βιοτεχνία (έναντι 1,5 εκατ. ευρώ) όσο και ένα υπόγειο (έναντι 120.000 ευρώ).
Ο Νόμος λέει ότι αν τα ακίνητα που βγαίνουν στον πλειστηριασμό δεν «χτυπηθούν» τρεις φόρες, τότε μπορεί να γίνει διόρθωση τιμής. Να αναδιαμορφωθεί δηλαδή η τιμή προκειμένου να εκπλειστηριαστούν.
Μόνο ως σκανδαλώδες μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι, μετά από τρεις ανεπιτυχείς πλειστηριασμούς βγήκε απόφαση βάσει της οποίας το μεν οικόπεδο αποτιμήθηκε στα 50.000 ευρώ (!), (θυμίζουμε ότι η αρχική τιμή ήταν 1,5 εκατ. ευρώ) και το υπόγειο 5.000 ευρώ (!) από τις 120.000 ευρώ.
Ο νέος ιδιοκτήτης ήταν ένας μεσίτης, ο οποίος κατάφερε με μόλις 55.000 ευρώ να αγοράσει ακίνητα τα οποία, βάσει επίσημων εγγράφων, αξίζουν τουλάχιστον 1,6 εκατομμύρια ευρώ.
Η παρέμβαση Ντογιάκου
Μετά από όλα αυτά, πλέον ήταν εμφανές ακόμη και στον πιο δύσπιστο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έγινε αναφορά προς τον ειδικό εισαγγελέα εφετών Αθηνών Ισίδωρο Ντογιάκο, η οποία κατατέθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2011 στην γραμματεία εφετών Θεσσαλονίκης για να σταλεί στην Αθήνα.
Μετά την κατάθεση κατόπιν υποδείξεως της Γραμματείας Εφετών, η αναφορά κατατέθηκε και στην γραμματεία πρωτοδικείου περί τις 10:30.
Εκεί, όπως καταγγέλλει στο zougla.gr ο επιχειρηματίας, ο αρμόδιος υπάλληλος με την ανάγνωση του κειμένου δυσανασχέτησε έντονα, άρχισε να τους ειρωνεύεται και να διαπληκτίζεται έντονα μαζί του λέγοντας «όχι», «δεν γίνεται αυτό», «γιατί να μην γίνει η αναφορά μόνο προς το εφετείο Αθηνών;», ενώ με προκλητικά ειρωνικό ύφος είπε «και ποιός είναι αυτός ο Ντογιάκος;».
Εν συνεχεία ο υπάλληλος παρέλαβε το έγγραφο και το μετέφερε στο διπλανό γραφείο του αρμόδιου εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας μελέτησε το κείμενο, συζήτησαν, και εν συνεχεία περίπου μετά από 15 λεπτά το έδωσε στον υπάλληλο ο οποίος το έφερε έξω στην οικογένεια λέγοντάς τους: «κάντε μήνυση για υπεξαίρεση εγγράφων».
Στην απάντησή τους ότι έχουν κάνει ήδη προ ετών αλλά δεν έχει προχωρήσει δικαστικά, αυτός τους είπε «δεν με νοιάζει, εγώ δεν το παραλαμβάνω», και έτσι έφυγαν. Ενδιαφέρθηκαν για την τύχη της μηνύσεως που έκαναν για υπεξαίρεση εγγράφων και βρήκαν ότι λίαν συντόμως μετά την κατάθεσή της κατέληξε στο αρχείο. Η γραμματεία εφετών Θεσσαλονίκης όμως έστειλε το έγγραφο στην Αθήνα και εν συνεχεία, ο ειδικός εισαγγελέας Ισίδωρος Ντογιάκος, τους κάλεσε να καταθέσουν.
Ενώ έγινε κοινή αναφορά στις 12 Ιανουαρίου 2012 από τον κ. Ντογιάκο και τον κ. Ναλμπάντη προς τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η οποία έφτασε στο εφετείο Θεσσαλονίκης 7 Φεβρουαρίου 2012, το οποίο τη μεταβίβασε στο πρωτοδικείο στις 13 Φεβρουαρίου 2012 στην γραμματεία πρωτοδικών Θεσσαλονίκης (στο γραφείο που δεν παραλάμβανε την αναφορά), εκεί συσχετίστηκε με τη μήνυση αλλά, σύμφωνα με τους καταγγέλλοντες, απορρίφτηκε από τον εισαγγελέα με την αιτιολογία ότι «κάποιος μπορεί να υποθέτει για οτιδήποτε χωρίς να είναι απαραίτητα σίγουρος και ότι ένα ακίνητο μπορεί να εκπλειστηριαστεί και κάτω της αντικειμενικής».
