Τι επιλέγουν οι Έλληνες; Αυτό είναι το ερώτημα που επεξεργάζεται το δεύτερο μέρος της Ανοικτής Ψηφοφορίας που διεξήγαγε η zougla.gr, υποβάλλοντας στους ψηφοφόρους-χρήστες του Διαδικτύου μία σειρά από ερωτήματα που αφορούν στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, εν όψει μάλιστα και των εκλογών.
Έτσι λοιπόν, οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να επιλέξουν τα πρόσωπα που είναι ικανά για να κυβερνήσουν τη χώρα. Ένα ερώτημα που απασχολεί το σύνολο της κοινωνίας, εν μέσω κρίσης και παρακμής.
Το γράφημα που ακολουθεί και αφορά στις απαντήσεις που συγκεντρώθηκαν από τους 936 ψηφοφόρους που ανήκουν στη διαχρονική Data Base της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας αποτυπώνει τις κυρίαρχες προτιμήσεις.
Πρωταθλητής και μάλιστα μακράν είναι ο «άλλος». Μία επιλογή του 40,8% των ερωτηθέντων και μία απάντηση η οποία επιβεβαιώνει το πολιτικό κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία και το οποίο χαρακτηρίζεται από οργή και την τάση απόρριψης των προσώπων που έχουν ενταχθεί στο παρόν πολιτικό σκηνικό.
Ο Πάνος Καμμένος προηγείται των υπολοίπων προσώπων-πολιτικών αρχηγών αλλά και του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου με 12,9%, το οποίο υπολείπεται του ποσοστού που συγκεντρώνει το κόμμα του «Ανεξάρτητοι Έλληνες». Δεύτερος ο Αντώνης Σαμαράς με ένα ισχνό αλλά διψήφιο 12.2% . Ο σημερινός πρωθυπουργός με 9,6% δεν φαίνεται να αποτελεί μείζονα εναλλακτική λύση, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία.
Βεβαίως, τα γραφήματα αυτά απηχούν τη στιγμιαία αντίδραση των ερωτηθέντων, ενώ ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί οι εκλογές και ενώ τα νέα κόμματα που σχεδιάζουν να συμμετέχουν δεν έχουν καταλήξει σε τελικά σχήματα – συνδυασμούς.
Παρ’ όλα αυτά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν καταφέρνει να πείσει, περιοριζόμενος σε ένα 7,3%, αν και ξεκαθάρισε το τοπίο εντός «ΠΑΣΟΚ» με την εσωκομματική εκλογική διαδικασία.
Οι υπόλοιπες πολιτικές προσωπικότητες και αρχηγοί κομμάτων συγκεντρώνουν πολύ χαμηλά και πάντα μονοψήφια ποσοστά, τα οποία δεν αντιστοιχούν σε εκείνα που συγκεντρώνουν τα κόμματά τους στην παρούσα έρευνα και ως προς την Πρόθεση Ψήφου.
Παρατηρείται μία σαφώς εκφρασμένη «δεξιόστροφη» τοποθέτηση των ψηφοφόρων-χρηστών του 
Διαδικτύου. Πολύ χαμηλό το ποσοστό του Φώτη Κουβέλη με 3,8%, παρά την έντονη κινητικότητα και παρουσία του στις διεργασίες εντός της Κεντροαριστεράς. Ακόμη χαμηλότερο το ποσοστό του Αλέξη Τσίπρα με 2,9% και εξαιρετικά χαμηλό το ποσοστό αποδοχής της Αλέκας Παπαρήγα με ένα 2%.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι ο μόνος αρχηγός κόμματος ο οποίος με ένα ισχνότατο 3,7% λαμβάνει ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο που συγκεντρώνει το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. στην Πρόθεση Ψήφου. Ντόρα Μπακογιάννη και Γιάννης Δημαράς δεν ξεπερνούν το 1,5% και το 1,6% αντίστοιχα.
Τι συμβαίνει στην Κεντροαριστερά
Η εικόνα που παρουσιάζει η δημοτικότητα ή ακόμη καλύτερα η αξιοπιστία των προσώπων που υπάγονται στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς είναι επίσης ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στον χώρο όπου εδώ και δεκαετίες κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος προηγείται σαφώς με 30,5%. Η έκπληξη, ωστόσο, προέρχεται από τη Λούκα Κατσέλη, η οποία είναι δεύτερη και ηγείται πλέον με τον Χάρη Καστανίδη κόμματος κεντροαριστερής απόχρωσης, την «Κοινωνική Συμφωνία», το οποίο αναμένεται να αποσπάσει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ.
Τρίτο πρόσωπο στη σειρά προτίμησης η Άννα Διαμαντοπούλου με 14,6%. Από εκεί και πέρα, τα ποσοστά είναι εξαιρετικά χαμηλά και μονοψήφια, με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να συγκεντρώνει 7,8%, ένα ποσοστό που πιστοποιεί μία προσωπική φθορά. Στο τέλος της κλίμακας προτιμήσεων ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος ωστόσο δεν προτίθεται (σύμφωνα με πληροφορίες) να κατέλθει στις εκλογές, και ο Χρήστος Παπουτσής με ένα καθόλου κολακευτικό 4,3%. Ο «Κανένας», όμως, είναι η επιλογή η οποία με 31,5% έρχεται και πάλι πρώτη.
Η Κεντροδεξιά
Με έκπληξη παρατηρεί κανείς τον Σταύρο Δήμα, σημερινό υπουργό Εξωτερικών και ένα πρόσωπο με περιορισμένη κομματική προβολή, να προηγείται των προτιμήσεων των ψηφοφόρων, όπως καταδεικνύει το παρακάτω γράφημα. Αμέσως μετά ο Μάκης Βορίδης με ένα 16,3%, ενώ τρίτος με ένα ποσοστό που αιφνιδιάζει λόγω συγκυρίας βρίσκεται ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, «ξεχασμένος» από τη Νέα Δημοκρατία, ο οποίος όμως συγκεντρώνει ένα 10,1%.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έπεται με το στρογγυλό 10%. Από εκεί και κάτω, τα ποσοστά είναι μονοψήφια. Ο βασικός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Χρήστος Σταϊκούρας, δεν ξεπερνά το 8,2%, ενώ ο «Καραμανλικός» Προκόπης Παυλόπουλος περιορίζεται στο πολύ χαμηλό 6,8% ,ελάχιστα παραπάνω από τον Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος συγκεντρώνει το ισχνό 6%.
Στο γράφημα αυτό ο «Κανένας» έρχεται μακράν πρώτος με μεγάλη διαφορά από τον επικεφαλής της κλίμακας εκτιμήσεων.
Μια πρώτη εξήγηση αυτής της αρνητικότητας των δεξιών ψηφοφόρων είναι ότι στην παρούσα φάση επικροτούν περισσότερο σκληρές λύσεις στη Δεξιά Παράταξη, όπως αυτήν που προτείνει ο Πάνος Καμμένος ή και ακόμη σκληρότερες, όπως καταδεικνύει και η Πρόθεση Ψήφου, προκρίνοντας τη «Χρυσή Αυγή».
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η κυρίαρχη στάση των ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης, σε αυτήν τη χρονική στιγμή, υπερτονίζει τις αντιμνημονιακές τοποθετήσεις τους, τιμωρώντας τους πολιτικούς που τελικά υπερψήφισαν το Β` Μνημόνιο.
Κυβερνήσεις συνεργασίας ή όχι
Οι ψηφοφόροι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προτίθενται να συμμετέχουν στις επερχόμενες εκλογές. Πρόκειται για ένα στοιχείο το οποίο μπορεί και να αποβεί καθοριστικό για την τελική διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Η απόρριψη της «αποχής» σημαίνει αυτόματα άνοδο του βαθμού πολιτικοποίησης, αλλά ενδεχομένως και προοδευτική άνοδο του βαθμού συσπείρωσης των κομμάτων.
Το συντριπτικό 92% δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Ως εκ τούτου, οι απαντήσεις στο επόμενο τμήμα της έρευνας θα πρέπει να μελετηθούν με προσοχή.
Στο ερώτημα «με ποιο κριτήριο θα ψηφίσουν» οι συμμετέχοντες στην Ανοικτή Ψηφοφορία η απάντηση είναι πολύπλοκη. Το Μνημόνιο και η στάση των κομμάτων έναντι αυτού αποτελούν αναμφισβήτητα τη Λυδία Λίθο της στάσης των ψηφοφόρων. Από εκεί και πέρα, η κοινωνία δεν φαίνεται να πείθεται από την εναλλακτική της επιστροφής στη δραχμή.
Ποια κυβερνητικά σχήματα, ωστόσο, επιλέγουν οι ψηφοφόροι για το μέλλον; Το παρακάτω γράφημα αποσαφηνίζει κάπως τον χάρτη των πιθανών επιλογών.
Η σχετική πλειοψηφία των πολιτών επιλέγει Κεντροαριστερό σχήμα με ένα ποσοστό της τάξεως του 35% με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, των Οικολόγων και της Αριστεράς. Μόνον ένα 17% επιλέγει κυβερνητικό σχήμα από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Η Κεντροδεξιά επιλογή συγκινεί το 33% των ψηφοφόρων.
Ένα πολύ σημαντικό ποσοστό 15% δεν παίρνει θέση στο ερώτημα. Το επόμενο γράφημα αποτυπώνει τις προθέσεις των πολιτών για την επομένη των εκλογών και σε περίπτωση που είναι αδύνατον να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, που αποτελεί τουλάχιστον έως και αυτήν τη στιγμή το πιθανότερο σενάριο.
Η πλειοψηφία του 58% προκρίνει τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Το 36% επιλέγει την «περιπέτεια» διεξαγωγής και νέων εκλογών, σενάριο ωστόσο που αποτελεί αυτήν την ώρα κυρίαρχη θέση τους επιτελείου της Νέας Δημοκρατίας και προσωπική επιλογή, όπως φαίνεται, του Αντώνη Σαμαρά.
Στο παρακάτω γράφημα οι πολίτες απαντούν στο κλασσικό ερώτημα πλέον, πώς δηλαδή αξιολογούν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης τεχνοκρατών με την στήριξη βεβαίως της πλειοψηφίας της Βουλής.
Προκαλεί το ενδιαφέρον το γεγονός ότι το 57% των ψηφοφόρων βλέπουν θετικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Πώς κρίνουν οι ψηφοφόροι το έργο της κυβέρνησης αλλά και τον ίδιο τον σημερινό πρωθυπουργό. Οι εκτιμήσεις των πολιτών είναι κατά πλειοψηφία αρνητικές.
Οι εκτιμήσεις για το πρόσωπο του πρωθυπουργού περιγράφονται από το επόμενο γράφημα.
Το «κίνημα της πατάτας» και οι επιλογές των ψηφοφόρων
Αν κανείς ανατρέξει στις προηγούμενες απαντήσεις, στις αξιολογήσεις των προσώπων και στην πρόθεση ψήφου και καταλήξει στη γενικότερη εικόνα που κυριαρχεί στην κοινωνία, αυτήν τη χρονική στιγμή, τότε αντιλαμβάνεται το γιατί η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου επικροτεί την κάθε πρωτοβουλία αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Η κάθε αυτή πρωτοβουλία δίνει απαντήσεις σε πραγματικές ανάγκες.
Επικρατεί η αίσθηση πως η συγκεκριμένη αυτή αποτύπωση θα μπορούσε να αποτελέσει αναφορά «κλειδί» για όλα εκείνα τα πολιτικά σχήματα που επιδιώκουν να απαντήσουν στις βασικές ανησυχίες του Έλληνα πολίτη. Πόσο δε μάλλον όταν αυτές οι ανησυχίες έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά του.
Διαβάστε επίσης:
