Ολυμπιακός, ρε. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Για να εξελιχθεί αυτή κι όχι κάποια άλλη ομάδα στην Νο1 ομάδα στην Ελλάδα κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι δούλεψαν. Αλλοίμονο και να τα θεωρούμε όλα συμπτωματικά.
Κάτι έχει, κάτι κρύβει, κάτι στέλνει η λέξη και η έννοια «Ολυμπιακός», που ιδρύθηκε σαν σήμερα, 10 Μαρτίου, το 1925, με απόφαση συνέλευσης με τη συμμετοχή δύο σωματείων. Του Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς, που αυτοδιαλύθηκαν για να γεννηθεί ο «Ολυμπιακός», όπως πρότεινε ο Νότης Καμπέρος και τελικά πέρασε του Μιχάλη Μανούσκου, «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς».
Κι έγινε θρύλος. Κι έμεινε θρύλος. Πρώτα η ομάδα κέρδισε ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον επειδή έφθασαν να παίζουν στην επίθεση 5 αδέλφια! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό με τους Ανδριανόπουλους. Ο Γιάννης, ο Ντίνος, ο Γιώργος, ο Βασίλης και μετά προστέθηκε ο πέμπτος, ο Λεωνίδας, ενώ για μικρό διάστημα αγωνίστηκε και έκτος Ανδριανόπουλος, ο Στέλιος.
Θυμίζω ότι ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, ο αρχηγός της ομάδας, με το παρατσούκλι «Ποδάρας» λόγω Ολυμπιακού έγινε δήμαρχος Πειραιά και υπουργός. Μια προσωπικότητα ελάχιστη, σχεδόν ανύπαρκτη, αν ήθελες να τον συγκρίνεις με τον αντίστοιχο του Παναθηναϊκού, τον Απόστολο Νικολαΐδη.
Ο Ολυμπιακός, όμως, σε περίοδο που είχε διοίκηση της πλάκας, παρουσίασε την ομάδα που πραγματικά δικαιούται να αναγνωριστεί σαν θρύλος. Παίκτες που τα έδιναν όλα για την τιμή της φανέλας. Η καταγωγή της ηρωικής ομάδας, που έπαιρνε και έδινε δύναμη στον λαό, οφείλεται σ’ εκείνους τους παικταράδες με την ψυχή πρώτα του Θανάση Μπέμπη και από κοντά Μπάμπη Κοτρίδη, Θανάση Σούλη, Ηλία Ρωσίδη, Γιώργου Δαρίβα, Ηλία Υφαντή, Κώστα Πολυχρονίου, και βέβαια εκείνου του απίστευτου θηρίου, του Ανδρέα Μουράτη.
Ποδοσφαιριστές μαχητές. Μάτωναν τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Που κατέστη μεγάλο λαϊκό σύμβολο.
ΤΙ ΟΜΑΔΑ είναι ο διαιτητής Καλογερόπουλος, που θα σφυρίξει τη ρεβάνς κυπέλλου ΑΕΚ – Ολυμπιακός, σου αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
