Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Μία εβδομάδα συμπληρώθηκε από την έναρξη τής τρέχουσας Εθνικής Τραγωδίας
και πλέον -όπως ήταν ψυχολογικά προδιαγεγραμμένο-
ολοένα και πιο έντονα η Θλίψη θα δίνει τόπο στην Οργή·
όχι με τον μεταφορικό τρόπο
που είθισται να χρησιμοποιούμε τη φράση «Δώσε τόπο στην οργή»,
αλλά κυριολεκτικώς.
Η Θλίψη, λοιπόν, ακόμη και για τούς πενθούντες,
αρχίζει να μετατρέπεται, να μετασχηματίζεται, να γίνεται Οργή.
Και όπου υπάρχει οργή, είναι νόμος ότι υπάρχει και Ευθύνη·
είτε ως Φταίξιμο, είτε ως Ανάληψη.
Όμως, επειδή μιλάμε για Νεοελλάδα,
η παραδοχή-αποδοχή ευθύνης
είτε θα γίνει με λανθασμένους και διάτρητους τρόπους
(και σπανίως με γενναιότητα και λιτή ευθύτητα),
είτε δεν θα γίνει.
*** Όλα ξεκινούν από τον ψυχισμό μας·
ο Νεοέλληνας έχει ανάγκη έναν «πατερούλη»,
ο οποίος θα αναλαμβάνει τις «ορφανές» ευθύνες·
ο κανακάρης είναι για να κάνει τις ζημιές
και ο μπαμπάκας για να πλερώνει.
Οι τέσσερεις αιώνες Τουρκοκρατίας έπαιξαν κι αυτοί τον ρόλο τους.
Το Νεοελληνικό Συναίσθημα θυμίζει ανατολίτικο παζάρι·
κλαίγεται ο έμπορος ότι δεν βγαίνει,
κλαίγεται ο πελάτης ότι δεν βγαίνει,
και τα βρίσκουν κάπου στη μέση.
Ο Νεοέλληνας δεν ξέρει να κλαίει σωστά·
εννοείται ότι το λέω σχηματικά· δεν υπάρχει σωστό και λάθος κλάμα·
υπάρχει το αληθινό, το εγκάρδιο, το ειλικρινές,
και υπάρχει αυτό που ισορροπεί
ανάμεσα στην Αλήθεια και στην Καρικατούρα.
Η Νεοελλάδα δεν είναι μόνο «Attention Whore»,
δεν είναι μόνο «Πόρνη τής Προσοχής».
Είναι και «Πόρνη τής Συγκίνησης».
Ως λαός, μάς αρέσει ό,τι μάς συγκινεί, μάς αρέσει να συγκινούμαστε,
μάς αρέσει να γίνεται αντιληπτή η συγκίνησή μας από τούς άλλους.
Αυτή η ιδιότυπη και θεατράλε ευσυναίσθηση,
μάς οδηγεί σε δικτατορική απόσειση ευθύνης.
Το ρήμα «Φταίω» είναι η τελευταία διαφυγή μας,
όταν πλέον έχουμε εξαντλήσει κάθε άλλη περίπτωση διαφυγής.
Ο Έλληνας το έχει στο «DN.A.» του να είναι Μελό.
Ο Έλληνας είναι Μελό.
Ο Έλληνας δεν είναι Υπεύθυνος, διότι η Ευθύνη δεν είναι Μελό.
Τόσο απλά, τόσο σύνθετα…
*** Συνήθως,
οι τραγωδίες δεν έχουν ως κύκλο ζωής
μόνο το διάστημα κατά το οποίο συμβαίνουν·
υπάρχει χρόνιο υπόβαθρο.
Συχνά, η Τραγωδία γεννιέται πολύ πριν ξεσπάσει.
Σ’ αυτήν την κατηγορία τραγωδιών ανήκει και η τρέχουσα.
Περιοχές δομημένες με εγκληματικό τρόπο,
δολοφονική ρυμοτομία, παρανόμως νομιμοποιημένα αυθαίρετα,
πολίτες που δωροδόκησαν,
πολιτικοί και εν’ γένει δημόσιοι λειτουργοί (πολεοδόμοι και λοιποί συγγενείς)
που δωροδοκήθηκαν.
Και «ξάφνου», νεκροί.
Η 23η Ιουλίου ήταν -σε επίπεδο συνθηκών-
η ιδανική ημέρα ώστε να ξεσπούσε η προ δεκαετιών γεννημένη τραγωδία.
Η Φωτιά, ο Αέρας, τα Στοιχεία τής Φύσης.
Είναι φύσει αδύνατο να νικήσεις τη Φύση.
Έτσι, φτάσαμε στην Εκατόμβη.
Και μετά, δικαιολογημένα και ανθρώπινα,
βουτηγμένοι μέσα στον Θάνατο και στο Εθνικό Πένθος,
η Αναζήτηση των Ευθυνών.
Ναι,
είναι φύσει αδύνατο να νικήσεις τη Φύση
όταν αποφασίσει να επιβάλει την παρουσία της,
αλλά μπορείς να εκμηδενίσεις ή να περιορίσεις τις απώλειες
με την Πρόληψη και με τις Σωστές Αποφάσεις·
με τη Σωστή Διαχείριση Κρίσης.
Πώς, όμως, να επιτευχθεί κάτι τέτοιο,
όταν οι πολίτες δεν είναι -στην πλειοψηφία τους- σωστοί
και -κατ’ απολύτω συνεπαγωγή- οι πολιτικοί δεν είναι σωστοί..;
Επί μία εβδομάδα,
η Κυβέρνηση ψάχνει να βρει τρόπους να αποσείσει τις ευθύνες της,
η Αντιπολίτευση ξεχνάει τις δικές της ευθύνες
για να ασχοληθεί με τις «καινούργιες» (συμφέρει, άλλωστε),
θλιβερές επικοινωνιακές κινήσεις
όπως η ζωντανή μετάδοση τής σύσκεψης υπό τον Πρωθυπουργό,
αλλά και η ανεξιχνίαστου νοήματος
«ανάληψη πολιτικής ευθύνης» εκ’ μέρους του,
ηλιθιωδώς προκλητικές δηλώσεις από Υπουργούς και Αρχηγούς Σωμάτων
(επί παραδείγματι,
όταν υπάρχουν δεκάδες νεκροί,
είναι ανεπίτρεπτο να δηλώνεις υπερήφανος για τούς άντρες σου·
δικαιούσαι να το νοιώσεις, απαγορεύεται να το πεις),
καπηλεία των νεκρών και των πληγέντων
από τα πολιτικά και δημοσιογραφικά παράκεντρα·
το σεσημασμένο παρακράτος βρήκε στο «πρόσωπο» τής Εθνικής Τραγωδίας,
την ιδανική σύμμαχο για να επανέλθει στην Εξουσία.
Ζόφος.
*** Και ποιο είναι το αμέσως επόμενο βήμα και θέμα σε μία τέτοια συζήτηση;
Το «Από ’δώ και πέρα τι γίνεται..;».
Αρνούμαι να μπω σε αυτήν την κουβέντα.
Σαφώς και θα πρέπει να ληφθούν σκληρότατα μέτρα,
να υπάρξουν κυρώσεις σε όλα τα επίπεδα,
μα ό,τι κι αν γίνει από τούδε και στο εξής,
η Εκατόμβη θα αποτελεί εσαεί μία Ερινύα
που θα καταδιώκει Πολίτες και Πολιτικούς.
ΤΕΛΟΣ.
Απόφθεγμα Ημέρας:
Η Τραγωδία τής Τραγωδίας, είναι όταν η Τραγωδία αποτελεί και Ήττα.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Ατομική και Συλλογική Ευθύνη
* Κατά Κανόνα Χαμερπείς, Κατ’ Εξαίρεσιν Μεγαλειώδεις!
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
