Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Δανάη Καρούμπη και η Ανθή Κολέση είναι δύο νέες και ταλαντούχες ηθοποιοί, οι οποίες σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Η Ήμερη» του Φ. Ντοστογιέφσκι στο θέατρο Σφενδόνη.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παράσταση, στην οποία, μια ομάδα νέων ηθοποιών ζωντανεύει επί σκηνής το έργο του σπουδαίου Ρώσου λογοτέχνη.
«Το έργο διαπραγματεύεται την πράξη της αυτοκτονίας, ιδωμένη όμως μέσα από τα μάτια αυτού που μένει πίσω. Είναι ο μονόλογος ενός συζύγου μπροστά στο πτώμα της γυναίκας του που μόλις έχει αυτοκτονήσει» αναφέρει η Ανθή Κολέση ενώ η Δανάη Καρούμπη προσθέτει: Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω να έρχομαι σε σχέση με κείμενα που με αφορούν, όπως αυτό. Να συνεχίσω να διερωτώμαι γι’ αυτά ανοιχτά. Γιατί κι εμείς γι’ αυτό κάνουμε αυτή την παράσταση, γιατί είχαμε πολλές ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις -ευτυχώς».
Οι δύο νεαρές ηθοποιοί λίγο πριν ολοκληρωθούν οι παραστάσεις της «Ήμερης» στο θέατρο Σφενδόνη, μιλούν στη Ζούγκλα και εξηγούν γιατί επέλεξαν να σκηνοθετήσουν το συγκεκριμένο έργο ενώ αποκαλύπτουν τα μελλοντικά τους σχέδια καθώς και τι ονειρεύονται για την καλλιτεχνική τους διαδρομή.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Η Ήμερη» καθώς και γιατί επιλέξατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι και πώς προέκυψε η μεταξύ σας συνεργασία;
Ανθή Κολέση
Ανθή: Το έργο διαπραγματεύεται την πράξη της αυτοκτονίας, ιδωμένη όμως μέσα από τα μάτια αυτού που μένει πίσω. Είναι ο μονόλογος ενός συζύγου μπροστά στο πτώμα της γυναίκας του που μόλις έχει αυτοκτονήσει. Είναι ουσιαστικά ένας μονόλογος ως διάλογος με τον εαυτό του, με τη συνείδηση του. Ψάχνει να βρει το “γιατί” αυτής της αυτοκτονίας, και μέσα από αυτήν την διερώτηση ξεδιπλώνεται όλος ο ψυχισμός του και αναμετριέται με αυτόν. Το έργο έφτασε σε εμάς τυχαία, ψάχνοντας ένα άλλο έργο του Ντοστογιέφσκι, και μας συγκίνησε βαθειά. Με τη Δανάη γνωριζόμαστε από τη σχολή και είμαστε αδελφικές φίλες. Με συγκινεί ως άνθρωπος και την εμπιστεύομαι φοβερά, και γενικά, αλλά και ειδικά ως καλλιτέχνιδα. Θέλαμε πολύ και οι δύο να παίξουμε και να αναμετρηθούμε με τη δημιουργία μιας παράστασης, επομένως όλα αυτά μαζί μας οδήγησαν στο σήμερα.
Ποιους ρόλους υποδύεστε και τι σας συγκινεί σε αυτούς;
Ανθή: Η παράσταση μας αν και είναι μονόλογος, είναι αφηγηματική. Είμαστε τρεις γυναίκες και τρεις άντρες και υποδυόμαστε οι μεν τη γυναίκα που αυτοκτόνησε και οι δε τον σύζυγό. Αναλαμβάνουμε ο καθένας μια πτυχή αυτής της ιστορίας, και νομίζω πλέον, αν και δεν έγινε επιτούτου εξ αρχής, αλλά η ίδια η δουλειά μας οδήγησε εκεί, φέρνουμε στη σκηνή ο καθένας μια διαφορετική εκδοχή του ήρωα ή της ηρωίδας. Δεν υπάρχει ένα πράγμα που με συγκινεί στη γυναίκα αυτή. Με συγκινεί ο ψυχισμός της που βγαίνει στο φως σε σημεία, ωστόσο αυτό είναι όλο το έργο. Με συγκινεί το πώς δυο άνθρωποι παλεύουν για το μαζί κόντρα στο εγώ, πώς μέσα από το έργο φαίνεται ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να είναι “ένας”. Μόνο το εγώ δεν είναι τίποτα. Υπάρχουμε, η υπόσταση μας βασίζεται στην “αλλόκοτη διφυΐα του εγώ-εσυ”. Αυτά και άλλα πολλά με συγκινούν σε Αυτήν.
Πού εστιάσατε τη ματιά σας στη σκηνοθεσία και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Ανθή: Ξεκινήσαμε από το κείμενο, από τον λόγο. Ο λόγος είναι το παν, όλη η υπόθεση. Είναι αφενός η ιστορία που έχουμε στα χέρια μας, είναι ο μόνος δρόμος για να πλησιάσουμε τα νοήματα. Αφετέρου είναι αυτό μέσω του οποίου θα καταφέρουμε να πούμε αυτήν την ιστορία. Και έπειτα είναι ζητούμενο για εμάς πως η ιστορία θα γίνει μορφή, θα αποκτήσει όγκο, μέσω της ποίησης. Επιχειρήσαμε να δημιουργήσουμε ένα σκηνικό κόσμο, μέσα στον οποίο τα πρόσωπα θα ξαναγεννηθούν, έτοιμα και ανοιχτά να υπάρξουν ξανά στον παρόντα χώρο και χρόνο. Να δώσουμε μορφή και στον λόγο και στην σιωπή, μέσα από όσα δε λέγονται, αλλά σημαίνονται.
Νομίζω μας δυσκόλεψαν όλα και τίποτα. Είναι πολύ πυκνή η δουλειά και ο τρόπος που απαιτεί από εσένα να είσαι εκεί, που ταυτόχρονα σε ακινητοποιεί και σε κινητοποιεί.
Δανάη Καρούμπη
Δανάη: Ασχοληθήκαμε από την αρχή πολύ με τον λόγο. Ήταν η ευκαιρία μας να δοκιμάσουμε όσα μάθαμε και θέλαμε να αναμετρηθούμε με αυτά. Με ενδιαφέρει η ποίηση και θεωρώ ότι το θέατρο από μόνο του σαν συνθήκη ενέχει ποίηση. Τη στιγμή της παράστασης ξαναονοματίζεις τα πράγματα. Το πάτωμα δηλαδή είναι η σκηνή του θεάτρου αλλά και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Εγώ είμαι η Δανάη αλλά και ο ήρωας του διηγήματός μας και η Ήμερη και η Λουκέρια.
Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;
Ανθή: Συνειδητά επιλέξαμε να αποφύγουμε να αναδείξουμε ένα πράγμα μόνο. Βασιστήκαμε σε αυτό το εγώ-εσύ. Στο πώς καθένας μας έχει μόνο τις λέξεις για να συστηθεί, για να προσεγγίσει το νόημα, που υπάρχει γύρω του. Ο ήρωας από την αρχή αναζητά μια αλήθεια, που όποτε πάει να την αγγίξει, αυτή του ξεγλιστρά. Την ψάχνει μιλώντας, μονολογώντας, κάνοντας διάλογο με τον εαυτό του. Λέγοντας ψέματα, λέει την αλήθεια. Κι ακόμη είναι φορές, που σιωπώντας μιλάει εκκωφαντικά.
Υπάρχει κάποια φράση του έργου που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
Δανάη: «Ήμουν μαζί με την ψυχή μου εγώ;»
Ανθή: «Τι να την κάνω τη ζωή;»
Πόσο δύσκολο είναι να παίζετε και να σκηνοθετείτε;
Ανθή: Αρκετά. Είναι αποπροσανατολιστικό. Ποτέ δεν είσαι και τα δύο ταυτόχρονα. Και εμένα με παίρνει εύκολα η μπάλα προς τη σκηνοθεσία. Εννοώ έχω το νου μου στο τι γίνεται σαν εξωτερικός παρατηρητής, ενώ χρειάζεται να είμαι μέσα σαν ηθοποιός. Είναι περίεργη αυτή η ισορροπία, ακόμη την επεξεργάζομαι και την ανακαλύπτω.
Ανθή Κολέση
Δανάη: Μου είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω ήταν μία λάθος επιλογή. Όντας μέσα σ’ αυτό δεν μπορώ να βλέπω και να ξαναβλέπω τι συμβαίνει στη ροή και στην ολότητά του εγχειρήματος μας. Ενώ όταν παίζω με πιάνω να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι πράγματα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της παράστασης, κάτι που μου στερεί από το να βρίσκομαι στο τώρα- στοιχείο απαραίτητο για έναν ηθοποιό.
Δανάη Καρούμπη
Τι θα αποκομίσει κάποιος από την παράσταση;
Ανθή: Ελπίζω πολλά ερωτήματα.
Πόσο δύσκολο είναι σήμερα για ένα νέο καλλιτέχνη να βιοποριστεί μέσα από το θέατρο;
Ανθή: Νομίζω πλην ελαχίστων περιπτώσεων, δεν είναι σύνηθες κανείς νέος, αλλά και όχι νέος, να βιοπορίζεται από το θέατρο. Όλοι οι φίλοι μου κάνουν και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα. Δεν είναι επαρκείς οι μισθοί του θεάτρου. Πρέπει, λοιπόν, κανείς να δουλεύει και κάπου αλλού, το οποίο όμως είναι πολύ δύσκολο και από θέμα αντοχών, αλλά και πάλι ως προς τη συγκέντρωση του ηθοποιού σε κάτι. Είναι ένα θέμα που με απασχολεί, ας πούμε τι είδους δεύτερη δουλειά θα πρέπει να επιλέξει κανείς. Γιατί είναι ώρες από την μέρα μας, ώρες από τη σκέψη μας και αναγκαστικά θα επηρεάσει τον τρόπο που υπάρχουμε και προσεγγίζουμε τα πράγματα. Και αυτό φαίνεται πάνω στον ηθοποιό, είναι αλήθεια πως επάνω στην σκηνή φαίνεται τι κάνεις όταν δεν είσαι πάνω στην σκηνή.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Ανθή: Να συνεχίσουμε να δουλεύουμε κείμενα και συγγραφείς που μας συγκινούν και μας αφορούν. Εύχομαι να βρουμε τροπο να παίζουμε θέατρο, να δημιουργούμε θέατρο, να βλέπουμε θέατρο. Το θέατρο ξαναδημιουργεί τη ζωή, την επινοεί ξανά. Και ρωτά αδιάκοπα, δεν απαντάει, δεν εφησυχάζεται και δεν εφησυχάζει. Είμαι τρομερά χαρούμενη που είχαμε τη δυνατότητα να δουλέψουμε με αυτά τα παιδιά και φτιάξαμε αυτήν την παράσταση. Να διερωτηθούμε και να αναμετρηθούμε με το τίποτα που γίνεται κάτι.
Δανάη: Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω να έρχομαι σε σχέση με κείμενα που με αφορούν, όπως αυτό. Να συνεχίσω να διερωτώμαι γι’ αυτά ανοιχτά. Γιατί κι εμείς γι’ αυτό κάνουμε αυτή την παράσταση, γιατί είχαμε πολλές ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις -ευτυχώς.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας εκτός σκηνής σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Δανάη: Έχω ένα μωράκι δεκαπέντε μηνών και περνάω τη μέρα μου μαζί του. Συνήθως θα είμαι σε μία παιδική χαρά. Μου έχει λείψει να έχω χρόνο για προσωπική μελέτη.
Ανθή: Σπουδάζω Φιλοσοφία, μου αρέσει να μαγειρεύω για τους αγαπημένους μου, να περνάω χρόνο στο σπίτι διαβάζοντας ή βλέποντας ταινίες. Απολαμβάνω να κοιμάμαι!
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Δανάη: Δεν νομίζω ότι αυτό που κάνουμε με την “Ήμερη”έχει φτάσει εκεί που είναι ακόμα να φτάσει, οπότε για όσο χρειαστεί είμαι σ’ αυτό.
Ανθή: Ακόμη δουλεύουμε την “Ήμερη”. Συμφωνώ κι εγώ ότι ακόμη δεν έχει τελειώσει η δουλειά αυτή. Έχουμε ακόμη να δώσουμε και να μας δώσει. Ευελπιστούμε να συνεχίσουμε τις παραστάσεις, αν όχι αμέσως, την επόμενη σεζόν.
Info
Για δύο τελευταίες παραστάσεις τη Δευτέρα 10 και την Τρίτη 11 Νοεμβρίου στις 21:00, στο θέατρο Σφενδόνη.
Παίζουν: Μάρω Γκόρτσου, Δανάη Καρούμπη, Ανθή Κολέση, Νικηφόρος Κουγιουμτζόγλου, Λεωνίδας Μπακάλης, Γιώργος Μπουφίδης.
Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Ακρόπολη
