Επίθεση έκανε στον Αλέξη Τσίπρα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου από την ολομέλεια της Βουλής με αφορμή την αναφορά που έκανε ο πρώην Πρωθυπουργός στο πρόσωπό της στο βιβλίο του με τίτλο «Ιθάκη».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέφερε ότι θα διαβάσει με προσοχή το βιβλίο, σχολίασε όμως τα πρώτα αποσπάσματα που έχουν διαρρεύσει.
Πιο συγκεκριμένα αναφερόμενη στις τραγικές μέρες του δημοψηφίσματος του 2015, η Πρόεδρος του Κόμματος «Πλεύση Ελευθερίας» είπε: «Άλλος ένας προδότης που καταγράφει ότι τον δυσκόλεψα στην προδοσία. Αυτή είναι η δέσμευσή μας, να μην διευκολύνουμε καμία προδοσία του λαού».
Αιχμές άφησε για τον πρώην Πρωθυπουργό για το ξεπούλημα των σιδηροδρόμων και των υποδομών της χώρας, πράξη που, όπως είπε, «είναι υπονόμευση της χώρας».
«Κυκλοφόρησε σήμερα ένα βιβλίο ενός πρωθυπουργού που πρόδωσε την πιο ιερή λαϊκή εντολή και ετυμηγορία. Την εντολή του δημοψηφίσματος. Η προδοσία έχει πολλές μορφές. Και ο λαός έχει προδοθεί πολλές φορές. Θα διαβάσω το βιβλίο. Βλέποντας όμως αυτά που κυκλοφορούν χαίρομαι ιδιαίτερα και αισθάνομαι μεγάλη τιμή που ένας προδότης καταγράφει ότι τον δυσκόλεψα στην προδοσία», δήλωσε κλείνοντας.
Όσα ανέφερε στο βιβλίο του ο Αλέξης Τσίπρας για την Ζωή Κωνσταντοπούλου
«Μια χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιας αυτοκαταστροφικής αδιαλλαξίας ήταν εκείνη της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η διαχείρισή της υπήρξε μία από τις πλέον επώδυνες εμπειρίες εκείνης της περιόδου. Είχα ήδη μετανιώσει για την πρόταση που της είχα απευθύνει να αναλάβει τη θέση της προέδρου της Βουλής, σε μια προσπάθεια να δώσουμε εικόνα ανανέωσης και μαχητικότητας. Μια νέα και δυναμική γυναίκα, σε μια θέση που είθισται να ανήκει σε απόμαχους της πολιτικής, σκέφτηκα όταν αποφάσισα να την προτείνω για τη θέση.
Ωστόσο, η στάση της ήταν συστηματικά συγκρουσιακή και παρελκυστική. Ήταν εξάλλου εξαρχής αντίθετη σε κάθε ιδέα Συμφωνίας, χωρίς όμως να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση. Όταν την καλούσα να συζητήσουμε ρεαλιστικές εναλλακτικές για την περίπτωση πλήρους ρήξης με τους εταίρους, μου απαντούσε με μια αφοπλιστική αοριστία: «Θα πάμε στον ΟΗΕ». Κι όταν, σχεδόν απελπισμένος, την ρωτούσα «Κι αν πάμε, τι ακριβώς θα αλλάξει; Δεν θα έχουν ήδη καταρρεύσει τα δημόσια ταμεία και οι τράπεζες;», επανερχόταν πεισματικά:
«Το χρέος είναι επονείδιστο, στον ΟΗΕ πρέπει να απευθυνθούμε». Επέμενε σε μια δική της, αυστηρά μονοδιάστατη αντίληψη για το πρόβλημα, αγνοώντας πλήρως τις επείγουσες ανάγκες της χώρας και τις πολιτικές προκλήσεις της συγκυρίας. Μετά τη συμφωνία, η Κωνσταντοπούλου, για να αντιταχθεί στις κεντρικές επιλογές της Κυβέρνησης, μετατράπηκε σε αντίπαλη φωνή. Συμπορεύτηκε με τους οπαδούς της εξόδου από το ευρώ και την Ευρώπη, τον Λαφαζάνη και όσους αποχώρησαν μαζί του, αξιοποιώντας τη θεσμική της θέση ως προέδρου της Βουλής, στην οποία είχε εκλεγεί με δική μου πρόταση.
Αντί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου, επέλεξε να παρεμποδίζει ενεργά τις διαδικασίες, προκαλώντας καθυστερήσεις σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Έτσι, εκτυλίχθηκαν γεγονότα που προσβάλλουν κάθε έννοια σοβαρότητας, με εξαντλημένους βουλευτές να κοιμούνται στα έδρανα, γιατί οι συνεδριάσεις άρχιζαν εσκεμμένα τα μεσάνυχτα. Η ίδια καθυστερούσε σκόπιμα να ανέβει στην έδρα, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες να διαρκούν ώς το επόμενο πρωί.
Εμείς πασχίζαμε να εξασφαλίσουμε ένα δάνειο-γέφυρα, για να καλύψουμε τις ανάγκες της χώρας, κι αυτή δημιουργούσε συνεχώς διαδικαστικά προσκόμματα. Αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να παραιτηθεί από ένα αξίωμα, που της είχε ορίσει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία με την οποία πλέον διαφωνούσε κάθετα, επέμενε με εξουσιαστική μανία, γαντζωμένη στην καρέκλα, προσδοκώντας προφανώς ότι μια τέτοια στάση θα της επέτρεπε να εκπληρώσει τις αρχηγικές της φαντασιώσεις.
Το αποκορύφωμα της απρόβλεπτης και εμμονικής στάσης της ήρθε όμως αργότερα, τον Αύγουστο, στις διαδικασίες ψήφισης της δανειακής σύμβασης. Η διαρκής αναβολή, οι τεχνητές καθυστερήσεις, η ασυνήθιστη διαδικαστική αυστηρότητα σε σημείο υπερβολής, έδειχναν μια ανώριμη πολιτική συμπεριφορά, η οποία υπονόμευε τον ρόλο που έπρεπε να υπηρετεί. Αντί για θεσμική εγγυήτρια, είχε μετατραπεί σε παράγοντα γελοιοποίησης του Κοινοβουλίου. Εξαντλούσε εσκεμμένα και κρατούσε το Σώμα της Βουλής ξάγρυπνο μέχρι τις 6 το πρωί, χωρίς να υπηρετεί κανέναν θεσμικό σκοπό, πέρα από την ανάγκη για την έκφραση της διαφωνίας της με θεαματικό τρόπο. Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα».
