Η βιοψία εμβρύων κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια αναγνωρισμένη εξέταση που γίνεται συνήθως προκειμένου να διαπιστωθεί αν το έμβρυο «κουβαλάει» κάποια γενετική σοβαρή πάθηση, η οποία τυπικά κληρονομείται από τους υποψήφιους γονείς. Χάρη στην εξέταση αυτή -που ονομάζεται και προεμφυτευτική διάγνωση – είναι δυνατόν να αποφευχθεί η μετάδοση της γενετικής πάθησης από τη μια γενιά στην επόμενη.
Παλαιότερες έρευνες εστίαζαν αποκλειστικά στο θέμα της ασφάλειας της τεχνικής της βιοψίας σχετικά με την υγεία των παιδιών που προέκυπταν από τους συγκεκριμένους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η συγκεκριμένη μελέτη επικεντρώθηκε στο ζήτημα της ικανότητας εμφύτευσης των εμβρύων στα οποία είχε γίνει βιοψία.
Με απλά λόγια, η μελέτη εξέτασε αν η διαδικασία της βιοψίας επιδρά αρνητικά στην εμφύτευση των εμβρύων και, επακόλουθα, στην πιθανότητα εγκυμοσύνης.
Τα αποτελέσματα της μελέτης ήταν εντυπωσιακά. Αν η βιοψία γινόταν σε έμβρυα 3 ημερών, η συχνότητα εμφύτευσης μειωνόταν από 53% σε 31%. Αντίθετα, η βιοψία σε έμβρυα 5 ημερών -τις λεγόμενες βλαστοκύστεις- δεν επηρέαζε σημαντικά την ικανότητα εμφύτευσης (από 54% σε 52%).
Υπάρχουν αρκετές πιθανές εξηγήσεις γιατί μόνο τα έμβρυα 3 ημερών επηρεάζονται από τη διαδικασία της βιοψίας. Η αφαίρεση 1-2 κυττάρων που απαιτεί η βιοψία μπορεί να μην επηρεάζει τη βλαστοκύστη των 200 κυττάρων, αλλά να ενοχλεί δραματικά το έμβρυο 3 ημερών που συνήθως αποτελείται από 6-8 κύτταρα. Επιπλέον, η βιοψία στις βλαστοκύστεις αφορά τυπικά στην περιοχή από την οποία θα προκύψει ο πλακούντας, όχι το ίδιο το έμβρυο. Με βάση τα παραπάνω, είναι προτιμότερο η προεμφυτευτική διάγνωση να γίνεται σε βλαστοκύστεις, εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα και επιλογή.
Το κείμενο επιμελήθηκε ο δρ Θάνος Παπαθανασίου MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου,
