Μια σχέση που χρειάζεται αναπροσδιορισμό
Ένα αριθμητικό δεδομένο γνωστό σε κάθε φοιτητή ιατρικής, πόσο μάλλον σε κάθε θεράποντα ιατρό, είναι πως για τη διάγνωση μιας λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος είναι απαραίτητη η καλλιέργεια 100.000 βακτηριακών αποικιών σε κάθε ml του δείγματος ούρων. Δυστυχώς όμως, το αριθμητικό αυτό διαγνωστικό όριο έχει καθοριστεί χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν αντικειμενικές μετρήσεις και ερευνητικά δεδομένα.
Το παράδοξο είναι ότι ο εισηγητής αυτής της τιμής, όταν δημοσίευσε τη σχετική μελέτη το 1956, ανέφερε ότι τα βακτήρια στα ούρα μπορεί να φτάσουν τη συγκέντρωση των 100.000.000 ανά ml. Ωστόσο, έθεσε το διαγνωστικό όριο για τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος σε μια τιμή συγκέντρωσης 1.000 φορές μικρότερη.
Ο λόγος μπορεί να αποδοθεί στις εργαστηριακές αδυναμίες εκείνης της εποχής. Από τη μία δεν ήταν ρεαλιστική η διαχείριση πολύ μικρών δειγμάτων ούρων, από την άλλη δεν ήταν λειτουργική η εισαγωγή αποστειρωμένου διαλύματος πριν από την καλλιέργεια των ούρων. Το γεγονός, όμως, πως εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται ένα διαγνωστικό όριο μικρότερο από αυτό που ισχύει έχει ως αποτέλεσμα την ανίχνευση ψευδώς θετικών καλλιεργειών ούρων. Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα δεδομένα, υπολογίζεται πως οι ενήλικοι που λαμβάνουν τη διάγνωση της λοίμωξης του ουροποιητικού σε ποσοστό 3-6% είναι υγιείς.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, διερευνήθηκε το ποσοστό αυτό στα παιδιά. Βρέθηκε ότι στις παιδοουρολογικές λοιμώξεις ανευρίσκονταν 1.000.000 με 20.000.000 βακτήρια ανά ml. Παράλληλα, σημειώθηκε πως, σύμφωνα με το διαγνωστικό όριο των 100.000 βακτηρίων ανά ml, η καλλιέργεια ούρων θα βγει ψευδώς θετική στο 7,2% των παιδιών. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως, αν χρησιμοποιήσει κανείς την κλασική οδό διάγνωσης σε 14 παιδιά χωρίς λοίμωξη του ουροποιητικού, σε ένα από αυτά θα καλλιεργηθούν 100.000 βακτήρια ανά ml, λόγω μιας ελαφριάς μόλυνσης, με αποτέλεσμα το παιδί αυτό να υποστεί περιττές και πολλές φορές επώδυνες εξετάσεις, όπως είναι ο ουρηθρικός καθετηριασμός.
Οι ερευνητές προτείνουν στους παιδιάτρους να λαμβάνουν δύο δείγματα ούρων και στα εργαστήρια να αυξήσουν το διαγνωστικό όριο τουλάχιστον στο 1.000.000/ml. Δεν είναι δυνατό με τα τεχνολογικά μέσα του σήμερα να μην μπορούμε να ξεπεράσουμε τις τεχνικές δυσκολίες του 1956.
Πηγή: UroToday.com
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Π. Δρέττας, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Δ/ντής του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
