Λέει μεταξύ άλλων, ο νομοθέτης :
“… όσοι στερήθηκαν το δικαίωμα αυτό, λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης, για ΚΑΠΟΙΟ από τα εγκλήματα που ορίζονται στον ποινικό και στο στρατιωτικό ποινικό κώδικα και… μπλα μπλα μπλα και μπλα μπλα μπλα…
Εδώ και είκοσι χρόνια όμως, δεν έγινε αναθεώρηση του νόμου παρά τις εξελίξεις στο “ΚΑΠΟΙΟ απ΄ τα εγκλήματα, παρά τους ποταμούς δακρύων και λόγων που δαπανήθηκαν για το νόμιμο, το νομιμοφανές, το νομότυπο και το ηθικό. Αποσιωπήθηκε σιωπηρά η ηθική του πολιτεύεσθαι, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται παράδοξα φαινόμενα, όπως αυτά της παρουσίας ανεκδιήγητων κομμάτων, τόσο στο προεκλογικό πολιτικό σκηνικό, όσο στο παρασκήνιο.
Κορυφαία η περίπτωση του κόμματος «ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΕΡΓΗΣ – ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ», με την έγκριση και ευλογία του Αρείου Πάγου, παρά τα 37 χρόνια κάθειρξης για απάτη καταπάτησης δημόσιας έκτασης στο Μαραθώνα, του αρχηγού του.
Δεν είναι περίεργο;
Χιλιάδες τα δημοσιεύματα…
Μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο, στις πιο έγκριτες εφημερίδες και ιστολόγια με tags «Δημοσθένης Βεργής, 37 χρόνια κάθειρξη», θα πείσει για του λόγου το αληθές, τον καθένα.
Στο σκληρό κι ανήλεο παιχνίδι της πολιτικής, βγαίνουν γρήγορα κι εύκολα από τη μέση -και προσχηματικά στην ανάγκη, -οι επικίνδυνοι για τον προεκλογικό σχεδιασμό των κομμάτων εξουσίας. Έγινε ήδη με τη συμμαχία Πράσινο και μωβ, με τη χρήση μιας νεότευκτης (υπό κατασκευήν) ηλεκτρονικής ιδιωτικής πλατφόρμας, με απώτερο σκοπό να διασπάσει την πολιτική της υπόσταση, θυμίζοντας στρατηγικές παράγκας του ποδοσφαίρου.
Αλλά και με το κόμμα «Ελληνική Λύση, Κυριάκος Βελόπουλος»… Δεν θα είχε κατηγορηθεί ήδη για απάτη ο αρχηγός του, αν δεν ήταν στο απυρόβλητο προκειμένου να εξυπηρετήσει τους ανίερους κατευθυντήριους σχεδιασμούς συγγενικών κομματικών προεκλογικών προσδοκιών, για τις πασίγνωστες τηλεοπτικές αγυρτίες, τις χειρόγραφες επιστολές του Χριστού, τις κεραλοιφές και τα κομπογιαννίτικα γιατροσόφια του, που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία εύπιστων πολιτών; Λειτουργώντας όμως, ως ιδιότυπος σταθμός μεταφόρτωσης οπαδών ακραίας ιδεολογίας, αποτελεί το μεταμφιεσμένο άλλοθι των μονοπωλούντων τις λέξεις πατρίδα, θρησκεία, Μακεδονία, πιστών τε και υπερπατριωτών και αλίμονο και την επίφαση της Δημοκρατίας, ευτελίζοντας το ρόλο του βουλευτή, την ποιότητα του πολιτεύματος και την εμπιστοσύνη των πολιτών σ΄ αυτό.
Με την εκλογιμότητα συνδέεται επίσης -δεν εντάσσεται άραγε στην παθογένεια της πολιτικής πραγματικότητας;- κι ο νόμος του “… έσχες”, με το αίσχος στο “πόθεν”, να περνά απαρατήρητο κι ανεξέλεγκτο;
Θέλει πελάτες, μάλλον, παρά ελεύθερους πολίτες, η κομματοκρατία, και δη, αιρετούς ομήρους των πεπραγμένων και των ανομολόγητων τής πολιτικοκοινωνικής τους ιστορίας και βιωτής.
Με τους αντιπάλους της, παραλλαγμένους κι ευάλωτους, με τα δεσμά τους τροχοπέδη της ελεύθερης βούλησης και σε κάθε στιγμή διαχειρίσιμους και διαχωρίσιμους, με υπαινικτικούς εκβιασμούς κι ευκόλως εξοβελιστέους,
ποδηγετώντας και λογοκρίνοντας τα κοινωνικά δίκτυα, δεν κατευθύνει άραγε σε αναγκαστικούς (φορσέ) δρόμους το εκλογικό σώμα, με την κολακεία και τη συκοφαντική δυσφήμιση να κανοναρχούν τις πολιτικές προτιμήσεις;
Στο δικαστήριο της Συνείδησης και της Επίγνωσης, δυστυχώς, δεν σταθμίζονται όλα αυτά, για τους περισσότερους, παρότι είναι πασίγνωστο ότι στην αρχαία Αθήνα, το παγκοσμίως δημοκρατικό πολιτικό πρότυπο, όσοι αναλάμβαναν δημόσιο αξίωμα και κληρώνονταν βουλευτές, περνούσαν πριν από την άσκηση των καθηκόντων τους, από κρίση και λογοδοσία. Έπρεπε να είναι 30 ετών και πάνω, να μη χρωστούν στο κράτος, να έχουν κάνει τη στρατιωτική τους θητεία, να έχουν φροντίσει τους ηλικιωμένους γονείς τους και να έχουν εκπεφρασμένη την καλή μαρτυρία των συμπολιτών τους.
Ποιος νοιάζεται σήμερα για όλα αυτά;
Στο πώς συμπεριφέρθηκε στην ιδιωτική του ζωή ο υποψήφιος, οι απόψεις απλοποιούνται σαν ομώνυμα κλάσματα στον ορυμαγδό της πληροφορίας και στην αμφιθυμία που κατακλύζει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι η ηθική κι η έντιμη στάση ζωής κατάντησε αμελητέο προσόν, -σχεδόν εμπόδιο- κι η τιμητική διάκριση της βουλευτικής υποψηφιότητας, αυτονόητα απότοκος χρηματικής ανταποδοτικής επένδυσης, δημοσίων σχέσεων, φήμης, δημοφιλίας και a priori συναλλαγή σ΄ ένα πεδίο όπου κατισχύει ο πειθαναγκασμός της παρασιτικής πελατειακής διαπλοκής πολιτευτή-ψηφοφόρου.
Η κομματοκρατία έλκει ίδιον συμφέρον με το να παραπλανά, να αποπροσανατολίζει και να κατευθύνει το εκλογικό σώμα. Τελευταία, ενισχύεται κι πεποίθηση των πολιτών ότι τα δίκτυα ποδηγετούνται, οι ελεύθερες φωνές παρακολουθούνται, λογοκρίνονται και απομονώνονται κατά το δοκούν- η τεχνολογία κι η μεθοδολογία γι΄ αυτό, υπάρχουν εδώ και καιρό.
Μοιραία, λοιπόν, ακολουθεί από καιρού εις καιρόν, η ελεύθερη πτώση αιθεροβαμώνων από τα σύννεφα της παθητικότητας, γεμίζοντας έκπληξη τα μάτια των αφελών…
Ελλάς το μεγαλείο σου… «Οι καιροί ού μενετοί». Ιωάννης Θ. Αγγέλογλου e-mail: sinidisis1995@gmail.com
