Έπεσε η ματιά μου (υποχρεωτικά και η ακοή μου) χθες το απομεσήμερο στην εκπομπή του συνάδελφου Σπύρου Χαριτάτου (OPEN TV), που θεωρείται τον τελευταίο καιρό ως η “παρηγοριά” του μέσου Έλληνα ακροατή, δηλαδή στην τεράστια πλειοψηφία στην οποία εντάσσονται οι μικρομεσαίοι και οι αδικημένοι σε μισθούς και προοπτικές. Το θέμα του μαγκαζίνο (που απλωνόταν με δύο δημοσιογράφους και τέσσερις ειδικούς (;) πανελίστες, ήταν η «ακρίβεια των καιρών», που όλοι μας την ζούμε, αλλά σπάνια διαπιστώνουμε ότι θίγεται δ ι ε ξ ο δ ι κ ά από τα ΜΜΕ, δηλαδή στον βαθμό που θα έπρεπε. Άλλωστε, η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να ΘΙΓΟΥΝ, να ΚΡΙΝΟΥΝ και -όσο το επιτρέπει η τίμια τακτική του καναλάρχη ή του εκδότη σε αυτό που του φέρνει δημοσιότητα και εκατομμύρια από διαφήμιση- να ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ το κυβερνητικό έργο. Εννοείται πως την λέξη «έργο» μπορείτε άνετα να αντικαταστήσετε με «αδικία», «υποκρισία» κτλ.
Διότι -διάβολε- είναι εξαιρετικά υποκριτικό να ακούς στην εκπομπή από κάποιον του πάνελ, ότι δηλώθηκε αρμοδίως ότι «έπεσαν οι τιμές των απορρυπαντικών», όταν η «αιχμή του δόρατος» -σχετικά με το θέμα της ακρίβειας- είχε εστιάσει στην άποψη-καταγγελία κυρίας, η οποία είδε το μικρό της να βάζει τα κλάματα επειδή όταν ζήτησε να του αγοράσει μια σοκολάτα, και εκείνη βλέποντας τις τιμές ανατρίχιασε και φυσικά αρνήθηκε. Υπήρχαν στο ράφι σοκολάτες που άγγιζαν τα έξι και επτά ευρώ, δηλαδή χρήματα με τα οποία ένα νοικοκυριό εξασφαλίζει τρία κιλά μακαρόνια, ψωμί και ένα μπουκάλι κέτσαπ (όχι βέβαια εισαγωγής…), προκειμένου να βάλουν γεμάτο πιάτο μπροστά τους τουλάχιστον δώδεκα μη έχοντες την πολυτέλεια για κάτι «πιο εκλεκτό»!!
Έγραψα παραπάνω ότι είναι παρήγορο να διαπιστώνεις συνάδελφο (ή συναδέλφισσα) να ελέγχουν την εξουσία, ειδικά εδώ και μήνες που έχουν αγριέψει οι τιμές διαβίωσης προς όφελος των μόνιμα διαμαρτυρόμενων, ότι «δεν βγαίνουν», βιομηχάνων και της κυβερνητικής αφαίμαξης του αγοραστικού κοινού μέσω του σατανικού ΦΠΑ, ο οποίος ακολουθεί πιστά τις αυξήσεις, προς όφελος του γκουβέρνου (δηλαδή …του ιλιγγιώδους πλεονάσματος πλέον των 10 δις. κατά το πρώτο δεκάμηνο του έτους).
Κλείνοντας θέλω να καταθέσω τον φόβο, μήπως ο Χαριτάτος (και ο κάθε τολμηρός «Χαριτάτος» της συντεχνίας μας), χαρακτηριστεί από τους κυβερνητικούς χρησμούς ως προβοκάτορας της σταθερότητας του έργου, και το αφεντικό (στην προκειμένη περίπτωση λέγε με Ιβάν!) πρωτομάστορας της προσπάθειας να αποσταθεροποιηθεί το σύστημα, γενικώς…
- Σύμφωνα με τα λεξικά της ελληνικής γλώσσας, απρόσιτος σημαίνει ο απλησίαστος!
