Του Δημήτρη Διατσίδη
Στο άδειο από μοτοσυκλέτες Τόκιο, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με Ιάπωνες δημοσιογράφους για το πρόβλημα της μη κοινωνικής αποδοχής της μοτοσυκλέτας στη χώρα που έχουν ως έδρα οι 4 μεγάλες βιομηχανίες, που κυριαρχούν εδώ και πολλά χρόνια στην παγκόσμια αγορά. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την άγρια φορολόγηση των δικύκλων και το πάρα πολύ ακριβό δίπλωμα οδήγησης, αποτρέπει τους νεώτερους από το να αγοράζουν και να χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτες και με βάση αυτό ο Μ.Ο. (Μέσος Όρος) της ηλικίας των αναβατών έχει ανέβει αρκετά!
Το ίδιο πρόβλημα μου είχε επισημάνει πριν από δέκα χρόνια μάλιστα, ένας Αμερικανός φίλος που συνεργάζεται με την Suzuki USA και μου είχε πει από τότε ότι η Ιαπωνική εταιρία προσπαθούσε να πείσει τότε και τις άλλες εταιρίες μοτοσυκλέτας να συνασπιστούν και να ξεκινήσουν κοινή καμπάνια υπέρ της χρήσης της μοτοσυκλέτας στις ΗΠΑ.
Ας δούμε όμως από που προέρχεται το πρόβλημα, καθώς οι περισσότεροι θα περίμεναν ότι η νεανική ουσία της οδήγησης μοτοσυκλέτας θα έφερνε πάντα τις νέες γενιές πάνω στη σέλα και τους μεγαλύτερους σιγά-σιγά να “κρεμούν” τα γάντια τους, αυτοπεριοριζόμενοι στη χρήση του αυτοκινήτου.
Από τη μια μεριά λοιπόν οι νεώτεροι ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τη μοτοσυκλέτα και λόγω των ατυχημάτων που οπλίζουν τα επιχειρήματα των γονέων στο να απωθήσουν τα παιδιά τους από τους δύο τροχούς και να τους δελεάσουν με ένα μικρό αυτοκίνητο, που τώρα πια έχει προσιτή τιμή, ίσως και καλύτερη πολλές φορές από μια μεσαία ή μεγάλη μοτοσυκλέτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι συντελείται και μια καθοριστική αλλαγή στα ενδιαφέροντα των νέων, που θεωρούν σημαντικότερο το να αποκτήσουν ένα ακριβό κινητό, παρά ένα φθηνό παπί ή σκούτερ που θα τους προσφέρει την ελευθερία της μετακίνησης. Στο μετρό του Τόκιο μέτρησα πάνω από 90% των μετακινούμενων (που στην πλειοψηφία τους ήταν νέοι) να ασχολούνται αποκλειστικά με το κινητό τους, σαν να ζούσαν σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν, αυτός της εικονικής πραγματικότητας και φυσικά αυτό τους ακολουθεί στις περισσότερες εκφράσεις της αστικής τους ζωής. Οπότε που να βρεθεί χώρος για μοτοσυκλέτα μέσα σε αυτήν την κατάσταση;
Βέβαια και το γεγονός ότι το μάρκετινγκ των εταιριών μοτοσυκλέτας δεν έχει κατορθώσει ή δεν έχει ασχοληθεί όσο έπρεπε με την τόνωση της εικόνας του μοτοσυκλετιστή και έτσι το κινητό και ο υπολογιστής είναι το μέσον της φυγής και όχι η δίτροχη κατασκευή που θεωρείτο για τις προηγούμενες γενιές ΤΟ μέσον για φυγή από την καθημερινότητα. Ας θυμηθούμε πόσο χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος της φυγής σε κείμενα για τη μοτοσυκλέτα στα περιοδικά των προηγούμενων δεκαετιών…
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που συντελεί στην άνοδο του Μ.Ο. ηλικίας που λέγαμε… καθώς οι μεγαλύτεροι, που μπορούν να καταλαβαίνουν την αξία του “να ζεις την κάθε ημέρα σου”, αναγνωρίζουν τη συμβολή των δύο τροχών στο “ευ ζην” και αναζητούν είτε να εκπληρώσουν κάποια δικά τους νεανικά όνειρα που είχαν αναβληθεί λόγω οικογενειακής ή οικονομικής κατάστασης, είτε απλά να ξεφεύγουν από τα προβλήματα της ρουτίνας, οδηγώντας μια μοτοσυκλέτα σε όμορφες διαδρομές ή ακόμη πιέζοντας μια σπορ “αγωνιστική” στα όρια μιας πίστας σε κάποια από τις πολλές εκδηλώσεις που οργανώνονται.
Είναι και το γεγονός ότι αυτή η γενιά των άνω των 50 έχει πια την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει τις σχετικά ακριβές μοτοσυκλέτες, που ίσως και κάποιοι μικρότερων ηλικιών ονειρεύονται, αλλά δεν μπορούν να αποκτήσουν.
Όλα αυτά μαζί συρρικνώνουν της αγορά της μοτοσυκλέτας, καθώς ναι, τώρα παρατηρείται μια αύξηση πωλήσεων μεγάλων μοτοσυκλετών στην Ευρώπη, αλλά χωρίς το ενδιαφέρον των σημερινών νέων, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν οι τότε 50ρηδες που θα μπορούν να βρουν το “ευ ζην” στους δύο τροχούς, γιατί απλά δεν θα τους περνάει καν από το μυαλό!
Και πως αντιδρά σε αυτές τις τάσεις η αγορά και οι κατασκευαστές δίτροχων;
Αρχικά προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες που δημιουργούνται από αυτές τις τάσεις και φτιάχνει μοντέλα που είναι νεο-ρετρό, με τη μορφή και το όνομα των παλιότερων, αλλά με σύγχρονα στοιχεία στους κινητήρες, τα πλαίσια και τις αναρτήσεις και με τα ηλεκτρονικά που κάνουν πιο ασφαλή τη μετακίνηση. Σίγουρα παρουσιάζει μεγάλες μοτοσυκλέτες τουρισμού που έχουν εκπληκτικά συστήματα ασφαλείας, όπως το προσαρμοζόμενο κοντρόλ ταχύτητας (που έρχεται από τα αυτοκίνητα), εξελιγμένα συστήματα αντιμπλοκαρίσματος των φρένων, κοντρόλ πρόσφυσης κ.α. Ακολουθεί και την επιτομή της τεχνολογίας με σουπερσπόρ μοντέλα που προσομοιάζουν αυτά του MotoGP και την ίδια στιγμή δείχνει σιγά-σιγά να προσαρμόζει και την τεχνολογία των ηλεκτρικών κινητήρων σε – αρχικά – μικρά μοντέλα για χρήση στην πόλη.
Θα βοηθήσουν όλα αυτά σε μια αναστροφή του κλίματος και στο να ξαναγίνει πιο μικρός ο Μ.Ο. ηλικίας των αναβατών ή θα οδηγηθούμε σε περαιτέρω αύξηση αυτού του μέσου όρου, που θα σημαίνει ότι μαθηματικά οδηγείται η μοτοσυκλέτα σε μια παγκόσμια κρίση; Η επερχόμενη Έκθεση του Μιλάνου EICMA μπορεί να δείξει αν υπάρχει κάποια σαφής κατεύθυνση προς τη λύση του προβλήματος ή αν απλά οι κατασκευαστές θα προσπαθήσουν να κλέψουν μερίδιο αγοράς ο ένας από τον άλλο, παρά να προσπαθήσουν να αυξήσουν τη συνολική αγορά…
