Αντιμετώπισε κακουχίες και θανάσιμους κινδύνους όταν έφυγε από το Ιράν και μέχρι να φτάσει στη Μυτιλήνη, με μια βάρκα που ήταν γεμάτη πρόσφυγες, όπως είναι και ο ίδιος. Έζησε με τρομερές στερήσεις και κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό – κολαστήριο της Μόριας.
Όλα αυτά τα χρόνια, πριν καν μάθει να μιλάει ελληνικά, ο 19χρονος σήμερα Κούρος Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί δεν εγκατέλειψε ποτέ το όνειρο του, να σπουδάσει. Και λίγους μήνες αφότου η οικογένεια του πήρε τα πολύτιμα χαρτιά για το άσυλο, ο Κούρος συμμετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις και εξέπληξε τους πάντες. Με δύο εικοσάρια στα μαθηματικά και στη φυσική και με 19,5 στη χημεία αισθάνεται αισιόδοξος πως θα καταφέρει να περάσει στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, δεν ήταν οι συγκεκριμένοι άριστοι βαθμοί που ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα του. Ήταν το 13,5 που κατάφερε να γράψει στην έκθεση, μια αδιανόητη επίδοση για έναν άνθρωπο που πριν από τρία χρόνια δεν μιλούσε λέξη ελληνικά. «Με φόβιζε πολύ η έκθεση και τελικά εκεί πήρα και τον πιο κακό βαθμό, 13,5. Είδα στο χαρτί λέξεις που δεν τις γνώριζα, αλλά ευτυχώς κατάλαβα το νόημα από τις υπόλοιπες» είπε σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή».
Ο Κούρος κατάφερε με τη βοήθεια των καθηγητών του να μάθει τη γλώσσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. «Έμαθα ελληνικά λέει σε τρία χρόνια γιατί ζούσα σε ένα περιβάλλον που μιλούσαν Ελληνικά. Όλοι οι πρόσφυγες μπορούμε να μάθουμε Ελληνικά και να ενταχθούμε στις τοπικές κοινωνίες. Φτάνει να μας δοθεί η ευκαιρία» είπε σε συνέντευξη του στην ιστοσελίδα stonisi.gr.
Οι συνθήκες, αρχικά στη Μόρια και στη συνέχεια στο Καρά Τεπέ κάθε άλλο παρά ιδανικές ήταν για να μελετά ένας μαθητής με όνειρα και φιλοδοξίες. «Ευτυχώς, τη φετινή σχολική χρονιά, μια ΜΚΟ μού βρήκε έναν μικρό χώρο στην πόλη για να πηγαίνω μετά το σχολείο. Στο camp δεν μπορούσα να διαβάζω και να βρω ησυχία. Σας λέω, με βοήθησαν όλοι πάρα πολύ!» λέει.
O 19χρονος φορά μια άσπρη μπλούζα με το Πυθαγόρειο θεώρημα. «Την αγόρασα από την Αθήνα και είπα να τη βάλω σήμερα για τον καθηγητή μου στα Μαθηματικά, τον κ. Κουτσκουδή, που με βοήθησε τόσο πολύ» λέει.
Πάντως, στο ερώτημα αν η ημέρα που έμαθε τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών ήταν η πιο ευτυχισμένη της ζωής του, ο Κούρος είναι ξεκάθαρος: «Ήταν η δεύτερη πιο ωραία. Η πρώτη πιο ωραία ήταν τον περασμένο Ιανουάριο όταν πήραμε τα χαρτιά για το άσυλο».
Πηγές: kathimerini.gr, stonisi.gr
