Σκεπτικισμός και ανησυχία στα όρια της… θυμηδίας διακατέχουν τη σκέψη μας μελετώντας τις απόπειρες συγκριτικών θεωρήσεων, των πιο αξιόπιστων και έγκυρων πηγών που εντρυφούν στις έρευνες για την Covid-19.
Είναι άλλωστε φοβερή, όσο και τρομακτική αυτή η αντιφατική εναλλαγή μεταξύ ανησυχίας και θυμηδίας. Είναι χαρακτηριστικό της παραδοξότητας που κυριαρχεί και που βασίζεται σε ένα παραλογισμό μίας καθημερινότητας όπου «μασκαρεύονται», παραλλάσσονται και διαφοροποιούνται με άγνωστα κριτήρια τα δεδομένα της ζωής μας τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια.
Παράλληλα, με την ανερχόμενη «ειδικότητα» της διεθνολογίας-διεθνολόγου, αλλά και του Δικαίου του Πολέμου, που τις τελευταίες εβδομάδες έχουν μεγάλη πέραση και μονοπωλούν τις τηλεοπτικές οθόνες με «ειδικούς που ομιλούν ως ειδήμονες και από καθέδρας, οδεύουμε και προς δημιουργία μιας νέας ιατρικής ειδικότητας ή μάλλον μίας αναβάθμισης της ήδη υφιστάμενης πανεπιστημιακής έδρας (πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία), τη Συγκριτική Λοιμωξιολογία.
Η κυρία Βάνα Παπαευαγγέλου έχει πολλούς τίτλους. Καθηγήτρια παιδιατρικής λοιμωξιολογίας, διευθύντρια της Γ´ Παθολογικής κλινικής του ΕΚΠΑ, μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τον κορωνοϊό κλπ. κλπ. Ωστόσο, ακούγοντας τις δηλώσεις της κατανοήσαμε επιτέλους πώς και γιατί παγιδεύτηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον απεχθή πρωταγωνιστικό ρόλο του στον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Τον διαχωρισμό των πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Φανερά ενοχλημένη επειδή αντικαθίσταται η υποχρεωτικότητα με την προσωπική επιλογή δηλώνει ότι δεν θα πάει σινεμά για να μην καθίσει δίπλα σε ανεμβολίαστο! Ο ανεμβολίαστος σε τι θα τη βλάψει περισσότερο από τον εμβολιασμένο δεν μπορέσαμε να το καταλάβουμε. Και οι δύο μπορούν να μεταφέρουν το ίδιο ιικό φορτίο και στο κάτω, κάτω της γραφής εάν κινδυνεύει κάποιος αυτός είναι ο ανεμβολίαστος και όχι η τριπλοεμβολιασμένη κυρία Παπαευαγγέλου. Φοβάμαι ότι αυτές οι ακατανόητες επιστημονικές της απόψεις θα ξεπεράσουν σε γραφικότητα εκείνες της κ. Γιαμαρέλλου, η οποία υποστήριζε ευθαρσώς ότι η Θεία Κοινωνία προστατεύει από τον κορωνοϊό και δεν κολλάει όποιος κοινωνήσει!
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με βάση ποια επιστημονική θεωρία η κυρία Παπαευαγγέλου νομιμοποιείται να υποστηρίζει πως δεν πρόκειται να πάει στον κινηματογράφο διότι φοβάται τους ανεμβολίαστους; Θα ήταν η πρώτη η οποία θα έπρεπε να γνωρίζει πως, εμβολιασμένοι ή όχι, οι πολίτες μεταφέρουν τη νόσο με το ίδιο ιιικό φορτίο και συμμετέχουν στον επιπολασμό της. Θα έπρεπε λόγω θέσης και γνωστικού αντικειμένου να έχει αντιληφθεί πως αυτός που κινδυνεύει περισσότερο σε έναν κινηματογράφο δεν είναι η καθόλα εμβολιασμένη κυρία Παπαευαγγέλου, αλλά ο ανεμβολίαστος συμπολίτης της. Διότι σύμφωνα με τη θεωρία της κυρίας Καθηγήτριας, το εμβόλιο προστατεύει αποτελεσματικά τον πολίτη από μία βαριά μορφή της νόσου. Είναι η κυρία Παπαευαγγέλου αυτή η οποία επιμένει πως ο εμβολιασμός κατά της Covid-19 προστατεύει τον ασθενή από το να εισέλθει σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, αλλά και από το ενδεχόμενο διασωλήνωσης του. Προς τι λοιπόν αυτές οι ιδεοληπτικές κορώνες;
Για κάποιο λόγο η Καθηγήτρια παρουσίασε ένα στιγμιαίο επεισόδιο απώλειας προσφάτου μνήμης. Για κάποιο λόγο η ιδεολογική της εμμονή υπερτερεί της επιστημονικής της τοποθέτησης. Αλλά με ιδεοληψίες δεν πρόκειται να καταλήξουμε πουθενά. Αντιθέτως οδηγούμεθα στην απόλυτη επιστημονική ανυποληψία.
Ο φανατισμός δεν βοήθησε πουθενά και κανέναν. Θυμόμαστε τον πανικό τον οποίο προκάλεσε η ακεραία αντιεπιστημονική τοποθέτηση της κυρίας Γιαμαρέλλου και μάλιστα στους πρώτους μήνες της Πανδημίας όταν, αυτή η επιστήμων, διαλαλούσε από τα τηλεοπτικά μικρόφωνα πως η Θεία Κοινωνία ως καθαγιασμένη δεν μεταφέρει και δεν μπορεί να μεταφέρει τον ιό. Οι συνετοί πολίτες πανικοβλήθηκαν αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος του ελλείμματος επιστημονικής επάρκειας μίας τέτοιας τοποθέτησης. Άνθρωποι σαν την κυρία Γιαμαρέλλου ή την κυρία Παπαευαγγέλου συμμετέχουν ωστόσο στη λήψη ή στη διαδικασία λήψης κρίσιμων αποφάσεων για τη δημόσια υγεία. Τόση επιπολαιότητα πια. Τόση αντιεπιστημονική αυθάδεια. Τόση αμετροέπεια. Πώς λοιπόν θα πεισθεί ο πολίτης να ακολουθήσει τις όποιες οδηγίες; Πώς θα εμπιστευθεί τον επιστημονικό λόγο;
Όπως και η κυρία Παπαευαγγέλου, έτσι και η κυρία Γιαμαρέλλου θεωρητικά ανήκουν στην κλειστή οικογένεια της επιστημονικής ελίτ. Διάγουμε μία περίοδο όπου το σύνολο των κοινωνιών αναπροσαρμόζουν τις τακτικές προσεγγίσεις, αλλά και την ουσία των πολιτικών τους έναντι της Πανδημίας. Σε μία τέτοια χρονική στιγμή ο κάθε πολίτης θα ανέμενε από την επιστημονική κοινότητα, η οποία μάλιστα συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων, να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση. Είναι προφανές πως η κυρία Παπαευαγγέλου τελεί εν συγχύσει. Πιθανώς διότι ο ρόλος της και ο ρόλος πολλών συναδέλφων της στο θέαμα το οποίο στήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της Πανδημίας οδεύει αναγκαστικά προς την ολοκλήρωσή του. Τέρμα στα τηλεοπτικά πάνελ και στην καθημερινή μάχη για την αναγνωρισιμότητα που έδωσαν με πείσμα όλα αυτά τα μέλη της επιστημονικής επιτροπές, περνώντας ατέλειωτες ώρες σε πρωινές και απογευματινές εκπομπές της τηλεόρασης. Το πάρτι σε αυτήν τη φάση ως φαίνεται τελείωσε.
Ακούστε τις δηλώσεις της κυρίας Παπαευαγγέλου:
