Του Ειδικού Συνεργάτη
Ακούστηκε πάλι στην αίθουσα του κακουργιοδικείου που δίκασε τον ηθοποιό Πέτρο Φιλιππίδη.
Καταδικάστηκε για δύο κακουργήματα σε ποινή κάθειρξης (8) ετών αλλά στο τέλος το δικαστήριο είπε ότι η έφεση που θα ασκήσει ο ηθοποιός να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Και έτσι αυτός αφέθηκε ελεύθερος να γυρίσει στο σπίτι του. Και ποια αίσθηση έμεινε στους πολίτες για την απόδοση της δικαιοσύνης; Κοροϊδία! Γιατί η ποινή δεν είναι ασφαλώς εκδίκηση. Είναι απαίτηση της οργανωμένης κοινωνίας να απαντηθεί η πράξη που έβλαψε έναν πολίτη . Να τιμωρηθεί η αξιόποινη συμπεριφοράς ενός άλλου πολίτη. Και ποια ήταν η απάντηση της οργανωμένης κοινωνίας σε μια τέτοια αξιόποινη συμπεριφορά; Σε τιμωρώ σε (8) χρόνια κάθειρξης στη φυλακή αλλά δεν σε στέλνω στη φυλακή. Αργότερα και βλέπουμε.
Όμως το ερώτημα που πλανάται είναι «ποιος ευθύνεται γι αυτό;». Η Δικαιοσύνη που είπε αυτό που είπε ή η Πολιτεία που επιτρέπει στη Δικαιοσύνη να το λέει; Γιατί η αλήθεια είναι ότι στα προηγούμενα χρόνια ο νόμος δεν προέβλεπε να αφήνονται ελεύθεροι οι καταδικασθέντες για κακουργήματα. Έπαιρναν απ ευθείας το δρόμο για τη φυλακή. Σιγά σιγά άρχισε να αλλάζει το 497 του Ποινικού Κώδικα και ενώ ξεκίνησε από ποινές λίγων χρόνων φυλάκισης έφτασε σταδιακά στα 20 χρόνια!
Αλλά πάλι θα αντιλέξει κάποιος: Μπορεί όμως το δικαστήριο να αποφανθεί ότι εγώ κρίνω ότι δεν πρέπει να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η έφεση και ο καταδικασθείς να οδηγηθεί αμέσως στη φυλακή. Είναι όμως τόσο εύκολο να το πεί αυτό; Του άφησε περιθώριο ο νόμος; Η αλήθεια είναι όχι. Είναι τόσο αυστηρές οι προϋποθέσεις για να μη χορηγηθεί αναστολή που στην ουσία είναι σχεδόν υποχρεωτική η χορήγησή της. Ο νόμος λέει ότι δεν πρέπει να έχεις γνωστή διαμονή δηλ. μόνο διερχόμενοι αλλοδαποί μπορούν να φυλακιστούν. Ο νόμος λέει να μήν ετοιμάζεσαι να αποδράσεις. Και που να πας αλήθεια τώρα που τα πάντα ελέγχονται διακρατικά; Ο νόμος λέει να μην είσαι ύποπτος να τελέσεις κι άλλα εγκλήματα μόλις αποφυλακιστείς. Εννοείται ότι σε περιπτώσεις σαν του καταδικασθέντα ηθοποιού, η ζωή εκτός φυλακής θα είναι, όπως λέει κι ο λαός, Παναγίας! Ο νόμος λέει ότι θα πρέπει ο καταδικασθείς υποχρεωτικά να αποφυλακίζεται αν η ποινή θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στον ίδιο ή την οικογένειά του. Σίγουρα η φυλάκιση δεν είναι ευχάριστη για κανένα αλλά αυτός που καταδικάστηκε δεν θα έπρεπε πρώτα να το σκεφθεί ο ίδιος;
Και με τα θύματα τι γίνεται; Αυτά δεν θα πρέπει να φύγουν από το δικαστήριο με μία αίσθηση ικανοποίησης;
Όπως γίνεται φανερό, η ευθύνη για την αποφυλάκιση αυτών που καταδικάζονται σε κακουργήματα επιμερίζεται: Ποσοστό 80% ανήκει στο Κράτος και ποσοστό 20% στη Δικαιοσύνη. Πάνω-κάτω.
