«Εγώ και η μητέρα της Ελένης είμαστε ψυχικά νεκροί!», είπε ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη, Γιάννης, στη συγκλονιστική του κατάθεση ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου της Αθήνας.
«Ξέρετε ποιες ήταν οι τελευταίες λέξεις του παιδιού μου; “Θα σας βρει ο πατέρας μου!” Ποιος πατέρας θα μπορούσε να αντέξει να ηχούν αυτές οι λέξεις καθημερινά στα αυτιά του; Όμως, αντέχουμε διότι νιώθουμε ένα χρέος απέναντι στην κοινωνία: Καμία άλλη γυναίκα να μην κακοποιηθεί» είπε ο Γιάννης Τοπαλούδης, εκφράζοντας τη βεβαιότητά του ότι η κόρη του δολοφονήθηκε γιατί αντιστάθηκε.
«Είμαι σίγουρος ότι στο σπίτι-κολαστήριο πήγαν κι άλλα κοριτσάκια. Η Ελένη αντιστάθηκε, γι’ αυτό συνέβη όλο αυτό. Αν δεν ήταν η Ελένη μας, θα ήταν κάποιο άλλο κοριτσάκι» κατέθεσε και έστρεψε τα βέλη του εις βάρος των κατηγορουμένων, που μετά το έγκλημά τους «συνέχιζαν τη ζωούλα τους», αλλά και στους γονείς τους, τους οποίους χαρακτήρισε ηθικούς αυτουργούς. «Ενίσχυαν τη θρασύδειλη συμπεριφορά των παιδιών τους. Έβριζαν και έφτυναν τους εκπαιδευτικούς. Εξαφάνιζαν οτιδήποτε έπρεπε να εξαφανιστεί: στρώμα, κινητά κ.ά. Και η γιαγιά και ο θείος άκουγαν τις κραυγές τρόμου της κόρης μας. Το παιδί μας σπάραζε και αυτοί έκαναν τους κουφούς» ανέφερε. Απευθυνόμενος στους δικαστές, ο Γιάννης Τοπαλούδης ζήτησε «τα ισόβια να είναι ισόβια για τέτοια ειδεχθή εγκλήματα», σημειώνοντας πως θα πρέπει στον Ποινικό Κώδικα να μπουν οι όροι «γυναικοκτονία» και «οικογενειοκτονία».
Ο τραγικός πατέρας ξάφνιασε τους δικαστές όταν τους ζήτησε συγγνώμη για τις στιγμές έντασης. «Θα ζητήσω να υπάρχει μια δικαιολογία για τη μάνα της Ελένης. Εγώ θα σταθώ στο ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα να υπάρχει νομική εκπροσώπηση των κατηγορουμένων, ωστόσο θα πρέπει η ελληνική Πολιτεία να βλέπει και τις οικογένειες των θυμάτων και να προχωρούν οι διαδικασίες πιο γρήγορα» είπε, αναφερόμενος στις αλλεπάλληλες διακοπές της ακροαματικής διαδικασίας που προηγήθηκαν.
Στην κατάθεσή του ο Γιάννης Τοπαλούδης μίλησε για την κόρη του λέγοντας: «Ήταν πρόσχαρη, ευδιάθετη, συνεπής στα μαθήματα, συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες. Ήταν υπεύθυνη και ήθελε να βοηθάει τους συνανθρώπους της πάντα, αυτό της είχαμε εμφυσήσει. Ήταν πάντα άνθρωπος. Αυτά ήταν τα… όπλα που δώσαμε στο παιδί μας».
Στη συνέχεια περιέγραψε την αγωνία που βίωσαν αναζητώντας τα χαμένα ίχνη της Ελένης, αλλά και τις δραματικές στιγμές όταν τους ενημέρωσαν για τη δολοφονία της. «Να μη συμβεί σε κανέναν να δει μια μάνα να κλαίει και να μαλλιοτραβιέται όταν ακούει τον θάνατο του παιδιού της» κατέθεσε, συναισθηματικά φορτισμένος, και συμπλήρωσε πως δεν άντεξε να μπει στο νεκροτομείο για να δει το παιδί του.
«Μπήκε μόνο ο αδελφός μου. Την επόμενη ημέρα μάς έδωσαν κλειδιά από διαμέρισμα της Ελένης. Είναι το δεύτερο πιο συγκλονιστικό που βιώνει ένας γονιός που έχει χάσει το παιδί του. Τρέχανε τα δάκρυα όταν μπήκαμε στο σπίτι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως το πλυντήριο ήταν ακόμα αναμμένο. Είχε αποτσίγαρα και στο τραπέζι κάποιες τσιχλίτσες. Πήρα όλα τα πράγματά της, ήταν οι αναμνήσεις μας. Πήρα ακόμα και τα φρούτα που είχε αγοράσει, διότι τα είχε πάρει για τον εαυτό της, και τα έριξα μέσα στον τάφο. Δεν ήθελα να αφήσω τίποτα που ήταν της Ελένης» περιέγραψε και αναφέρθηκε στη συγκλονιστική στιγμή κατά την οποία συνόδευσε το νεκρό παιδί του πίσω στο Σιδηρόκαστρο για την κηδεία. «Σκεφτόμουν να ανέβει λίγο πιο ψηλά το αεροπλάνο μπας και το άψυχο σώμα της Ελένης συναντήσει την ψυχή της και ζωντανέψει ξανά. Το τραγικότερο δράμα που μπορεί να ζήσει ένας γονιός είναι να συνοδέψει το παιδί του στην τελευταία κατοικία. Εύχομαι σε όλους να έχουν ένα πιο μικρό σταυρουδάκι να κουβαλούν. Σε εμάς, δυστυχώς, έτυχε αυτός ο σταυρός» κατέθεσε.
Η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ζήτησε να παραμείνουν τα ισόβια που έχουν επιβληθεί πρωτοδίκως στους δυο κατηγορουμένους. «Απ’ όταν το μάθαμε, δεν θυμάμαι τίποτα, μόνο ένα σκοτάδι, κενό. Μόνο τη λακκούβα που ανοίξανε θυμάμαι, το χαντάκι…», είπε η μητέρα του θύματος, Κούλα Αρμουτίδου, η οποία μίλησε για το παιδί της λέγοντας πως «ήταν ένα καλό παιδί, με φιλότιμο, καλοσυνάτο. Δεν είχε πονηριά, δεν ήταν αγαθιάρα, αλλά ήθελε να πιστεύει στο καλό. Σε αυτό που δείχνει κάποιος. Έδινε και έπαιρνε. Δεν ήταν πονηρό παιδί. Τα έδινε όλα…».
Η μητέρα της Ελένης είπε στους δικαστές πως έχει μετανιώσει που δεν φρόντισε να πάρει το παιδί της μεταγραφή από τη σχολή της στην Κομοτηνή. «Έχω μετανιώσει χίλιες φορές. Πώς την άφησα σε αυτό το νησί των βιαστών και των δολοφόνων…» ανέφερε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε πως φιλοδοξία της Ελένης ήταν να υπηρετήσει στο Διπλωματικό Σώμα, και γι’ αυτό προσπαθούσε σκληρά. «Της έλεγα να προσπαθεί, τίποτα δεν μας χαρίζεται, τ’ αγαθά κόποις κτώνται. Εγώ και ο πατέρας της με την αξία μας κάναμε ό,τι κάναμε. Εδώ και 40 μήνες και 3 ημέρες, δυστυχώς, εγώ αδυνατώ να πάω στο σχολείο» τόνισε.
Η Κούλα Αρμουτίδου ανέφερε πως το διάστημα πριν από το έγκλημα η Ελένη «ήταν μια χαρά», ενώ αντέδρασε σε σειρά ερωτήσεων της υπεράσπισης γύρω από τις σχέσεις τους με το παιδί τους, τις επικοινωνίες τους και τα χρήματα που της έστελναν. Οι τόνοι ανέβηκαν, με τη μάρτυρα να απευθύνεται στον συνήγορο υπεράσπισης λέγοντας «Τι είναι αυτά που λες; Δεν ντρέπεσαι; Είναι ελεεινός, δεν τον αντέχω! Χάνω το παιδί μου και με τι ασχολείσαι;», με την πρόεδρο του δικαστηρίου να απαγορεύει τις ερωτήσεις.
