Η υπόθεση που αποκαλύφθηκε στη Λέρο αναδεικνύει την απουσία επαρκούς προστασίας για τα παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας και νοητική υστέρηση, τα οποία βρίσκονται σε δομές φιλοξενίας. Μετά την ακροαματική διαδικασία, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο επέβαλε ποινή κάθειρξης 26 ετών και 30 μηνών στον κατηγορούμενο, με επιπλέον όρους την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και την υποχρέωση μηνιαίας εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα, με την κατηγορία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης ανηλίκων παιδιών με νοητικά προβλήματα.
Το χρονικό της καταγγελίας ανήλικα
Η υπόθεση ξεκίνησε την 3η Νοεμβρίου 2020, όταν αλλοδαπή κάτοικος του Π.Ι.Κ.Π.Α. Λέρου κατήγγειλε επαναλαμβανόμενη σεξουαλική προσβολή εις βάρος ενός 17χρονου με νοητική υστέρηση και εξυβρίσεις προς άλλο παιδί ηλικίας 4 ετών. Η καταγγελία προκάλεσε άμεση αντίδραση από τις Αρχές και τη διοίκηση της δομής, η οποία απέλυσε τον υπεύθυνο εργαζόμενο, μετά την περιγραφή μιας επαναλαμβανόμενης, καταχρηστικής συμπεριφοράς.
Καταθέσεις ανηλίκων και ιατροδικαστικά ευρήματα
Ο 17χρονος κατέθεσε ότι υπέστη πράξεις θώπευσης από τον κατηγορούμενο, ενώ ανέφερε ότι τα αδέλφια του είχαν υποστεί αντίστοιχες κακοποιήσεις. Ιατροδικαστικά ευρήματα και καταθέσεις από επτά παιδιά της οικογένειας επιβεβαίωσαν την εικόνα της συστηματικής κακοποίησης, με ενδείξεις κακοποίησης σε τρία παιδιά και αποδείξεις σε ένα. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν η κατάθεση ενός ανηλίκου με προβλήματα ακοής και ομιλίας, ο οποίος με νοηματική επικοινωνία επιβεβαίωσε τα περιστατικά κακοποίησης.
Ο χώρος των περιστατικών και τα κενά επιτήρησης
Τα περιστατικά φαίνεται να διαδραματίστηκαν σε απομονωμένα σημεία της δομής, τα οποία δεν ελέγχονταν επαρκώς από το προσωπικό. Η απουσία επιτήρησης σε αυτά τα σημεία, σε συνδυασμό με τις ώρες εκτέλεσης των πράξεων και την ευαλωτότητα των θυμάτων, επέτρεψε τη διενέργεια αυτών των πράξεων, χωρίς να γίνουν άμεσα αντιληπτές.
Ο κατηγορούμενος αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι λόγω του περιορισμένου μεγέθους της δομής θα ήταν αδύνατο να διαφύγουν οι πράξεις του από την προσοχή των άλλων εργαζομένων.
Ωστόσο, η δικαστική κρίση βασίστηκε στην αδιαμφισβήτητη συνέπεια των μαρτυρικών καταθέσεων, στις ιατροδικαστικές ενδείξεις και στον τόπο και χρόνο των επιθέσεων, που αναγνωρίστηκαν από μάρτυρες.
Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει τη μεγάλη ανάγκη για αυστηρότερη επιτήρηση και καλύτερη οργάνωση στις δομές φιλοξενίας, καθώς και την ανάγκη για εκπαίδευση του προσωπικού στην αναγνώριση και την έγκαιρη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης, ιδιαίτερα όταν τα θύματα είναι παιδιά με αναπηρίες ή διαταραχές επικοινωνίας.
Πηγή: Δημοκρατική
