Στο μαντρί του Νικόλα Πίγκα στη Βαμβακιά Σερρών επικρατεί σήμερα σιωπή, εκεί όπου μέχρι πριν από λίγες μέρες, αντηχούσαν κουδουνίσματα και βελάσματα. Η ευλογιά «χτύπησε» τη στάνη του, οδηγώντας στη θανάτωση των 110 αιγοπροβάτων του, που ανήκαν στην αυτόχθονη φυλή Σερρών, σηματοδοτώντας το τέλος μιας ζωής, αφιερωμένης στη φροντίδα του κοπαδιού για 60 ολόκληρα χρόνια.
Ο 80χρονος κτηνοτρόφος, που υπήρξε αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Προβατοτρόφων Φυλής Σερρών «Ο Στρυμών», περιγράφει με συγκίνηση τον πόνο του: «Δεν μπορώ να συνέλθω. Για μένα αυτά τα ζώα δεν ήταν μόνο εργασία, ήταν μέλη της οικογένειάς μου».
Φωτογραφία από το μαντρί του κ.Νικόλα
Η ιστορία μιας ζωής με τα πρόβατα
Ο Νικόλας Πίγκας ξεκίνησε το δικό του κοπάδι το 1964, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, συνεχίζοντας την παράδοση της οικογένειάς του, που ασχολιόταν με την εκτροφή αιγοπροβάτων από γενιά σε γενιά. Το κοπάδι του αποτελούνταν από 100 μάνες προβατίνες και 10 κριάρια, και θεωρούνταν το καλύτερο σε καθαρότητα ράτσας, σε όλο τον νομό Σερρών.
Η απώλεια για τον ίδιο είναι ανεπανόρθωτη. Ο κτηνοτρόφος περιγράφει τη στεναχώρια του όταν περνά από τον χώρο όπου θανατώθηκαν τα ζώα, δίπλα στην αυλή του, λέγοντας: «Όποτε πηγαίνω εκεί, μου έρχεται να σκάσω, δεν το αντέχω».
Δεν αντέχει να βλέπει την άδεια στάνη
Η σημασία της φυλής και η οικονομική διάσταση
Η φυλή που διατηρούσε ο κ. Πίγκας παρήγαγε ποιοτικό γάλα, 200 κιλά ανά πρόβατο και τα ζώα του ήταν περιζήτητα σε όλη την Ελλάδα. Το κοπάδι του λειτουργούσε σχεδόν ως «Γεωργική Σχολή», καθώς πουλούσε κριάρια και αρνιά από τη δυτική Μακεδονία έως τη Θάσο. Ο ίδιος είχε επενδύσει σημαντικά στην καθαρότητα της ράτσας, αγοράζοντας οκτώ κριάρια το 1970 με το ποσό των 500.000 δραχμών, ενώ ο κτηνίατρος της περιοχής είχε συγκινηθεί κι εκείνος με την απώλεια.
Σήμερα, ό,τι απέμεινε είναι λίγα μπουκάλια γάλα στην κατάψυξη του σπιτιού του, που ξαναφέρνουν στη μνήμη του την απώλεια του κοπαδιού του.
Υπόμνημα στο υπουργείο και η διαχείριση της ευλογιάς
Ο κτηνοτρόφος είχε αποστείλει υπόμνημα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ζητώντας να σωθούν τα ζώα λόγω της διατηρησιμότητας της φυλής, αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ.
Η απάντηση στο υπόμνημα που υπέβαλλε δεν ήρθε ποτέ…
Η ευλογιά, όπως εξηγεί, πλήττει αμείλικτα τα ζώα και σε ορισμένες περιπτώσεις τα άλλα που παραμένουν υγιή μπορούν να επιβιώσουν, ωστόσο η ελληνική πολιτική φαίνεται απροετοίμαστη για τέτοιες περιπτώσεις.
Ο κίνδυνος για τις αυτόχθονες φυλές
Ο ομότιμος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Δικτύου Προστασίας Αυτόχθονων Αγροτικών Ζώων «Αμάλθεια», Ιωσήφ Μπιζέλης, επισημαίνει ότι η απώλεια των αυτόχθονων φυλών απειλεί σοβαρά την ελληνική κτηνοτροφία. Οι ντόπιες φυλές έχουν προσαρμοστεί στις ελληνικές συνθήκες και είναι ανθεκτικές, ενώ οι εισαγόμενες ξένες φυλές μπορεί να έχουν οικονομική απόδοση αλλά δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αλλαγές που επιφέρει η κλιματική κρίση.
Στη βόρεια Ευρώπη αντίθετα, εφαρμόζεται καραντίνα στα μολυσμένα κοπάδια για την προστασία των αυτόχθονων φυλών, μέθοδος που απαιτεί υποδομές και συστηματικό σχεδιασμό, κάτι που στην Ελλάδα φαίνεται ανέφικτο, λόγω έλλειψης υποδομών και νοοτροπίας.
Πηγή: thess post
