Κάθε βράδυ στις 8:00 μ.μ., μια νέα καμπάνα χτυπάει στο Σαν Ρέμο στην Ιταλία.
Πρόκειται για την « Καμπάνα των Αγέννητων Παιδιών», όπως αναφέρει η επιγραφή της, σκαλισμένη σε μπρούντζο.
Τοποθετήθηκε στον πυργίσκο της «Villa Giovanna D’Arco», από τον Επίσκοπο Αντόνιο Σουέτα και τώρα υψώνεται πάνω από την πόλη.
«Χυτευμένη για το πρόγραμμα “40 Ημέρες για τη Ζωή 2021-2022”, η ιδέα γεννήθηκε από την επιθυμία να δοθεί φωνή σε όσους δεν μπόρεσαν να έχουν φωνή και να διατηρηθεί στην καρδιά της Εκκλησίας στη μνήμη των παιδιών που δεν γεννήθηκαν λόγω έκτρωσης», αναφέρει η Επισκοπή.
Οι διαμαρτυρίες βέβαια ήταν άμεσες και τώρα κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η επιλεγμένη ημερομηνία που αρχίζει να χτυπά συνδέεται με την Εορτή των «Αγίων Αθώων Μαρτύρων». Στη χριστιανική παράδοση, τιμάται η μνήμη των παιδιών που σκοτώθηκαν από τη βία και τον φόβο της εξουσίας. Σε αυτό το πνεύμα, η πρωτοβουλία ενώνει τη μνήμη των Αγίων Αθώων με αυτή των παιδιών που δεν γεννήθηκαν λόγω έκτρωσης, όπως αναφέρθηκε κατά την διάρκεια εκδήλωσης.
Θα χτυπάει κάθε βράδυ στις 8:00 μ.μ., με στόχο την πρόσκληση για σιωπή, περισυλλογή και έλεος. Η 28η Δεκεμβρίου μάλιστα, σηματοδοτεί επίσης μια σημαντική μετάβαση στη ζωή της Επισκοπής. Με το επίσημο κλείσιμο του Ιωβηλαίου έτους 2025, ο Επίσκοπος Αντόνιο Σουέτα παρουσίασε στην τοπική Εκκλησία την ποιμαντική επιστολή «Ψωμί, Όχι Πέτρες», ένα κείμενο που, ξεκινώντας με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ζητά από την κοινότητα να εξετάσει τη συνείδησή της σχετικά με αυτό που προσφέρει η Εκκλησία.
Ο Επίσκοπος τονίζει ένα σημείο που διατρέχει ολόκληρη την επιστολή: η υποδοχή δεν μπορεί να γίνει αυτόματη έγκριση, επειδή το έλεος και η αλήθεια, στη χριστιανική προοπτική, καλούνται να βαδίζουν χέρι-χέρι.
Η Επισκοπή καλείται έτσι να υιοθετήσει ένα ιδιαίτερο εκκλησιαστικό στυλ καλωσορίζοντας τους όλους, αλλά και υποδεικνύοντας σαφώς δρόμους μεταστροφής και ελπίδας, χωρίς συμβιβασμούς ή σιωπή.
Δύο σημάδια, επομένως, την ίδια ημέρα. Από τη μία πλευρά, το βραδινό χτύπημα της «Καμπάνας των Αγέννητων Παιδιών», που προορίζεται ως καθημερινή υπενθύμιση στην προσευχή και τη συνείδηση. Από την άλλη πλευρά, μια ποιμαντική επιστολή που, στο πλαίσιο του Ιωβηλαίου, ερωτά ιερείς, διακόνους, οικογένειες, εκπαιδευτικούς, ποιμαντικούς λειτουργούς, συλλόγους και τους πιστούς για το πώς να κάνουν την παρουσία της Εκκλησίας πραγματικά γενεσιουργό, προσφέροντας «άρτο» και όχι «πέτρες».
