Στη Γερμανία η παιδεία πέρασε από πολλές δοκιμασίες, που κατά κανόνα ακολουθούσαν τις πολιτικές ζυμώσεις στο εσωτερικό της χώρας και πήγαζαν από την κοινωνική -και όχι μόνο- ανισότητα στις εκατέρωθεν πλευρές του Τείχους του Βερολίνου.
Σε μια χώρα που βοηθήθηκε και βοήθησε τους μετανάστες, η ιστορία του ινδικής καταγωγής Γιομπράτο Μουκχέργε είναι τόσο ιδιαίτερη, όσο και παραδειγματική.
Στα 29 του χρόνια έγινε ο νεαρότερος καθηγητής πανεπιστημίου στην ιστορία της Γερμανίας, και στα 35 του κατάφερε να γίνει και ο πιο νέος πρύτανης της χώρας στο πανεπιστήμιο του Γκίσεν, το οποίο έχει ιστορία 400 ετών και όπου αυτή τη στιγμή φοιτούν 23.000 φοιτητές.
Ο ίδιος υποστηρίζει σθεναρά ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια, γιατί πιστεύει πως αυτό ακριβώς «δυναμιτίζει» την ποιότητα των πανεπιστημίων και τα καθιστά απρόσιτα στα παιδιά των μεταναστών, που έχουν και τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην εκπαίδευση.
Ο Γιομπράτο Μουκχέργε κατάφερε να γίνει «σύμβολο» των ιδεών που πρέπει να εμποτίσουν τις αλλαγές στην παιδεία τόσο στη Γερμανία όσο και σε κάθε άλλη χώρα, που επιθυμεί την πραγματική μεταρρύθμιση σε αυτόν τον τομέα.
