Το γυναικείο σκελετό ενός «βρυκόλακα» υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν Ιταλοί ανθρωπολόγοι στη Βενετία. Στο κρανίο του σκελετού ήταν σφηνωμένο ένα τούβλο, ώστε το στόμα να μένει ανοικτό, κάτι που εικάζεται ότι είναι ένδειξη του φόβου της μεσαιωνικής Ευρώπης για τους «βρυκόλακες» που μετέδιδαν την πανώλη.
Ο Ιταλός ανθρωπολόγος, Ματέο Μπορίνι, είπε σε συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Εγκληματολογίας, που πραγματοποιήθηκε στο Ντένβερ των ΗΠΑ, ότι στο μεσαίωνα δημιουργήθηκε η φήμη πως η πανώλη μεταδιδόταν από θηλυκούς «βρυκόλακες».
Συγκεκριμένα, ο θρύλος θέλει τις γυναίκες «βρυκόλακες», να τρέφονται από τους νεκρούς που ήταν θαμμένοι κοντά τους και όταν δυνάμωναν αρκετά, να σηκώνονται από τον τάφο τους για να κυνηγήσουν τους ζωντανούς.
Γι αυτόν το λόγο, οι νεκροθάφτες έβαζαν ένα τούβλο στο στόμα του «βρυκόλακα», για να τον εμποδίσουν να τραφεί, ενώ στο συγκεκριμένο σκελετό, το τούβλο σφηνώθηκε με τέτοια ορμή που έσπασε μερικά δόντια της νεκρής γυναίκας.
Ο σκελετός ανακαλύφθηκε σε ομαδικό τάφο που δημιουργήθηκε στο νησί Λατσαρέτο Νουόβο, όταν μια επιδημία πανώλης σάρωσε τη Βενετία το 1576. Αργότερα, το 1630 η επιδημία του «μαύρου θανάτου» όπως ονομάστηκε η ασθένεια της πανώλης, προκάλεσε το θάνατο 50.000 ατόμων στην ιταλική πόλη.
Θρύλοι περί «βρυκολάκων» υπάρχουν σε πολλούς πολιτισμούς, αλλά η πιο μοντέρνα μορφή του «βρυκόλακα» έχει τις ρίζες της στα κεντρικά Βαλκάνια και τη Δυτική Ευρώπη του 18ου αιώνα.
(Πρώτη καταχώρηση: 09 Μαρτίου, 20:00)
