Δ.Κ
Το νέο βιβλίο του πρώην προέδρου της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα αποτελεί μια ελάχιστη πράξη αντίστασης.
«Κι αν δεν έχει αξία ως τέτοιο», λέει ο συγγραφέας-πολιτικός, τότε «ας το έχουν ως βοήθημα οι «Ευρωδούλοι» του μέλλοντος ή οι μοριακοί «μαζάνθρωποι» της παγκοσμιοποίησης, για να τους δείχνει πως εσκέπτοντο ή ακόμα καλύτερα πως ένοιωθαν κάποιοι Έλληνες στα χρόνια της δυστυχίας, κάποιοι που δεν ξέχασαν ούτε ξέμαθαν να αγαπούν το έθνος, τον λαό τους, τις αξίες τους, γλώσσα, θρησκεία, παράδοση, κοινωνική αλληλεγγύη, με αίσθημα αυτοεκτίμησης, «πλην χωρίς μίσος για κανέναν και με ευσπλαχνία για όλους…».
Ποια Ευρώπη; Αυτό είναι ο τίτλος του βιβλίου αλλά και το ερώτημα που θέτει ο Βύρων Πολύδωρας λίγο πριν περάσει από… γενεές δεκατέσσερις ντόπιους και ξένους «σωτήρες» της χώρας.
«…Με την ίδια θρασύτητα ο υπουργός Οικονομικών τις προάλλες εκαυχάτο ότι αν δεν έπρατταν όσα έπραξαν δουλοφρόνως οι «μνημονιακοί» της Ελλάδος η χώρα θα γινόταν Αίγυπτος! Θεέ μου,πως αντέχεις τόση ασέβεια ,αλαζονεία και βλάσφημη οίηση και προς τον λαό αυτής τη δύσμοιρης χώρας και προς εσένα,δηλαδή την ίδια την αλήθεια!…»
»…ανίχνευσα ίσως κάποιες ατραπούς σωτηρίας. Γι’αυτό και είμαι «σκεπτικιστής» ,όχι αρνητής. Γι’αυτό και ψηφίζω μετά πόνου καρδιάς και με σφιγμένα δόντια…»
»…Έτσι κατέληξα ή κατάντησα Ευρωσκεπτικιστής ,όπως θα ήθελαν να λένε κάποιοι εμπαθείς κοσμοπολίτες ή «Ευρωλιγούρηδες» ,όπως τους αποκαλούσε πρώιμα και εύστοχα με τον παροιμιώδη σαρκασμό του ο Κώστας Ζουράρις…».
»…η σωτηρία όμως αυτή δεν είναι μόνον « με το αζημίωτον» ,αυτό «ας πάει και πίσω να μην έρθει»,που λέει και ο λαός μας προκειμένου για μικρό κακό. Είναι ,δυστυχώς,η απόλυτη υποδούλωση.Σωμάτων,ψυχών και πνευμάτων. Δεν είναι μόνον το κυνήγι του κέρδους.Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι «ναρκεμπόριο». Είναι οι μαστόροι της εξάρτησης ενός λαού,ενός κράτους…»
»…σήμερα η χώρα είναι απολύτως εξαρτημένη.Και ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας.Και ως imperium και ως fiscus…»
»Γιατί όλο των ενδιαφέρον των τεχνοκρατών και κυβερνώντων στρέφεται προς αφηρημένες ,αόριστες και ασαφείς επενδύσεις των investing funds (που δεν φαίνονται άλλωστε στον ορίζοντα),αντί να στρέφεται με πλήρη ένταση προς τις συγκεκριμένες ,ορισμένες και σαφείς δράσεις πάνω στην πρωτογενή παραγωγή,που είναι φθηνή,εύκολη και ταχύρρυθμη ; Και που σώζει; Και που υποστηρίζεται με Ευρωπαϊκά κονδύλια που μένουν αδιάθετα;Τι συμβαίνει επιτέλους;…»
»…Σήμερα με την Τρόϊκα δεν υπάρχει διάλογος. Ούτε όροι και συνθήκες διαπραγμάτευσης.Υπάρχει δυστυχώς σε πολλές παραλλαγές το δίκαιο του ισχυρότερου. Καταπιεστικά και καταδυναστευτικά επιβαλλόμενο. Ως εν πολέμω…».
Τα υπόλοιπα στο βιβλίο…
