Ποιος είπε ότι η Σκέψη είναι αόρατη;
Ποιος είπε ότι οι Σκέψεις είναι αόρατες;
Ας όψονται τα Συναισθήματα -αλλά ενίοτε κι η απουσία τους-
που προδίδουν τι υπάρχει στο μυαλό μας
και φανερώνουν τις κρυπτόμενες εγκεφαλικές διεργασίες μας.
Η Αλήθεια και το Ψέμα έχουν την ιδιότητα να σωματοποιούνται
(με διαφορετικά χαρακτηριστικά, βεβαίως),
η «Γλώσσα τού Σώματος» αποτελεί δομική ανθρώπινη (απο)κωδικοποίηση,
το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη «Γλώσσα τής Γλώσσας»
όπως αρέσκομαι παρηχητικώς να προσδιορίζω την «Αποκρυπτογράφηση των Λέξεων».
Εν κατακλείδι, δείξε μου τις λέξεις σου, να σού πω τι σκέφτεσαι, τι αισθάνεσαι.
…
Η πρόσφατη «ανακοίνωση αθωότητας» που εξέδωσε ο πρώην Υπουργός Μεταφορών,
δημοσιεύθηκε μεν σε άπαντα τα εγχώρια «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης»
αλλά ουδείς επεσήμανε και έδωσε σημασία σε μία κομβική λεπτομέρεια.
Ιδού η γραπτή δήλωση που έκανε ο «Τεμπάρχης»:
«Σήμερα (Τετάρτη 30/4) ανακοινώθηκε η διαβίβαση προς τη Βουλή,
της δικογραφίας για το δυστύχημα των Τεμπών.
Ο Εφέτης Ανακριτής Λάρισας
-χωρίς να κάνει κάποια αξιολόγηση ή να διατυπώνει οποιαδήποτε κατηγορία-
ζητά από τη Βουλή να εκτιμήσει
αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες των διατελεσάντων υπουργών.
Είμαι βέβαιος για την αθωότητά μου.
Όπως έχω δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν,
είμαι στη διάθεση των Αρχών ώστε να λάμψει η Αλήθεια.».
Ο «Διασφαλιστής της Ασφάλειας των Τρένων».
Ο κραδαίνων το δάχτυλο στις 20 Φεβρουαρίου 2023.
Ο κλαψουρίζων την 1η Μαρτίου 2023,
όταν είχε προσέλθει στον τόπο τού πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Ο προσχηματικώς παραιτηθείς,
καθώς εγνώριζε ότι σε ελάχιστες εβδομάδες θα διαλυόταν η Βουλή
λόγω των επικείμενων εθνικών εκλογών που θα διεξάγονταν τον Μάϊο.
Ο αναισχύντως εξουσιομανής,
που έβαλε ξανά υποψηφιότητα για βουλευτής
αδιαφορώντας για την «Εθνική Τραγωδία» που έλαβε χώρα επί τής θητείας του.
Ο ασεβής θριαμβολογών,
που ετόλμησε να ξεστομίσει την ποταπή φράση «Τα Κάστρα δεν πέφτουν.»,
επειδή μερικοί ανάλγητοι οπορτουνιστές ψηφοφόροι
έβαλαν σταυρό δίπλα στο ονοματεπώνυμό του
και μαγαρίσανε τούς 57 σταυρούς που αντιστοιχούν στους νεκρούς τής διασφάλισής του
(άραγε, αν στο σιδηροδρομικό δυστύχημα είχαν σκοτωθεί τα παιδιά τους,
αυτοί οι «Ιδεολόγοι τής Δεκάρας» θα ψηφίζανε ξανά τον εκλεκτό τους
ή θα πρέπει να τούς χτυπήσει κι αυτούς η Μοίρα για να αποκτήσουν συνείδηση;).
Ο κλαψουρίζων «Τεμπάρχης», λοιπόν,
που ακόμη και στη συνέντευξη Τύπου χρησιμοποιούσε «σκονάκι»
για να επενέδυε με κίβδηλο συναίσθημα την υποκριτική παραίτησή του,
δηλώνει «…στη διάθεση των Αρχών ώστε να λάμψει η Αλήθεια.».
Ιδού το θλιβερό «“Σκονάκι” Συναισθήματος»,
-το οποίο εκ παραδρομής είχε διαμοιραστεί από το δικό του γραφείο Τύπου,
χωρίς να περικοπούν οι «Οδηγίες τής Κλάψας»-
και αμέσως μετά θα μπούμε στο κυρίως θέμα μας…
Πάμε τώρα στην εξαιρετικώς σημαντική λεπτομέρεια
που εκπορεύεται από την πρόσφατη «ανακοίνωση αθωότητας»,
πάμε να δούμε πού κρύβεται η Ουσία
και πώς το Ψέμα αποτυγχάνει παταγωδώς στην απέλπιδα μεταμφίεσή του.
Η επίμαχη διατύπωση που προδίδει την Αλήθεια,
είναι η φράση «Είμαι βέβαιος για την αθωότητά μου.».
Ναι, αυτή η φαινομενικώς «αθώα» φράση μαρτυρά την «Πολιτική Ενοχή»,
διότι εκφεύγει παντελώς από τούς μινιμαλιστικούς κώδικες που χρησιμοποιεί η Ειλικρίνεια.
Όταν είσαι Αθώος, λες «Είμαι Αθώος.». ΤΕΛΟΣ.
Όταν διαθέτεις μία ιδιότητα, την οποιανδήποτε ιδιότητα,
χρησιμοποιείς το βοηθητικό ρήμα «Είμαι»
και κατόπιν δηλώνεις μονολεκτικώς κι αδιαπραγματεύτως την ιδιότητά σου.
Όμως εδώ τι παρατηρούμε..;
Διαπιστώνουμε ότι η Αθωότητα δεν αποτελεί ιδιότητα,
αλλά μία φλύαρη πεποίθηση που στηρίζεται σε πιθανοτικές προσεγγίσεις
και εκπέμπει απόλυτη συναισθηματική αποστασιοποίηση από την Τραγωδία.
Θέτω ευθύς αμέσως στην κρίση σας το απλοϊκότερο των παραδειγμάτων,
ώστε ακόμη κι ο πιο ανυποψίαστος πολίτης να αντιληφθεί τη σοβαρότητα τού ζητήματος.
Για φανταστείτε, λοιπόν,
να μού απευθύνετε την ερώτηση «Πώς σε λένε;»
κι εγώ -αντί να σάς απαντήσω «Λέγομαι Γιώργος.»-
να σάς πω «Είμαι βέβαιος ότι λέγομαι Γιώργος.».
Πώς θα αντιδρούσατε σε μία τέτοια συνθήκη;
Δύο είναι τα τινά:
Θα σκεφτόσασταν ότι είμαι τρελός
ή ότι είμαι κακοποιός με καμιά δεκαριά πλαστές ταυτότητες στην κατοχή μου
και με άλλα τόσα ψεύτικα ονόματα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά,
καθίσταται ιδιαιτέρως χρήσιμη η ανάλυση των (πιθανών) λόγων
που ο «Τεμπάρχης» προέβη στη συγκεκριμένη αποστροφή.
Ενδεχομένως να είναι ένας απολύτως προσανατολισμένος νομικισμός,
ο οποίος αδιαφορεί παντελώς για την Κοινωνία
και απευθύνεται τεχνηέντως στη Θέμιδα,
φιλοτεχνώντας ένα θεσμικό προφίλ που ίσως να αποδειχθεί ιδιαιτέρως χρήσιμο
στην περίπτωση που υπάρξει παραπομπή σε δίκη.
Ενδεχομένως να είναι ένας απολύτως προσανατολισμένος νομικισμός,
ο οποίος -κλείνει μεν με νόημα το μάτι στη Δικαιοσύνη, αλλά συνάμα…-
προσπαθεί να χειραγωγήσει συναισθηματικώς την Κοινωνία
και να κατευνάσει τη διαρκώς κλιμακούμενη οξύτητα των αντιδράσεων,
ευελπιστώντας να ξεγελαστούν μερικοί αφελείς από την επιτηδευμένη ταπεινότητα.
Όπως και να ’χει, όμως, ό,τι κι αν ισχύει από τα δύο ενδεχόμενα,
είναι σίγουρος ο Νομικισμός.
Σε αμιγώς ανθρώπινο επίπεδο τώρα,
η υποτονική διατύπωση «Είμαι βέβαιος για την αθωότητά μου.»
αντί για την αδιαπραγμάτευτη και θαρραλέα δήλωση «Είμαι αθώος.»,
εκπέμπει Ανασφάλεια, Ταραχή, Εσωτερική Πάλη, Αυθυποβολή Αθωότητας,
ο Φόβος κυριαρχεί και απέχει ελάχιστα από το σημείο να γίνει «Τρόμος».
Τα σημάδια είναι ήδη πανελληνίως κατατεθειμένα,
ο κλαψουρίζων πολιτικάντης έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του
και γνωρίζουμε με απόλυτη ακρίβεια την περσόνα του,
τα γόνατα τρέμουν, η «Ώρα τής Πληρωμής» είναι κατάρα,
η Ευθύνη είναι άγνωστη έννοια όταν ανήκεις σε «τζάκι»,
η «Ανακοίνωση Αθωότητας» μετατρέπεται σε «Ανακοίνωση Ενοχής»
(τονίζω ότι -καθ’ όλην τη διάρκεια τού παρόντος πονήματος-
χρησιμοποιώ τη λέξη «Ενοχή»
σημειολογώντας αποκλειστικώς στο «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα»
κι ουδόλως επιχειρώ να εκδώσω ετυμηγορίες που ανήκουν στη Βουλή και στη Δικαιοσύνη).
ΥστερόΓιωργο..:
Μία παιδοκτόνος μιλάει για τα νεκρά μωρά της χωρίς να κλαίει, χωρίς να συγκινείται,
διότι τα έχει δολοφονήσει η ίδια.
Ένας δολοφόνος μιλάει για το θύμα που ο ίδιος έχει εξαφανίσει,
χρησιμοποιώντας τον παρελθοντικό χρόνο «ήταν»,
ενώ ακόμη το θύμα βρίσκεται σε καθεστώς αναζήτησης από τις Αρχές.
Ένας δολοφόνος αποφεύγει να ξεστομίσει ευθαρσώς τη δήλωση «Είμαι αθώος.»
και προβαίνει στη διατύπωση «Είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις εις βάρος μου.»,
επειδή ο ίδιος έχει φροντίσει να εξαφανίσει τις αποδείξεις εις βάρος του.
…
Κάθε πράξη έχει το δικό της λεξιλόγιο.
Κάθε ενοχή έχει το δικό της λεξιλόγιο.
«Είμαι βέβαιος για την αθωότητά μου.»,
διατείνεται ο πάλαι ποτέ κομπάζων «Διασφαλιστής τής Ασφάλειας των Τρένων»,
αλλά οι πενθούσες οικογένειες και (σχεδόν) σύσσωμη η Ελληνική Κοινωνία
δίνουν ομοφώνως και εκκωφαντικώς
τη μοναδική απάντηση που περιποιεί τιμή και μνήμη στους 57 νεκρούς:
ΕΝΟΧΟΣ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
