Είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και μάλιστα η κυβερνητική πλειοψηφία προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μία γυναίκα. Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου πρόεδρος του ΣτΕ δεν χαρακτηρίζεται από μία σαφή κομματική και ιδεολογική τοποθέτηση.
Θα μπορούσε μάλιστα να καταλήξει ο παρατηρητής των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα πως η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου δεν έχει ένα πολιτικό ιστορικό που να την τοποθετεί στην ευρύτερη κεντροδεξιά ενώ αντίθετα υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως η ανώτερη δικαστικός κινήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής της περισσότερο στα μονοπάτια της ελληνικής κεντροδεξιάς. Υπό αυτήν την έννοια η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου δεν είναι μια κομματική υποψήφια, ούτε ταυτίζεται με τη Νέα Δημοκρατία. Επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Γιατί την επέλεξε ο πρωθυπουργός
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές: «μέχρι σήμερα έχει καταγράψει και μια άλλη πρωτιά: είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι μια επιλογή από το μέλλον και συμβολίζει τη νέα εποχή στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μια εποχή ανάδειξης σε κορυφαία αξιώματα προσώπων από ένα ευρύτερο κοινωνικό και ιδεολογικό φάσμα που έχουν ξεχωρίσει στον τομέα τους. Η επαγγελματική και κοινωνική διαδρομή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου την καθιστούν μια εξαιρετική πρόταση».
«Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου είναι μία πρόταση ενωτική, υπερκομματική, προοδευτική. Και έχει όλες τις προϋποθέσεις να ψηφιστεί από το σύνολο των βουλευτών» τόνισε ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας την πρότασή του για πρόεδρο της Δημοκρατίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ολόκληρο το διάγγελμα του πρωθυπουργού:
«Με ευθύνη, τόλμη, αλλά και μεγάλη αισιοδοξία, ανακοινώνω, σήμερα, την πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και μιλώντας πάντα στη γλώσσα της αλήθειας, επιθυμώ να εξηγήσω στον Ελληνικό λαό την επιλογή μου.
Η απόφαση που κλήθηκα να πάρω δεν ήταν καθόλου εύκολη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι, κατά το Σύνταγμα, ρυθμιστής του πολιτεύματος. Ενσαρκώνει την ενότητα του Έθνους.
Και γι’ αυτό οφείλει να έχει αίσθηση καθήκοντος. Ώστε να υπηρετεί άξια το θεσμικό βάρος του αξιώματός του.
Πρέπει, επίσης, να διαθέτει γνώσεις, κύρος και διεθνή εμπειρία. Ώστε να συνδράμει δημιουργικά στην εσωτερική ζωή της χώρας. Αλλά και να την εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση στο εξωτερικό.
Ο Καταστατικός μας Χάρτης δεν επιφυλάσσει στον Πρόεδρο ουσιαστικές αρμοδιότητες. Αυτό, όμως, καθιστά τον συμβολισμό της επιλογής του ακόμα πιο σημαντικό.
Και σε μια εποχή που ο τόπος μας αφήνει πίσω την κρίση και κάνει πράξη την εθνική του αναγέννηση, έκρινα ότι το πρόσωπο του ανώτατου άρχοντα πρέπει να συμβαδίζει με αυτήν την πορεία: Όλοι μαζί ανοίγουμε ένα μεγάλο παράθυρο στο μέλλον. Με πρώτον, τον πρώτο πολίτη.
Ο πολίτης είναι γένους αρσενικού. Η Δημοκρατία, η Ελλάδα και η Πρόοδος, ωστόσο, είναι γένους θηλυκού. Και αυτές μάς καλούν στην μεγάλη υπέρβαση.
Θεωρώ ότι είναι η ώρα να αποκτήσει η πατρίδα μας μία άξια Ελληνίδα στην κορυφαία πολιτειακή της θέση: Προτείνω, λοιπόν, για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, την πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι μία εξαίρετη νομικός με διεθνείς περγαμηνές, δικαστής με λαμπρή πορεία στο ανώτατο δικαστήριο, του οποίου έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος. Με πρόταση, μάλιστα, του προηγούμενου πρωθυπουργού και με ομόφωνη απόφαση της κυβέρνησής του.
Έχει μακρά θητεία στο 5ο τμήμα του δικαστηρίου, όπου διαμορφώθηκε μία πρωτοποριακή νομολογία για τα σωστά όρια μεταξύ της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης. Η ίδια, άλλωστε, διετέλεσε και Πρόεδρος της Εταιρίας Δικαίου του Περιβάλλοντος.
Διακρίνεται για τη μετριοπάθειά της. Την ευθυκρισία της. Αλλά και το ενδιαφέρον της για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, με τα οποία έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως.
Όλοι αναγνωρίζουν τις δημοκρατικές αναφορές και την κοινωνική ευαισθησία της. Και, από όσο ξέρω, δεν προέρχεται από τη δική μας πολιτική οικογένεια.
Μία ανώτατη δικαστής στο ύπατο αξίωμα της χώρας, σηματοδοτεί την προσήλωσή μας στην Δικαιοσύνη ως κεντρικού αρμού της Δημοκρατίας. Τη διάθεση της κοινωνίας να αρθεί πάνω από διχασμούς και κομματισμούς και να ζήσει με κανόνες, ασφάλεια και ευημερία.
Αλλά και στο μέτωπο των διεθνών μας σχέσεων, αναδεικνύει το σταθερό προσανατολισμό της Ελλάδος να αντιμετωπίζει τις εθνικές προκλήσεις ειρηνικά και πάντα με γνώμονα το Δίκαιο.
Και ναι, η κυρία Σακελλαροπούλου είναι γυναίκα. Διακεκριμένη επιστήμων και ενεργός πολίτης. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται ακόμα από πολλές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Έ, λοιπόν, αυτό αλλάζει, ξεκινώντας από την κορυφή. Στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η Ελληνίδα παίρνει τη θέση που της αξίζει.
Δεν είναι πολλές οι εμβληματικές ευκαιρίες που έχει ένας πρωθυπουργός να αφήσει το προσωπικό του αποτύπωμα για το μέλλον.
Η επιλογή της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι μια από αυτές. Και είμαι περήφανος που την εισηγούμαι, ως ένα τολμηρό βήμα όλων μας προς το αύριο.
Σέβομαι απόλυτα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που ολοκληρώνει τη θητεία του. Προβληματίστηκα πολύ. Όμως, είμαι σίγουρος ότι η τελική μου απόφαση είναι η ορθή.
Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι μία πρόταση ενωτική, υπερκομματική, προοδευτική. Και έχει όλες τις προϋποθέσεις να ψηφιστεί από το σύνολο των βουλευτών, τιμώντας στο πρόσωπό της την σύγχρονη Ελληνίδα.
Καλώ τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να εξετάσουν την προσωπικότητα της υποψηφιότητας που προτείνω. Το επιστημονικό έργο, αλλά και την κοινωνική παρουσία μίας αυτοδημιούργητης γυναίκας με καταγωγή από την Ξάνθη, που ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη για να κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση.
Τις καλώ επίσης, να σκεφτούν και την αντίληψη που εκπέμπει η εισήγησή μας: Για Πρόεδρο της Βουλής πρότεινα τον κ. Τασούλα ο οποίος εξελέγη με 283 ψήφους, τις περισσότερες που έλαβε ποτέ κανείς σ’ αυτήν τη θέση.
Και πρόσφατα, η Βουλή έδωσε τη δυνατότητα της ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους, με 288 ψήφους.
Σήμερα, αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη της πρότασής μου. Στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, όλοι θα αναλάβουμε την ευθύνη του τελικού αποτελέσματος.
Εύχομαι από καρδιάς, να αποτυπώσει τη συναίνεση, που τόσο επιθυμούν οι Έλληνες. Σε μία κρίσιμη συγκυρία, η παρούσα Βουλή έχει τη δυνατότητα να γράψει ιστορία. Και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει!»
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη
Σακελλαροπούλου: Άκρως τιμητική η επιλογή του Πρωθυπουργού στο πρόσωπό μου
Άκρως τιμητική, χαρακτήρισε η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου με δήλωσή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, την επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να την προτείνει εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ ως υποψήφια για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, τονίζοντας ότι «με την πρόταση αυτή τιμάται, στο πρόσωπό μου, τόσο η Δικαιοσύνη όσο και η σύγχρονη Ελληνίδα».
Η δήλωση της κυρίας Σακελλαροπούλου έχει ως εξής:
«Ευχαριστώ θερμά τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την άκρως τιμητική επιλογή να με προτείνει, εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, ως υποψήφια για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πιστεύω ότι με την πρόταση αυτή τιμάται, στο πρόσωπό μου, τόσο η Δικαιοσύνη όσο και η σύγχρονη Ελληνίδα. Με αίσθημα ευθύνης αποδέχομαι την πρόταση και, σε περίπτωση εκλογής μου, θα αφιερώσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε να υπηρετήσω το υψηλό καθήκον, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα.Θεωρώ αυτονόητο και δηλώνω ότι, από τη στιγμή αυτή, απέχω από την άσκηση των δικαστικών μου καθηκόντων».
Το who is who της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου από τον Οκτώβριο του 2018 υπηρετεί στην θέση της προεδρίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία του ΣτΕ.
Γεννήθηκε το 1956 στη Θεσσαλονίκη. Η καταγωγή της οικογένειάς της είναι από τη Σταυρούπολη Ξάνθης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Paris II. Εισήλθε ως Εισηγήτρια στο Συμβούλιο της Επικρατείας και εν συνεχεία προήχθη διαδοχικά σε Πάρεδρο (1988) και Σύμβουλο (2000).
Τον Οκτώβριο του 2015 τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, ενώ τον Οκτώβριο του 2018 τοποθετήθηκε ομόφωνα στη θέση της Προέδρου του ΣτΕ.
Έχει συμμετάσχει στην Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, της οποίας έχει διατελέσει γενική γραμματέας (1985-1986), αντιπρόεδρος (2006-2008) και πρόεδρος (1993-1995, 2000-2001).
Κατά καιρούς αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει συμμετάσχει στη συγγραφή του βιβλίου «Οικονομική κρίση και προστασία του περιβάλλοντος στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας».
Ο αείμνηστος πατέρας της, Νικόλαος Σακελλαρόπουλος, διετέλεσε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, ενώ ήταν μέλος της σύνθεσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση Ανδρέα Παπανδρέου – Γιώργου Κοσκωτά και για κάποιο διάστημα μάλιστα προήδρευσε.
Η Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου ήταν μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωσταντίνου για την λίστα Λαγκάρντ, από την οποία αφαιρέθηκαν τα ονόματα δύο συγγενικών του προσώπων (εξαδέλφες του).
Ως σύμβουλος Επικρατείας ήταν εισηγήτρια σε πολλές μεγάλες υποθέσεις όπως είναι η εκτροπή του Αχελώου ποταμού στον Θεσσαλικό κάμπο, των μεταλλείων Χρυσού στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής, στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όπου με απόφασή της διασώθηκαν ως διατηρητέα, κ.λπ.
Παράλληλα, από το 2005 διδάσκει στην Εθνική Σχολή Δικαστών Δίκαιο του περιβάλλοντος.
Το όνομα της είχε ακουστεί κατά τη θητεία του Νικόλαου Σακελλαρίου, καθώς – μαζί με τον τότε αντιπρόεδρο Χρήστο Ράμμο – είχε παραιτηθεί από την Ένωση Δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, επικρίνοντας τόσο τη στάση του Προέδρου του δικαστηρίου περί ματαιώσεως της Ολομέλειας για τις τηλεοπτικές άδειες, με επίκληση του «κλίματος» που είχε δημιουργηθεί, όσο και την υποστηρικτική προς τον Πρόεδρο του ΣτΕ ανακοίνωση της Ένωσης.
Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής (1993-1995). Δίδαξε δίκαιο περιβάλλοντος στην Εθνική Σχολή Δικαστών (2005-2014). Ορίσθηκε μέλος της επιτροπής Εισαγωγικού και Εξαγωγικού Διαγωνισμού της σχολής αυτής και διετέλεσε μέλος του συμβουλίου σπουδών (2010-2013).
Διετέλεσε πρόεδρος του πειθαρχικού συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών (2013-2015). Από τον Μάρτιο του 2015 είναι πρόεδρος του επιστημονικού σωματείου «Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος».
Γνωρίζει άριστα αγγλικά και γαλλικά.
Έχει συγγράψει άρθρα που αναφέρονται σε ζητήματα συνταγματικού δικαίου και δικαίου του περιβάλλοντος και έχει εισηγηθεί σχετικά θέματα σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Ενδεικτικά:
- «Η Βιώσιμη Διαχείριση των Υδατικών Πόρων» (Νόμος και Φύση, Σεπτ. 2006)
- «Η απουσία δασολογίου και χωροταξικού σχεδιασμού και η εκτός σχεδίου δόμηση: Η πραγματική απειλή για τα δάση» (ΔΣΘ, ΓΕΩΤΕΕ, Πανελλήνιος Σύλλογος Δασολόγων, 9-10.3.2007)
- «Ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων και το άρθρο 100 παρ. 5 του Συντάγματος. Δικονομική οργάνωση ή περιορισμός του διάχυτου ελέγχου» (Όμιλος Αριστόβουλου Μάνεση, Η’ Επιστημονικό Συμπόσιο, 16-17.3.2007)
- «Πολεοδομικές αρμοδιότητες και Σύνταγμα» (ΕΣΔΙΛ, 2007)
- «Η Προστασία των Δασών και η Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας» (Η Προστασία του Περιβάλλοντος στο Δίκαιο και στην Πράξη, ΙΜΔΑ 2008)
- «Χωροταξία και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» (ΘΠΔΔ, 2.2014)
- Οικονομική κρίση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (6.2.2014)
- «Η αυθαίρετη δόμηση και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας μέχρι και το νόμο 4014/2011» (Συνέδριο Ένωσης Μελών ΝΣΚ και ΕΑΑΔΗΣΥ, 10-12.10.2014)
- «Μνημεία και Υποδομές: Ανθρώπων Έργα» (ΕΜΕΔΙΤΕΚΑ, 22.4.2015)
- «Κρίση και Ανθεκτικότητα του Συντάγματος» (Εφημερίδα Διοικητικού Δικαίου,
- 1/2016)
- «Η στάση του Συμβουλίου της Επικρατείας και η φέρουσα ικανότητα» (Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, 6.5.2015)
- «Περιβάλλον και Ανάπτυξη: Σταθμίσεις και Δικαστικός έλεγχος» (Νόμος και Φύση, 2016)
- «Δικαστική Δεοντολογία» (Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου, 17.3.2016),
- «Από τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας στα διατηρητέα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου: Η μνήμη που αντιστέκεται» (ΕΕΔΠ, Τιμητικός Τόμος Κ. Μενουδάκου, 2016)
- Το Σύνταγμα και η εφαρμογή του (9.2.2017)
- Τα Συντάγματα του Αγώνα: Το δίκαιο της ελευθερίας (26.4.2017)
- Βήματα εξέλιξης του ακυρωτικού ελέγχου (13.6.2017)
- Δικαστική εκπαίδευση, Πολιτεία και Κοινωνία (14.6.2017)
- Αναζητώντας τον χαμένο δημόσιο χώρο (29.11.2017)
- Η συνταγματική διάσταση των δικαστικών ενώσεων (9.12.2017)
- Η νομολογία του ΣτΕ για τον σχεδιασμό και τη διαχείριση του θαλάσσιου και παράκτιου χώρου (24.1.2018)
- Σκέψεις για μια σύγχρονη και αποτελεσματική δικαιοσύνη (7.2.2018)
- Περιβαλλοντικό Σύνταγμα και ΣτΕ στα χρόνια της κρίσης (Νόμος και Φύση, 12.2.2018)
- Ενέργεια και επενδύσεις στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (22.3.2018)
- Ο ακυρωτικός έλεγχος και οι νεώτερες εξελίξεις της νομολογίας (13.3.2018).
