*** Σήμερα ολοκληρώνω τη διλογία πολιτικών άρθρων,
που αφορά στο αποτέλεσμα των κυριακάτικων Εκλογών·
ως Αριστερός και ως πολίτης που από το 2015 ψηφίζω τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
θεώρησα ότι όφειλα εχθές να ξεκινήσω με Αυτοκριτική,
ώστε στη συνέχεια να έχω και το δικαίωμα στην Κριτική.
Όπερ και εγένετο…
(όταν ολοκληρώσετε την ανάγνωση τού παρόντος πονήματος,
μπορείτε να ανατρέξετε στο πρώτο μέρος,
με τίτλο «Οι 4+1 “Κερκόπορτες” που οδήγησαν τον “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.” στη Συντριβή”,
κάνοντας «κλικ» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://www.zougla.gr/media/article/i-41-kerkoportes-pou-odigisan-ton-siriza-sti-sintrivi).
Όπως είχα προαναγγείλει,
ο χθεσινός επίλογός μου θα απετελούσε τη σημερινή εισαγωγή·
η διατύπωση «4+1 “Κερκόπορτες”» δεν ήταν ένα μιντιακό κολπάκι
για να δημιουργούταν στους αναγνώστες η αίσθηση τού «bonus»,
αλλά με αυτόν τον τρόπο διεχώριζα τη «Συμφωνία των Πρεσπών»
από τα υπόλοιπα ζητήματα που εζημίωσαν την Κυβέρνηση τής Αριστεράς.
Ορίστε, λοιπόν, πώς έκλεινα την τοποθέτησή μου..:
Είναι τραγικό,
ότι η σημαντικότερη προσφορά τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»
κατά τη διάρκεια τής τετραετούς διακυβέρνησής του,
αξιολογείται τόσο αρνητικά, από τόσους πολλούς νεοέλληνες.
Είναι τραγικό να προτείνεσαι για «Νομπέλ Ειρήνης»
και οι μεσαιωνόπληκτοι εγκέφαλοι να γίνονται πολέμιοί σου.
Είναι τραγικό να σώζεις ό,τι σώζεται
και να σε κατηγορούν επειδή δεν έσωσες και αυτά που δεν γινόταν να σωθούν.
Είναι τραγικό να γράφεις Ιστορία
και να σε καταδικάζουν αυτοί που έχουν μείνει στην Προϊστορία.
…
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα αποτελέσει κομβικό στοιχείο
για το αυριανό μου άρθρο.
Όπως -πιθανότατα θα θυμάστε-
στην αρχή ετούτου τού πονήματος έκανα λόγο για την Αυτο-Κριτική
που δίνει και το Δικαίωμα στην Κριτική.
Η Αυτοκριτική έγινε· τώρα έπεται η Κριτική.
Και προαναγγέλλω ότι θα είναι εξαιρετικά σκληρή,
διότι έχω διαχρονικά ανοιχτό πόλεμο με τούς Τιμητές.
Και ποιοι είναι εν’ προκειμένω οι «Τιμητές»;
Είναι αυτοί οι αισχροί και άτιμοι νεοέλληνες,
που την Αιτία την αντιμετωπίζουν ως Αφορμή.
Είναι αυτοί οι ύπουλοι και αποσπασματικοί φιλοτομαριστές,
που δεν κατηγορούν τη Δούρου, τον Βασιλειάδη, τον Πολάκη,
επειδή έκαναν μεγάλα λάθη
(όπως, δηλαδή, ορίζει η Αντικειμενικότητα),
αλλά επειδή έκαναν μεγάλα λάθη πολιτευόμενοι με τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Αν δώσεις στον Τιμητή μία Πράξη και δύο Σημαίες,
θα τον ακούσεις να δίνει δύο διαφορετικές Ερμηνείες.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
…
Πάμε τώρα να δούμε τη φωτογραφία που τραβήχτηκε το 2014
και επέλεξα να αποτελεί εικονοποίηση τού σημερινού άρθρου μου…
Σε αυτό το στιγμιότυπο απεικονίζεται και συμπυκνώνεται ο Νεοέλληνας Μαλάκας.
Την εποχή που η χώρα επλήττετο από κύμα χιλιάδων αυτοκτονιών,
την εποχή που η Ηθική-Κοινωνική-οικονομική Κρίση βρισκόταν στο ζενίθ της
λόγω τής υποτελούς και αισχρής συγκυβέρνησης
που είχαν συγκροτήσει η «Νέα Δημοκρατία» και το «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»,
την εποχή που είχε μετατραπεί σε καθημερινό φαινόμενο
η εικόνα ανθρώπων που ψάχναν’ για τροφή στα σκουπίδια,
αυτήν ακριβώς την εποχή ο Νεοέλληνας Μαλάκας έψαχνε στα σκουπίδια
φορώντας την μπλούζα τού κόμματος
που τον είχε αναγκάσει να ψάχνει στα σκουπίδια.
Προσοχή: Επ’ ουδενί απευθύνω τον ανωτέρω χαρακτηρισμό
προς τούς πολίτες που ψηφίζουν τη «Νέα Δημοκρατία»,
ούτε έχω την παραμικρή διάθεση να χυδαιολογήσω
και να χρησιμοποιήσω το δημόσιο βήμα μου για να καθυβρίζω από καθέδρας·
ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποιώ
είναι απλώς η Καταγραφή τής Πραγματικότητας
που εκφράζει η συγκεκριμένη φωτογραφία
και θα έπρεπε -για να το πω σχηματικά-
να μηνύσει η «Νέα Δημοκρατία» τον εικονιζόμενο νεοέλληνα
για «συκοφαντική δυσφήμιση».
Στον προσδιορισμό «Νεοέλληνας Μαλάκας»,
η βαρύτητα τής Ύβρεως εμπεριέχεται στο «Νεοέλληνας» και όχι στο «Μαλάκας».
Ο «Νεοέλληνας» είναι η Ύβρις.
Διόλου τυχαίο που αυτό το θλιβερό φαινόμενο,
αυτό το αποκρουστικό είδος πολίτη,
το κατέγραψε με καταπληκτικά αποδομητικό τρόπο ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης
στην ομώνυμη κοινωνική ηθογραφία-ωδή του.
…
Ο Νεοέλληνας είναι (ακρο)δεξιούλης, είναι μικροαστός, είναι δήθεν,
είναι «Ξέρεις ποιος είμ’ εγώ;», είναι ψεύτης, υποκριτής
(«…μαζοχιστής, αντιπρόσωπος», όπως λέει η περιβόητη «παρατραγουδιάρικη» ατάκα).
Ο Νεοέλληνας είναι δύστυχος τρίπτυχος·
διαχρονικά κάπηλος, κραδαίνει το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»,
αλλά ευχαρίστως ασπάζεται τον Δωσιλογισμό
αν διαπιστώσει ότι εκεί είναι τα συμφέροντά του.
Ο Νεοέλληνας είναι Χομπίστας των Σκουπιδιών,
Λομπίστας τής Υποτέλειας,
Ιδεολόγος τής Δεκάρας,
Αθωωτής τής «Siemens», τού Πρεζεμπορίου και τής Παιδοφιλίας.
Τελειωμένος Κλάψας,
που παριστάνει τον «Υπερήφανο Λαό»
και ψηφίζει αυτούς που τον πέταξαν στα σκουπίδια.
Η Καθημερινότητα τού Νεοέλληνα είναι Καθαρόαιμα Ανθελληνική.
Το αισχρό ον που τάχα κόπτεται για τη Μακεδονία
και μέμφεται τον Αλέξη Τσίπρα
για τη μεγαλύτερη μαγκιά που έχει κάνει Έλληνας πολιτικός τα τελευταία 50 χρόνια
(η προηγούμενη τεράστια μαγκιά ανήκει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή,
ο οποίος οριστικοποίησε την ένταξη τής χώρας μας στην «Ε.Ο.Κ.» το 1981),
αυτό το ίδιο ον βυσσοδομεί σε κάθε ευκαιρία κατά τής Πατρίδας.
Συμμετέχει με χαρακτηριστική ευκολία και απουσία τύψεων στη Διαφθορά,
στη Δολοπλοκία, στην Αναξιοκρατία, στον Ρασπουτινισμό.
Ο Νεοέλληνας είναι αμόρφωτος, αμαθής ή ημιμαθής, απαίδευτος, ακαλλιέργητος,
και νομίζει ότι επιλέγοντας στα «social media» ένα αρχαιοπρεπές όνομα
και βάζοντας ως «avatar» μια περικεφαλαία,
αυτομάτως ανοίγει δίαυλο επικοινωνίας με τον Σωκράτη, με τον Πλάτωνα,
με τον Δημοσθένη, με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Γελάει κι ο Βουκεφάλας…
*** Για να κλείσω το θέμα με τη «Συμφωνία των Πρεσπών»,
θα επαναλάβω δυο λόγια που έχω γράψει σε παρελθόντα άρθρα μου…
Όχι, ούτε σε ’μένα αρέσει,
που το όνομα «Μακεδονία» εμπεριέχεται πλέον
στον γεωγραφικό προσδιορισμό μιας άλλης χώρας.
Όμως, η Αριστερή Κυβέρνηση επέτυχε το καλύτερο δυνατό,
σε ένα θέμα που σοβούσε επί δεκαετίες
με ευθύνη των κυβερνήσεων τού «ΠΑ.ΣΟ.Κ.» και τής «Νέας Δημοκρατίας»,
και που ο χρόνος λειτουργούσε με γεωμετρική πρόοδο υπέρ τής γείτονος χώρας.
Ο (ακρο)δεξιούλης Νεοέλληνας ουδόλως νοιάζεται για την Ιστορία τής Μακεδονίας
και εν’ γένει για την Ιστορία τής Ελλάδας.
Ένας «wanna be τσιφλικάς» είναι ο Νεοέλληνας·
εν’ προκειμένω,
από το χρονίζον θέμα με τη χρήση τού ονόματος «Μακεδονία»,
τεκμηριώθηκε -κατά την προσωπική μου άποψη- η εξής σχέση..:
Οι Σκοπιανοί είναι Επαίτες Ιστορίας
και οι Νεοέλληνες είναι Επαίτες Γεωγραφίας.
Συνελόντι ειπείν,
ο διαθέτων αμοιβαδική νοημοσύνη και κορυβαντική υστερία Νεοέλληνας,
τρέφεται με ιμπεριαλιστικά οράματα τού τύπου
«Θα μπει ο Εξαδάκτυλος στην Πόλη και θα πνιγεί το βουβάλι στο αίμα.».
Φαντάζομαι θα είδατε τι εψήφισε ένα ποσοστό τού Εκλογικού Σώματος
και θα φρίξατε κι εσείς όσο έφριξα κι εγώ.
Δεν γίνομαι πιο συγκεκριμένος
(για να μη φωτογραφίσω με μηνύσιμο τρόπο το πανηλίθιο τμήμα τής Κοινωνίας),
αλλά θα θέσω αορίστως το ακόλουθο ερώτημα
και είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε τα πάντα..:
Αυτό το πανηλίθιο τμήμα τής Ελληνικής Κοινωνίας,
αν έπρεπε να ψηφίσει «Νέα Δημοκρατία» ή «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
ποιο από τα δύο κόμματα λέτε ότι θα επέλεγε;
(είναι βέβαιο ότι όλοι δίνουμε την ίδια απάντηση)
*** Ναι, γίναν’ και πολλά λάθη από αυτήν την Κυβέρνηση·
άλλα μεγάλα και άλλα μικρά.
Όμως, γίναν’ και κάποια σωστά,
τα οποία είναι κεφαλαιώδους σημασίας για κάθε Έλληνα
και… ακέφαλης σημασίας για τον Νεοέλληνα.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες
η Διαφθορά αισθάνθηκε να πιέζεται
και να μην μπορεί να λειτουργήσει απερίσπαστη.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες
η Διαφθορά και οι λογής-λογής επίορκοι λειτουργοί
δεν κάναν’ ανενόχλητοι τα «μ(π)ούγκα-μ(π)ούγκα» μπερλουσκονικά πάρτι τους.
Με την Αριστερή Κυβέρνηση, κάτι κινήθηκε στη Δικαιοσύνη·
δεν μιλάω, φυσικά, για παρεμβάσεις,
αλλά για επαναπροσδιορισμό τής «Θέμιδος».
Διόλου τυχαίο που τόσα χρόνια οι αυθεντικοί Έλληνες πολίτες
θεωρούν την «Ελληνική Δικαιοσύνη» ως συνώνυμη με «ανέκδοτο»
και οι μοναδικοί που έχουν ως «σημαία» τους τη φράση
«Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη.»,
είναι οι πρεζέμπορες, οι μαφιόζοι και οι μεγαλόσχημοι εγκληματίες.
Με την Αριστερή Κυβέρνηση έγιναν πολλά πράγματα και στην Υγεία·
βεβαίως,
αυτός ο «υπ’ αριθμόν Ένα» τομέας τής δημόσιας και τής ιδιωτικής ζωής μας,
πάντοτε θα επιδέχεται βελτιώσεις,
αλλά είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός
ότι κατεβλήθησαν σημαντικές προσπάθειες για καλυτέρευση τού «Ε.Σ.Υ.»
και για καθολική πρόσβαση των πολιτών στο σημαντικότερο αγαθό τής Ζωής.
*** Εν’ κατακλείδι,
η προσωπική μου εκτίμηση είναι,
ότι στις κυριακάτικες Εκλογές
ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» δεν τιμωρήθηκε για τα όποια μεγάλα ή μικρά λάθη του,
αλλά επειδή εκπροσωπεί την Αριστερά.
Γι’ αυτό έγραφα εχθές,
ότι ο (ακρο)δεξιούλης Νεοέλληνας, αυτός ο Χυδαίος Τιμητής,
μετέτρεψε την Αιτία σε Αφορμή.
Αμφισβητώ ευθέως το Κίνητρο τού Νεοέλληνα.
Τον καταγγέλλω ότι ήταν ακροβολισμένος και έτοιμος να ξιφουλκήσει.
Όταν λοιπόν κάποιος έχει τέτοια αρνητική διάθεση και αρνητική πρόθεση
κρυμμένες μέσα του,
ε, δεν υπάρχει περίπτωση,
θα τη βρει την ευκαιρία να σε κατηγορήσει και να σε καταδικάσει
(τρανή απόδειξη αποτελεί το γεγονός,
ότι ο Νεοέλληνας θα μπορούσε κάλλιστα να ρίξει «μαύρο» στον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
αλλά να εψήφιζε το αταλάντευτο και ανυποχώρητο στις Αρχές του, «Κ.Κ.Ε.»·
όμως, δεν το έπραξε,
διότι στο βάθος τής σκέψης του
ο Νεοέλληνας θα θεωρεί πάντοτε την Αριστερά ως ανάπαυλα).
Απεχθάνομαι τον Νεοέλληνα
διότι είναι Μονομερής, Ιδιοτελής, Μεσαιωνιστής, Ύπουλος και Άνανδρος.
Ιδίως οι Νεοέλληνες που κάναν’ πέτρα την καρδιά τους
και εψήφισαν τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» στις Εκλογές τού ’15,
μισούσαν τον εαυτό τους την στιγμή που ρίχναν’ το ψηφοδέλτιό του στην κάλπη,
αλλά προσέτρεχαν στην Αριστερά ως «λύση ανάγκης».
Αν είναι δυνατόν, ο Ανθρωπισμός, η Ισότητα, η Αλληλεγγύη, ο Σεβασμός,
να μετατρέπονται σε «Λύση Ανάγκης».
Ο (ακρο)δεξιούλης Νεοέλληνας ουδέποτε εχώνεψε τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
ουδέποτε εχώνεψε τον Τσίπρα,
ουδέποτε θα χωνέψει και θα δεχθεί μέσα του την ύπαρξη τής Αριστεράς.
Για τον (ακρο)δεξιούλη Νεοέλληνα
ουδέποτε η Γυναίκα θα πάψει να είναι «οικούρημα» και «σπερματοδοχείο»,
ουδέποτε ο Ομοφυλόφιλος θα πάψει να είναι «η πούστρα»,
ουδέποτε ο Πρόσφυγας και ο Μετανάστης θα πάψουν να είναι οι «λάθρο»,
ουδέποτε ο Αθίγγανος θα πάψει να είναι ο «κωλόγυφτας».
*** Ξαναδείτε τον Νεοέλληνα…
Ξαναδείτε αυτήν τη θλιβερή φωτογραφία,
ώστε να αποτρέπεστε κάθε φορά που θα σκέφτεστε να ψηφίσετε «σκουπίδια».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
